menu

Saga - Wildest Dreams (1987)

mijn stem
3,11 (48)
48 stemmen

Canada
Rock
Label: Atlantic

  1. Don't Put Out the Fire (3:59)
  2. Only Time Will Tell (4:23)
  3. Wildest Dreams (4:59)
  4. Chase the Wind (4:53)
  5. We've Been Here Before (4:47)
  6. The Way of the World (4:19)
  7. Angel (4:21)
  8. Don't Look Down (4:38)
totale tijdsduur: 36:19
zoeken in:
Ozric Spacefolk
Na het commercieel tegenvallende Behaviour stapten Jim Gilmour en Steve Negus op, en daarmee werd Saga een trio...

Na een bijdrage (Perfect Stranger) een de geflopte film Johnny Be Good, kwamen de gebroeders Crichton en Sadler met deze AOR plaat met een stevige hoofdrol weggelegd voor Ian Crichton, die met name op de wat stevigere nummers flink van leer trekt...

Keith Olsen produceerde deze plaat, die bol staat van de geluidjes, synthlicks en elec. percussie...

De drums zijn (nogal rommelig) ingespeeld door Curt Cress.

De songs zijn nogal AOR-gericht, met name de single Only Time Will Tell en de ballads Chase the Wind en Angel...

De opener Don't Put Out The Fire, We've Been Here Before, Way of the World en vooral Don't Look Down zijn wat harder en erg aangenaam om te horen...
Ian Crichton speelt op deze plaat ook de Synthaxe, dat gekke instrument waar Allan Holdsworth beroemd mee is geworden, en als je door zure AOR-appel heen bijt, staan er echt wel wat mooie sonische experimentjes op deze plaat.

MindRuler
Wildest Dreams heeft een typische 80's sound, dit is vooral te merken aan de drums en de keyboards. Klinkt misschien wat gedateerd, toch vind ik dit zeker geen slecht album. Deze ligt qua sound ergens tussen Behaviour en Beginner's Guide To Throwing Shapes in en dat is ook logisch. De gitaarsolo in het titelnummer is van ongekende klasse. Er is voldoende afwisseling tussen rustigere nummers zoals Chase The Wind, Angel en de meer up-tempo tracks zoals The Way Of The World en Don't Look Down. De gekende Saga-elementen zijn genoeg aanwezig om van dit schijfje te kunnen genieten. Leuk detail: in The Way Of The World wordt in de tekst verwezen naar "Be careful Where You Step". Dit was me ook al opgevallen bij andere Saga songs.

avatar van vielip
4,0
Dit album heb ik laatst op goed geluk gekocht. Een geweldige gok naar later bleek! Ik snap dan ook niks van de (veel te) lage score hier. Oké, het album is wat AOR gericht voor Saga begrippen misschien maar ik erger me daar totaal niet aan. Echte favorieten heb ik nog niet. Alles luistert me even lekker weg.

Ozric Spacefolk
Ik vind dat de band hier best nog het nummer Perfect Strangers (staat op de Johnny B Goode soundtrack) op had kunnen zetten.
Prima rocksong, die echt heel moeilijk te verkrijgen is, omdat ie op geen enkele verzamelaar staat.
Dan had de plaat ook niet maar een half uurtje geduurd.

avatar van rushanne
4,0
Ik heb deze al een tijdje niet meer gedraaid, vandaag maar weer eens opgezet. Toch wel lekkere muziek, met makkelijke refreintjes.

avatar van vielip
4,0
Klopt, weinig mis met dit album!

avatar van notsub
2,5
Als je de hoes ziet de hoes zie je al wat je gaat horen: veel eighties. Die tijdsgeest regeert hier overduidelijk en dit is wat mij betreft geen echt Saga album meer. Die drums, keyboards de zang geven het gehele een glad AOR gevoel. Saga heeft andere kwaliteiten en die komen hier niet tot zijn recht.

