menu

Dir en grey - ARCHE (2014)

mijn stem
4,08 (6)
6 stemmen

Japan
Metal
Label: Sony

  1. Un Deux (3:33)
  2. Soshaku (4:10)
  3. Uroko (4:03)
  4. Phenomenon (4:01)
  5. Cause of Fickleness (3:25)
  6. Tousei (5:31)
  7. Rinkaku (5:43)
  8. Chain Repulsion (2:48)
  9. Midwife (4:11)
  10. Magayasou (4:25)
  11. Kaishun (4:22)
  12. Behind a Vacant Image (4:59)
  13. Sustain the Untruth (4:25)
  14. Kukoku No Kyouon (5:48)
  15. The Inferno (3:15)
  16. Revelation of Mankind (3:23)
  17. And Zero [Instrumental Track] *
  18. Tefutefu *
  19. Sustain the Untruth [Remix] *
  20. Unraveling [Remix] *
  21. Soshaku [Acoustic Ver.] *
  22. Uroko [Crossover Ver.] *
  23. Behind a Vacant Image [Acoustic Ver.] *
toon 7 bonustracks
totale tijdsduur: 1:08:02
zoeken in:
avatar van Monsieur'
Ik hoop vurig op een wederopstanding van deze band. Dum Spiro Spero heeft mij nooit kunnen grijpen als UROBOROS.
We'll see.

avatar van MDV
4,5
MDV
Wat ik tot nu toe gehoord heb hiervan klinkt eerder als een compromis van de stijlen van Dum Spiro Spero en het geluid van oud werk als Missa en Gauze.

avatar van wizard
4,0
Uroboros greep me snel, bij Dum Spiro Spero duurde het veel langer, maar na een luisterbeurt of vijf heb ik voorlopig alleen nog maar meer zin om het album snel weer te beluisteren. Dit album klinkt iets minder metal dan z'n twee voorgangers, waardoor er wat meer ruimte is voor melodie. Het zijn dan ook vooral de vocalen van Kyo die hier de show stelen.
Voor nu geef ik alvast 4 sterren. Sterk album.

avatar van MDV
4,5
MDV
Sinds Macabre hadden alle albums van Dir en grey één ding gemeen: ze waren harder of op zijn minst donkerder dan hun voorganger, Arche maakt een einde aan dit patroon. Voordat Arche uitkwam zei gitarist Kaoru (het muzikale brein van Dir en grey) dat het een minder zwaar album zou worden, en dat was geen leugen, maar fans die een easy listening plaat verwachtten kregen de deksel op hun neus. Arche ligt behoorlijk zwaar op de maag, dat komt deels doordat lang niet alle nummers een popstructuur hebben, ook de vele stemmingswisselingen dragen daar aan bij. Op Dum Spiro Spero vlogen zowel zanger Kyo en gitaristen Kaoru en Die alle kanten op, van clean naar death metal. Op Arche zijn de overgangen wat subtieler, en het zijn er minder, maar het scala van sferen is veel breder. Daarnaast drukt de band op Arche een gevoel uit dat verder maar zelden te vinden is in zijn discografie, en daardoor des te harder aankomt: een soort gelatenheid.

Ik zie dat ik hierboven heb geschreven dat Dir en grey op Arche de stijl van Dum Spiro Spero koppelt aan die van Missa en Gauze. Ik zou het nu niet meer zo verwoorden, maar toch zit er wel wat in. Net als op Dum Spiro Spero maakt de band hier nog steeds gebruik van gitaren met zeven snaren. Wat de gelijkenis met Gauze betreft: dat ligt aan een riff in Un Deux, die sterk doet denken aan een riff in Yurameki. Ik ben benieuwd of luisteraars die het 'oude' Dir en grey niet kennen de gelijkenis ook horen, laat het vooral weten!

Net als Dum Spiro Spero is Arche een album dat het vooral van zijn geheel moet hebben. Op singles Rinkaku en Sustain the Untruth na is het lastig om nummers aan te wijzen die er echt uitspringen. De bandleden die er op Arche uitspringen aanwijzen is makkelijker: Kyo en Die. Zowel de grunts en screams als de cleane zang van Kyo klinken fantastisch, misschien nog wel beter dan op Uroboros. Zoals Wizard terecht opmerkt klinkt Arche minder metal dan Dum Spiro Spero, en dat is precies wat Die de kans geeft om op deze plaat te schijnen. Die is eigenlijk nooit een metalgitarist geweest, eerder een popgitarist. Op Arche krijgt hij ruim baan om cleane akkoorden te spelen, en hij weet echt iets moois neer te zetten. De dromerige laatste minuut van Phenomenon is prachtig.

In zo'n tekstmuur als deze mogen kritische noten niet ontbreken: The Inferno klinkt als een afdankertje van Dum Spiro Spero en hadden ze beter niet op deze plaat kunnen zetten, en al helemaal niet ten koste van het het tot bonustrack gedegradeerde Tefu Tefu. Het grootste probleem van Arche is vooral dat de nummers op zich niet zo pakkend zijn en maar met moeite blijven hangen. Ik heb Arche zat keren beluisterd, heb concertopnames beluisterd waarop Dir en grey de plaat integraal speelt en heb ook een concert bijgewoond waarin Arche centraal stond. Toch lukt het mij nog steeds niet altijd om nummers uit elkaar te houden zonder op de tracklist te spieken. Wellicht is dit gebrek aan pakkende nummers de reden dat het internationaal een beetje stil is geworden rond Dir en grey. Hopelijk kan het volgende album, dat nu in de maak is, daar verandering in brengen.

Tot slot nog een luistertip: deze cover maakt duidelijk wat een schoonheid er in het op het eerste gehoor nogal hysterische Uroko schuilt.

avatar van wizard
4,0
Leuk, een nieuw album! Ik ben benieuwd.
Vandaag Arche nog weer eens beluisterd. Het blijft een goed album, hoewel ik de speelduur een beetje aan de lange kant vind. Verder heb ik hetzelfde probleem als MDV: zonder de tracklist heb ik geen idee waar ik in het album ben.

Gast
geplaatst: vandaag om 17:05 uur

geplaatst: vandaag om 17:05 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.