Opnieuw een heerlijke plaat van BTS, deze kleine indiegoden leveren ondertussen al meer dan 20 jaar constante kwaliteit (enkel Ancient Melodies... was een tikje minder).
Dezelfde formule, die toch nooit als een herhalingsoefening voelt. Dat heerlijke gitaarspel dat over je heen golft, die zang van Martch die je echt doorheen de nummers leidt (maar ook de backings die dit versterken). Originele songstructuren met best wel wat wisselingen in dynamiek,... ga zo maar door. Ergens in een donker hoekje zit ome Young goedkeurend te knikken. Ik wordt in ieder geval (bijna) elke keer weer helemaal meegevoerd.
In eerste instantie sprongen Never Be the Same en C.R.E.B. er voor mij het meeste uit, samen met de leuke afsluiter natuurlijk. Maar ondertussen vind ik bv. Another Day de eerste twee nummers zeker even goed. Het is met andere woorden weeral zo'n plaat die zich langzaam nestelt en waar je bij elke nieuwe luisterbeurt opeens kan vallen voor een ander nummer (of de genialiteit van een bepaalde instrumentale passage, ook al is het maar een half minuutje)... Typisch BTS, en daarom kan ik ze nooit beu worden.
Simpelweg de beste indierockband ooit, nei, ik heb het gezegd!

Enkel Modest Mouse kan de concurrentie aan, maar die zijn wat wisselvalliger.