Een genre op zich is het geworden: 90’s R&B. Ik luister er nog graag naar en nog liever dan luisteren, praat ik er over. Blackstreet, SWV, TLC, Bell Biv DeVoe, noem ze allemaal maar op. Allemaal grote namen in de 90’s R&B. Natuurlijk hoort daar ook het viertal Jodeci bij. Tussen 1991 en 1995 waren ze immens populair en die populariteit zorgde voor split up. K-Ci & Jojo gingen samen verder om ook nog menig (zwijmel)hit te scoren. Toen hoorde ik dit jaar dat er nieuwe plaat uit zou komen van K-Ci, Jojo, Mr. Dalvin en DeVante Swing. Laten ze de 90’s R&B herleven? Dat is voor mij toch wel de grote vraag.
Het album telt twaalf songs, maar eigenlijk twee minder. Nobody Wins en Sho Out staan om onduidelijke redenen namelijk twee keer op de plaat. Bij de één doet Jodeci het zelf, bij de andere versie krijgen ze respectievelijke hulp van B.o.B. en Liana Banks. Dat op zich is toch wel een bijzondere keuze, maar als die tien songs goed zijn dan hoor je mij niet klagen.
Maar daar schort het dus ook wel een beetje aan. Nergens willen de mannen Jodeci de 90’s R&B laten herleven. Oké, fair enough. Je wilt immers nu ook nog scoren. Maar om dan bijna constant te vervallen in alle platgereden R&B paden is wel heel erg makkelijk. Muziek voor de huidige jeugd en massa, dat is toch wel een beetje het uitgangspunt geweest. Nogmaals, dat is wel een heel erg makkelijke keuze.
Is opener Too Hot nog best aardig en kan dat ook gezegd worden over de eerste versie (die zonder Banks) van Sho Out, daarna wordt het toch wel een stuk minder. Van matig tot te hip (Every Moment). Van slecht tot te veel (Nobody Wins). Van zwijmel-de-zwijmel zonder overtuiging (Jennifer) tot een gevalletje “dit is het ook niet”.
Nee, al met al is dit wel een heel erg matig return-album geworden van Jodeci. Bijkans niet serieus te nemen en geen way-back-to-memory-lane. Voor de Memory Lane zet ik de oude 90’s tracks wel weer op. (of Minnie Riperton)
(bron:
Opus de Soul)