Ozric Spacefolk
Ik vind dit juist de perfecte Saga-sound. Ingewikkelde pop met stevig drum- en gitaarwerk. Schitterende melodieen en precies de AOR waar ze zo goed in zijn.

avatar van vielip
4,0
Zo ist maar net Ozric!

Ozric Spacefolk
Moet zeggen dat ik de symfonische dingetjes van Saga ook wel leuk vind, maar Saga is gewoon meer een pop/rock band.

Daar staat wel tegenover dat ze me steeds vaker tegenvallen met hun nieuwe platen. De echte meezingers ontbreken steeds vaker.

Behaviour en Wildest Dreams en ook Security of Illusion kan ik altijd zo heerlijk meezingen.

avatar van BlauweVla
4,5
Een plaat als deze kunnen ze niet meer maken, dan krijgen gezeik over achterhaald zijn etc. Ik heb veel respect voor de band en live zijn ze meesterlijk, maar ook mij boeien de nieuwe platen me niet zo. Overigens vind ik dit dus een topper, en het debuut van Saga bijvoorbeeld ook, haast niet te vergelijken met elkaar...

Ozric Spacefolk
Nee de eerste 3 Saga platen hadden dat magische, sferische, bijna spacerock achtige sausje over zich.

Vanaf Worlds Apart kristalliseerde de muziek zich wat, en maakte Saga gewoon een stevige dosis power-pop.

Ozric Spacefolk
Wildest Dreams werd net als Behaviour een wereldwijd succes, met name te danken aan de goede sound en het catchy songmateriaal.

Saga verhuisde van Polydor naar Atlantic en Atlantic deed er alles aan om de band wereldberoemd te maken. Er werd een promovideo geschoten voor Only Time Will Tell. De andere single werd Angel.
Helaas brak Saga niet door. De rechten van deze plaat liggen nog steeds bij Atlantic, en daarom is de promovideo maar ook de plaat zelf best moeilijk aan te komen, tegenwoordig. Ook is deze plaat niet heruitgegeven, zoals alle andere platen rond 2000.

avatar van BlauweVla
4,5
Ik dacht dat "Wildest Dreams" het met name in Duitsland goed deed?
De promovideo van "Only Time Will Tell" is om die reden ook niet op de "Silhouette" DVD te vinden, waar alle andere wel op staan.

Ozric Spacefolk
Wildest Dreams en Behaviour zijn uiteindelijk de meest succesvolle platen gebleken, qua verkoopcijfers.

BlauweVla, ken je het nummer Perfect Stranger?

avatar van vielip
4,0
Geinig, ik dacht altijd dat Worlds apart en met name Heads or tales veel succesvoller waren Ik vind deze Wildest dreams en ook Behaviour trouwens (ook) te gekke platen!

Ozric Spacefolk
Ik kan er niet veel over terug vinden. Wel dat de band intussen 8 miljoen platen heeft verkocht. Dat is toch best aardig, zou ik zeggen.

Ik denk dat het samen te vatten is als volgt: Vanaf Worlds Apart tot en met Wildest Dreams, verkochten de platen erg goed. In de States verkochten alleen Worlds Apart en Heads or Tales erg goed. De singles van die albums zijn ook het meest succesvol.

Maar Behaviour en Wildest Dreams bleven ook goed verkopen in Europa. Waar uiteindelijk toch het gros van de Saga-fans zitten. Zuid Amerika en Europa, daar zitten de fans, oh en Puerto Rico had ik ook begrepen.

avatar van Mssr Renard
3,5
Ik heb hier nog een halve punt bij gedaan, want het blijft gewoon een ontzettend goede plaat.
Deze plaat is een beetje een blauwdruk geworden voor mij hoe een stevige hi-tech-AOR-plaat zou moeten klinken.

