Black Rebel Motorcycle Club - Take Them On, on Your Own (2003)

Toch een tegenvaller in vergelijking met hun debuut. Veel meer saaie passages, minder spanning en minder sfeer... Sommige nummers zijn ook bijna kopieen van nummers van die eerste plaat, maar dan wel duidelijk zwakkere kopieen. Dan hebben bijvoorbeeld The Strokes toch veel overtuigender meer van hetzelfde gebracht.
Jammer, maar ik blijf hopen: dit blijft toch een toffe band!

Daar kan ik me helemaal bij aansluiten !

Deze plaat viel me vorig jaar erg tegen, maar ik heb er de laatste tijd redelijk wat naar geluisterd en hij bevalt me toch steeds beter. De spanning is inderdaad wat minder, maar de liedjes zijn vaak toch nog behoorlijk de moeite waard. Ik verhoog mijn stem met een hele ster naar 3,5.

Wel een erg mooie, intrigerende openingszin heeft dit album: we don't like you, we just wanna try you...

Hypnose!!

Na veel luisterbeurten is de grootste kracht van dit album (de hypnotiserende gitaarlijnen) brengt ook gelijk een gevaar met zich mee voor de onoplettende luisteraar. Doordat je steeds meer de diepte in gezogen wordt, lijkt het al snel alsof de nummers allemaal hetzelfde klinken. Als je iets beter luistert, merk je echter de subtiele verschillen op die ‘Take Them On, On Your Own’ zo geweldig maken, en daarom is dit zo'n mega-goeie plaat van B.R.M.C.

Dus voor mij ist:
Rock 'n' Roll zoals het gemaakt moet zijn, sex, drugs, rebelleren, zwarte leren jacks, snoeiharde gitaren. Live Fast, Die You!!

Dank u.

Ik las ergens nog dat dit een beetje de flop van BRMC was... Welnu, ik heb dit album enkele weken terug op een beurs gekocht voor de ongelofelijke prijs van 4 euro en ik moet me zeggen: STERK! Een echte ruige rockplaat die ik steeds vaker en vaker opleg, terwijl howl nu toch al weer een tijdje niet meer is opgelegd! Ik koop binnenkort hoogstwaarschijnlijk de debuutplaat .

Mijn versie heeft dertien tracks, vreemd. Eerste album dat ik van ze heb, voral het nummer "Stop," waar ik ze van ken, is geniaal !

Shade Of Blue is de track die hier regelmatig door de speakers knalt

Hij is wat minder dan de eerste maar zeker niet slecht. Al is het maar voor Six Barrel Shotgun . Misschien is mijn stem bij dit album meer gebaseerd op de pose en coolheid van de band. Zo blijkt maar, met blufpoker kom je ook een end

Best een aardige aanvulling op de eerste cd dit, het is misschien allemaal iets minder charismatisch en hartstochtelijk maar toch nog wel op niveau. Vooral de eerste nummers van het album knallen weer lekker (stop, six barrel shot gun). Ik moet hem (net als zijn voorganger) nog even de tijd gunnen denk ik.

3.5*

Leuke band maar bieden zo weinig creativiteit!

Raad je aan om ze is live tegaan bewonderen..

Paradiso 23 juni..

Blijft toch een uitermate fijne plaat hoor.

Deze is stukken minder dan het debuut en Howl bijvoorbeeld. Maar er staat zowel op het debuut als op Howl geen onvervalste rock n roller als Six Barrel Shotgun. Hulde!

Daar kan ik mij niet bij aansluiten. Dit album heeft nog meer Heart & Soul dan het debuutalbum. Het is gevarieerder en biedt nog meer echte pure vuige Rock 'n Roll. Het blijft zeker een toffe band!

Het is veel beter dan Howl. Jan Douwe Kroeske muziek is niet echt mijn ding.

Heerlijk, verslavend, meeslepend, spannend, psychedelisch, sexy (ha-ha-high)
Maar sommige nummers worden wat vervelend na vaak draaien...

En dan toch blijft het maar weer boeien!!
Luister ook is naar hun eerste album!!

Blergh.

Ik vind het maar hopeloos vlakke stoerejongetjesrock wat ze hier laten horen. Ongeinspireerde gitaarpartijen/zanglijnen, vermoeiend om naar te luisteren. Ofwel gewoon niet mijn ding.

De eerste cd vond ik degelijk. Lekker psychedelische rock 'n roll. Zo zou je deze ook nog kunnen typeren, zij het wel erg zwak uitgevoerd.

Ik snap wat je bedoelt maar alsnog kan ik dit album wel waarderen. Het is niet zo consistent als hun voorgaande plaat, er zit minder lijn in. Maar wel lekker vuig! Heeft iemand deze op vinyl en wil hij/zij er vanaf? PM me dan, AUB!

Laat maar, deze heb ik binnenkort binnen.

Diverse lagen van gitaren, stuwende drumpartijen en een bijna spuwende stem. Woede, angst, verdriet, hoop en liefde. De tweede plaat van BRMC gaat nóg een stapje verder en grijpt je naar de keel. De grote hitsingles ontbreken, maar persoonlijk mis ik ze niet. Ik ben erg benieuwd naar het verhaal achter de liedjes. Welke shit hebben de bandleden voor de kiezen gekregen? Soms ontstaat er vanuit een turbulente situatie iets heel moois. 'Take Them On, on Your Own' is daarvan een goed voorbeeld.

Niet hele sterke opvolger. Vind dat het debuut wat van zijn glans is verloren, en de mankementen van die plaat - gitzwarte distortion waardoor gitaarpartijen zich niet van elkaar onderscheiden, veel one-chord bluesdrones, lijzige zang - wegen hier nog zwaarder omdat de melodieën gewoon minder goed zijn.

Op lonesome ballad And I'm Aching en lange, afsluitende jam Heart + Soul wijken ze van de formule af en dat loont.

Veder zijn In Like the Rose, Ha Ha High Babe, Shade of Blue, en Going Under redelijke BRMC-songs.

Deze plaat legt het af tegen het debuut, maar daarmee hadden ze de lat ook zo hoog gelegd. Een tegenvaller noemen velen het. Inderdaad, het lome dromerige psychidelische van BRMC heb je hier minder.

Maar laten we wel zijn, het is nog steeds een goeie plaat ! Gewoon een goed album 4 sterren waard. Afsluiter Heart and Soul is een van de beste nummers die ze hebben gemaakt. Suddenly idem dito met het harde going under er achter aan. Shade of blue, Generation het zijn gewoon goeie nummers.
Ik vind de start wel wat gewoontjes met Stop en Six barrel shotgun. De plaat wordt naar mate het vorder steeds beter.