Patrick Moraz - Patrick Moraz (1978)

Dit album geef ik gerust 4 sterren. Ik neig zelfs naar 4,5, maar met 4 zit ik in ieder geval voor mijn gevoel goed. Een prachtig album voor keyboard-liefhebbers, er wordt alles uit de kast getrokken aan instrumenten die toetsen bevatten. En alles klinkt loepzuiver en helder. Er is veel afwisseling, neem nu bijvoorbeeld Primitivasation, eigenlijk min of meer electronic disco, en het klinkt waarempel ook nog erg goed (met vocoder). Ook een mooie pianosolo ontbreekt niet, en nogmaals het album klinkt geweldig en er wordt zeer gedreven door Patrick gemusiceerd...een virtuoos.

Klinkt goed dit, een album waarop de toetsenist zich volledig laat gaan en alles uit de kast trekt. Heel wat beter dan dat halfslachtige Out in the Sun van een album ervoor, wat me niet weerhouden heeft weer iets van Patrick Moraz aan te schaffen, in de hoop zoiets als dit te horen. Die geheel instrumentale A-kant is het mooiste met lekker lange tracks. Op de B-kant wordt er een incidentele vocalist bij betrokken, maar gelukkig vervormd.

Deze plaat van toetsen virtuoos Patrick Moraz is ook bekend als Patrick Moraz III. Het is namelijk de derde solo plaat van deze (ex) toetsenist van Yes en the Moody Blues. Daar heeft deze muziek weinig mee van doen, wel zijn er redelijk wat overeenkomsten met de eerste plaat van Patrick Moraz (The Story of Pi). Beide platen zijn opgenomen in Brazilië en ook door dat land beïnvloed. En beide platen hebben ook een verhaal, het zijn concept albums.
Bij deze plaat gaat het om de strijd van de ongerepte natuur , natuurlijke wereld tegen de geciviliseerde technische wereld. Als het gaat om de ongerepte natuur hoor je vooral akoestische instrumenten, bij de technische wereld vooral veel elektronica. Nu ligt alles er niet erg dik boven op, dus is er veel ruimte voor eigen interpretatie.
Kant 1 is instrumentaal en daar is de strijd en tegenstelling het beste te horen. Ieder nummer is weer uitgesplitst in losse onderdelen en hier is de Braziliaanse invloed goed te horen en zijn er veel overeenkomsten met 'the story of Pi. Complexe muziek, veel percussie, drukte, zeer herkenbaar. Kant 1 eindigt met 'the conflict'en dan als laatste 'Victory". De victorie is voor de geciviliseerde wereld. Kant 2 gaat dan verder wat dat betekent en ook wel de gevaren. Deze kant is rustiger, waarbij ook regelmatig iets meer jazzy achtig pianospel te horen is.
Primitivisation heeft vervormde zang van Moraz (bij zulke vervorming moet ik altijd aan Cher denken en dat is geen compliment), bij nummer 2 krijgen we een zangeres te horen. 'Keep the children alive' , is er nog wel ruimte voor kinderen in de geciviliseerde wereld? 'Intentions' is een Keith Jarrett achtig nummer om ten slotte te eindigen met Realization, waar de Braziliaanse invloed weer terug komt.
Een prog recensent noemt deze muziek fusionprog. Daar kan ik me wel in vinden. Deze plaat is iets toegankelijker dan 'The Story of Pi', die wordt ook iets hoger gewaardeerd.