Of het nu producer Keith Olsen is, technicus Brian Foraker, Saga zelf, of de bijdragen van Julia Downes (zij schreef hier mee aan het fenomenale Don't Look Down, maar ook aan Under a Raging Moon van Roger Daltrey), Curt Cress of Robin Prior (mij verder onbekend), of de gekozen instrumenten (ik heb het idee dat er echt veel sequencers worden gebruikt), ik ben in mijn jaren zoeken naar soortgelijke platen maar weinig tegen gekomen, die hieraan kunnen tippen.

Dit had de wereldwijde doorbraak van de band kunnen/moeten zijn, maar Saga balanceerde steeds een beetje op dat randje van definitief doorbreken. Nou ja, gelukkig hebben we deze plaat nog. Ik zit er aan te denken om mijn exemplaar (BonAire) te vervangen door een originele Atlantic-persing.

Overigens heb ik van Angel en Only Time Will Tell een vette 12"-plaat.

avatar van gaucho
Mssr Renard schreef:
Ik zit er aan te denken om mijn exemplaar (BonAire) te vervangen door een originele Atlantic-persing.


Waarom zou je dat doen? Atlantic is de Amerikaanse/Canadese uitgave, terwijl Bonaire de Europese (Westduitse) persing is. Mijn ervaring is dat de Westduitse persingen uit deze periode over het algemeen een stuk beter zijn dan de Amerikaanse.
Ik heb, naast LP en CD (allebei op Bonaire) ook een 7"-singletje van Only time will tell. Waarvan ik altijd heb gevonden dat ze de B-kant, We've been here before, beter tot A-kant hadden kunnen bombarderen. Dat nummer vind ik veel sterker en hitgevoeliger. Maar of het uiteindelijk veel uitgemaakt zou hebben...?

avatar van Mssr Renard
3,5
gaucho schreef:
(quote)


Waarom zou je dat doen? Atlantic is de Amerikaanse/Canadese uitgave, terwijl Bonaire de Europese (Westduitse) persing is. Mijn ervaring is dat de Westduitse persingen uit deze periode over het algemeen een stuk beter zijn dan de Amerikaanse.
Ik heb, naast LP en CD (allebei op Bonaire) ook een 7"-singletje van Only time will tell. Waarvan ik altijd heb gevonden dat ze de B-kant, We've been here before, beter tot A-kant hadden kunnen bombarderen. Dat nummer vind ik veel sterker en hitgevoeliger. Maar of het uiteindelijk veel uitgemaakt zou hebben...?


Fijn dat jij daar zoveel verstand van hebt. Dan laat ik de Atlantic-persing voor wat het is.

Mijn plaat heeft wel veel ticks, dus ik zal toch iets moeten. Er is ook een A&M-persing zag ik. Maar een gewone Bonaire-persing zal dan ook voldoen.

De 7" waar jij naar verwijst heb ik als 12", ik meen met een live-versie van Humble Stance erop.

avatar van gaucho
Ja, een redelijk krasvrije persing is natuurlijk wel een voorwaarde. Maar zo'n Bonaire-plaat zou je in NL vrij eenvoudig moeten kunnen terugvinden.
LP's die in de jaren zeventig tachtig in de VS zijn gemaakt, zijn vaak niet van heel geweldige kwaliteit, al zijn er ook genoeg uitzonderingen. Vaak werden ze geperst van hergebruikt vinyl, waar nog wel eens kleine stukjes van de platenlabels in de groeven terecht kwamen. Atlantic is een van de labels (samen met MCA) die daar wel een beetje om bekend stonden. Al kun je het ook gewoon treffen met een goede Amerikaanse persing; het gaat lang niet altijd op.

Die live-versie van Humblestance op de 12 inch lijkt me wel een meerwaarde. Kun je zien of dat een unieke versie is, of kwam die gewoon van een regulier live-album, zoals In transit?

