De gedoodverfde klassieker onder het gros van de fans, maar toch absoluut niet mijn favoriete Manilla Road album. De productie is me daar toch echt te zompig voor en een aantal tracks (Feeling Free Again vind ik zelfs een draak van een nummer) hebben de tand des tijds niet goed doorstaan. Waar Metal teveel de rock 'n roll kant benadrukte, is Crystal Logic in ieder geval wel voor het gros van de tijd absoluut een metal album, waarbij op tracks als The Riddle Master en The Veils Of Negative Existence (een van de gaafste titels ooit) nog een flinke proto-doommetal vibe te bespeuren is. Bij andere tracks is de sound zelfs punky te noemen (The Ram). Het zijn echter Necropolis (een van mijn all-time doucheklassiekers), Flaming Metal Systems en het magistrale Dreams Of Eschaton die me het meeste beroeren.
Laatstgenoemde track verdient nog wel een paar extra woorden. Het akoestische intro waarbij Mark Shelton zijn visioen van een vernietigde wereld bezingt, is bijna spookachtig. Het plagiaat van Angelwitch' Angel Of Death terzijde (en ja, daar komt Shelton ook gewoon voor uit als fan van de band), zijn de riffs stevig, de tekst episch ('Before the Gods of Hell sentence you to die, remember well my friend a warlord never cries') en de eindsolo gewoonweg bezwerend. Een van de beste Manilla Road tracks ooit.
Dit alles maakt Crystal Logic absoluut wel een klassieker, maar geen persoonlijke favoriet. Daarvoor is de sound hem toch 'net niet' en zitten er toch net teveel mindere broeders op. Desalniettemin zal ik live iedere track die hiervan gespeeld wordt met alle plezier meezingen.
1. Mark Of The Beast
2. Crystal Logic
3. Invasion
4. Metal