Een mooi Kitaro-album, uit de periode waarin Kitaro erg veel muziek schreef voor Silk Road.
Het album klinkt niet verrassend of uniek, aangezien Kitaro gewoon veel albums uitbracht in zijn beginperiode die veel op elkaar lijken, maar aangenaam is het wederom zeker.
Echte uitschieters staan er niet echt op, dit keer, en vooral bij dit album vind ik gewoon dat ie pas echt goed wordt, op het moment dat je 'm in één keer afluisterd.
Dat geldt natuurlijk voor bijna al zijn albums, maar op één of andere manier in het bijzonder voor dit album.
Overigens komt het titelnummer van Oasis ook nog even voorbij en volgens mij stond Endless Water onder een andere naam ook al op Oasis. Je kan je afvragen waarom Kitaro dit gedaan heeft, maar goed, de muziek is gewoon erg mooi, wat trouwens ook voor de albumhoes geldt, één van de mooiere van Kitaro, i.m.o.