menu

The Tangent - A Spark in the Aether (2015)

Alternatieve titel: The Music That Died Alone - Volume Two

mijn stem
3,65 (10)
10 stemmen

Verenigd Koninkrijk / Zweden
Rock
Label: Inside Out

  1. A Spark in the Aether (4:20)
  2. Codpieces and Capes (12:34)
  3. Clearing the Attic (9:35)
  4. Aftereugene (5:47)
  5. The Celluloid Road (21:37)
  6. A Spark in the Aether [Part 2] (8:16)
  7. San Francisco [Radio Edit] *
toon 1 bonustrack
totale tijdsduur: 1:02:09
zoeken in:
avatar van meesterdch
Na ze live te hebben gezien en de video van het eerste nummer te hebben bekeken, krijg ik er wel erg veel zin in deze plaat. Gisteren toch ook maar weer eens de vorige geluisterd. Had ik destijds niet de tijd/geduld voor. Toch ook nog maar eens een paar avondjes aan besteden, want werd wel blij van wat ik hoorde.

avatar van meesterdch
Eerste luisterbeurt zit er op. Wat moet ik zeggen? Wow. Wat een energie. Ik vind de subtitel (the music that died alone part 2) ook helemaal niet misplaatst. Je zou het als een slechte marketingtruc kunnen zien, maar het album geeft me hetzelfde gevoel als het debuutalbum ooit gaf. En wat wordt er goed gemusiceerd. Het Zweedse ritmetandem knalt er echt uit. Zeker met de koptelefoon op. En hoewel ik nog wel een extra gitaarsolo van Luke Machin had willen horen, is wat hij doet zo goed. Morgen ook nog eens goed de teksten erbij pakken. De heerlijke droge, down-to-earth lyrics van Andy zijn weer ruimschoots aanwezig. Dat heb ik ook zonder de teksten voor mijn neus al wel kunnen oppikken. Maar ik kan me in eerste instantie nooit op beiden richten. Dus eerst de muziek. Hij gaat nog een keer op.

Ozric Spacefolk
Samen met The Flower Kings, voor mij toch de meest interessante progrock-band uit de nieuwe tijd.

Ik volg ze al een tijd, en vooral de eerste platen liggen bij mij erg goed.
Deze nieuwste zou een vervolg moeten zijn op de debuutplaat, en zo klinkt het ook.

Ouderwetse, maar modern klinkende progfusion met Yes, Genesis, King Crimson en Return to Forever-elementen. Eigenlijk een beetje wat Flower Kings ook doen, maar dan minder pyschedelisch.

De zang is nog steeds het minst interessant (Andy Tillison is niet de meest begaafde zanger), maar de muziek is en blijft gewoon top-notch.

avatar van Brunniepoo
4,0
Ik betwijfel of Andy Tillison slechte platen kan maken en A Spark in the Aether is dan ook zeker niet slecht. Problematischer is dat Tillison een nogal hoge productie heeft en dat er zo langzamerhand toch wel een verzadigingspunt nadert. Dit album voegt eigenlijk niets nieuws toe aan het oeuvre van The Tangent en is daardoor na het sterke Le Sacre du Travail toch wel een beetje een teleurstelling.

Hopelijk lukt het om de volgende plaat weer eens echt anders te maken. Gezien de steeds wisselende samenstelling van de band zou dat op zich toch moeten kunnen lukken wanneer Tillison bereid is anderen wat meer input te laten leveren.

Ozric Spacefolk
De grote meerwaarde van de eerste Tangent platen was natuurlijk ook Roine Stolt. Na het wegvallen van Roine werd Tangent minder interessant voor mij.

Toch is en blijft het kwalitatief hoogstaand, al zou ik wel weer eens een andere zanger willen horen.

avatar van Apieknar
Ik heb dit album eens in de budgetbak van de Plato gevonden, gekocht en vervolgens jaren links laten liggen. Op een gegeven moment kwam ik het cd'tje weer tegen in de kast en heb ik 'm (eindelijk) opgezet.

Dat had ik natuurlijk veel eerder moeten doen, want wat is dit toch een lekker plaatje. Een vrij vlotte en toegankelijke plaat van The Tangent. Hier en daar catchy en misschien zelfs bij vlagen poppy? En daarnaast ook zoals gebruikelijk proggy en jazzy.

Grote favoriet is van dit album is The Celluloid Road. Een epic over het beeld wat we als niet-Amerikanen van de Verenigde Staten van Amerika hebben als we uit moeten gaan van wat we zien in de vele Hollywood-films. Muzikaal en tekstueel een meesterwerk!

2,5
The Music that died alone was geweldig. Alles wat de band daarna nog heeft uitgebracht was minder goed, en daardoor eigenlijk overbodig.

avatar van Apieknar
Daar ben ik het niet mee eens. Dat het ene album wordt gezien als favoriet, betekent niet dat de rest van de discografie slecht en overbodig is. Dat geldt voor elke band en zeker ook voor The Tangent.

2,5
Slecht niet. Maar wel een mindere herhaling van zetten.

Gast
geplaatst: vandaag om 16:11 uur

geplaatst: vandaag om 16:11 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.