Ik herken me overigens zeer in je verhaal. In deze tijd had je heel veel vooral Amerikaanse en Canadese pop- en rockproducties die klonken als een klok. Vooropgesteld dat je van dit soort techno-rock met veel keyboards en synthesizerlagen houdt, en dat doen de meeste muziekliefhebbers niet. In zijn soort is dit een geweldige productie; beter is het bij Saga haast niet meer geworden, al vind ik het niveau van de songs niet overal even sterk.

Vooruit, nog twee aanradertjes in dit verband: Man in motion van Night Ranger en Love among the cannibals van Starship. Behoren allebei niet tot de meest gelauwerde albums van de respectievelijke groepen, maar ik heb er een zwak voor, met name vanwege de volvette productie.

avatar van Mssr Renard
3,5
gaucho schreef:

Die live-versie van Humblestance op de 12 inch lijkt me wel een meerwaarde. Kun je zien of dat een unieke versie is, of kwam die gewoon van een regulier live-album, zoals In transit?


Samen met enkele andere Saga-nerds, redigeer de platen op discogs. De versie is inderdaad van In Transit.

gaucho schreef:

Ik herken me overigens zeer in je verhaal. In deze tijd had je heel veel vooral Amerikaanse en Canadese pop- en rockproducties die klonken als een klok.

Vooruit, nog twee aanradertjes in dit verband: Man in motion van Night Ranger en Love among the cannibals van Starship. Behoren allebei niet tot de meest gelauwerde albums van de respectievelijke groepen, maar ik heb er een zwak voor, met name vanwege de volvette productie.


Man in Motion (en Big Life) vind ik fantastisch klinken. Starship moet ik me echt nog eens in gaan verdiepen.

Zelf vind ik ook Heart en Bad Animals van Heart, de twee Strangeways-platen en natuurlijk Queen's Miracle bij de productionele meesterwerken horen. Alles in de context van deze tijd/periode uiteraard

avatar van gaucho
Ha, ik zat het zelf ook net ff op te zoeken: die versie van Humblestance blijft dus inderdaad de versie van In transit te zijn:

Saga - Only Time Will Tell (1987, Vinyl) | Discogs

Zal niettemin vet klinken op 12 inch. Ik vind sowieso dat 12 inches doorgaans de beste geluidskwaliteit hebben die je op vinyl kunt krijgen. Beter dan de gemiddelde LP.

avatar van Mssr Renard
3,5
gaucho schreef:
Ha, ik zat het zelf ook net ff op te zoeken: die versie van Humblestance blijft dus inderdaad de versie van In transit te zijn:

Saga - Only Time Will Tell (1987, Vinyl) | Discogs

Zal niettemin vet klinken op 12 inch. Ik vind sowieso dat 12 inches doorgaans de beste geluidskwaliteit hebben die je op vinyl kunt krijgen. Beter dan de gemiddelde LP.


Hoe komt dat? Bredere groeven? Ik merk dat ze tegenwoordig vaak langspelers op 45-toeren dubbelvinyl uitbrengen.

avatar van gaucho
Ja, bredere groeven. Die kunnen meer geluid, en met name meer bas, weergeven dan doorsnee LP's. Het is inderdaad de reden dat ze luxe uitgaven tegenwoordig soms op 45 toeren dubbelvinyl uitbrengen. Ik heb nog nooit zo'n nieuwe uitgave gekocht - ze zijn doorgaans stevig aan de prijs - maar kan me inderdaad voorstellen dat ze beter klinken dan een reguliere persing. Enige nadeel is natuurlijk dat je om de tien minuten een nieuwe plaatkant moet opzetten...

avatar van Mssr Renard
3,5
Hier een live-lipsync-versie van Only Time Will Tell. Ik kende deze niet. Wel leuk om Saga zo bezig te zien in deze bezetting.

Saga - Only Time Will Tell (PETER'S POP SHOW) - YouTube

Gast
geplaatst: vandaag om 23:29 uur

geplaatst: vandaag om 23:29 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.