Wat een intense muziek.
Wat mij betreft opereert de band ergens op de grensvlakken van progressive rock, nujazz en electronica.
Uiteindelijk is het een mooie plaat waar het aantal instrumenten dat gebruikt is, niet te tellen is. Van blazers, fluiten, violen, drums, gitaar tot sequencers, synths en samplers.
Om de veelzijdigheid te benadrukken neemt de band Shinkansen, een folksong waarbij fluit, allerhande blazers en synths elkaar naar de kroon steken, en dat onder begeleiding van een akoestische gitaar. Halverwege verandert het nummer in een soort pysdubnummer, en bouwt en bouwt en bouwt op tot het eindigt in een overrompeling van geluid, waarbij alle muzikanten hun zegje mogen doen. King Crimson had het niet beter kunnen doen.
Interessant zijn ook vooral de invloeden uit de IDM, waardoor de muziek nergens oubollig klinkt en zelfs dansbaar is.
Ik kende Jaga Jazzist alleen van naam, maar zo te horen, kunnen zij en ik een langdurige vriendschap gaan beginnen.
Magnifiek!