Gavin Harrison - Cheating the Polygraph (2015)

Wat een concept:
De drummer van Porcupine Tree 'covert' nummers van die band, maar dan in fantastische instrumentale big band arrangementen.

De arrangementen en uitvoeringen zijn van het allerhoogste niveau en het is een superleuke puzzel voor PT-fans om de oorspronkelijke nummers er uit te halen. Sommige nummers zijn vrijwel onherkenbaar, maar dan ineens springt er een melodielijn uit die een 'a-ha' moment veroorzaakt.

The Pills I'm Taking, het duistere middedeel van Anesthetize, is waarschijnlijk het best herkenbaar en dit is een bijna hilarische versie. Ik luister met een enorme smile op mijn gezicht hiernaar.

O, en het drumwerk is natuurlijk meer dan uitstekend..

Het concept vond ik ook wel aardig en ik was benieuwd hoe het uit zou pakken. Ik ben helaas wat minder enthousiast. Het is geregeld moeilijk om het origineel terug te horen, inderdaad. Dat hoeft op zich natuurlijk geen probleem te zijn, als het in dienst staat van de composities beter te laten klinken en spannend te houden in een dergelijke setting. Juist daar gaat het voor mij wel mis. Het weet mijn aandacht onvoldoende te pakken, op sommige momenten klinkt het wat gekunsteld en (wat natuurlijk een kwestie van smaak is) vind ik de muziek op deze manier niet afwisselend genoeg. Er zitten leuke stukken in,maar ik heb het al vrij snel gehoord. Nogmaals, het is leuk en dapper bedacht, maar ben bang dat ik het niet geregeld zal opzetten, ook niet ter afwisseling met de originelen.

Dat gekunstelde beleef ik ook wel vrij sterk zo, vooral bij het baswerk (door ene Laurence Cottle). Technisch vast van een hoog niveau te noemen, maar wat meer bezieling had ook het drumwerk van Gavin een beetje in een ander perspectief kunnen plaatsen. Het probleem zit hem echter vooral in de wat willekeurig klinkende jazz composities, waarin de blazers voor mij hier niets meer zijn dan anonieme vulling.