Dr. Yen Lo - Days with Dr. Yen Lo (2015)

Album van rapper Ka met producer Preservation. Zonder drums. Voor een hiphopplaat toch vrij uniek. Helaas blijkt wel hoe belangrijk goed gedrum is op dit album. Het gebrek eraan zorgt voor een zielloos sfeertje. Ka is sowieso niet een rapper met prachtige klankkleuren of een veelzijdige stem. Zijn verveelde intonatie is volledig niet geschikt boot dit geëxperimenteer. Dus is dit project bijzonder saai.

Vind de stemmen bijzonder laag (2 stuks) van mij een dikke voldoende. Dit is het geluid wat Ka en Roc Marciano al even gebruiken.

Ik kan me wel voorstellen dat mensen dit heel saai vinden, Ka rapt monotoon en de drums ontbreken. Af en toe hoop ik ook dat die erin knallen, maar persoonlijk ben ik wel erg gecharmeerd van deze stijl van Ka. Ingetogen, grimmige hiphop waarin tekstueel veel te ontdekken valt en de producties vormen een prima ondersteuning, net als op Grief Pedigree en The Night's Gambit. Stemmen doe ik later.

Interessant project!

Weinig aandacht helaas voor deze gruwelijke plaat.

Had per ongeluk een 4,5 gestemd hier. Hoewel ik geenszins betwijfel dat het die richting op zal gaan heb ik er nog niet genoeg naar geluisterd om goed te kunnen stemmen.

1200 BC was te kort en te weinig indrukwekkend in vergelijking tot de twee platen ervoor, maar tot nu toe slaan de producties al veel meer aan mijn insziens.

Eentonig maar wel een erg erg fijne sound!

Huh, hier had ik dus nog niet eens op gestemd.

Mijn favoriete Ka plaat. Constant een heerlijke donkere sfeer, snerpende samples en een rustige Ka die met de gelaagde vocalen die we gewend zijn van hem de sfeer alleen maar sterker neerzet. Is dat album meer dan sfeer? Meer dan de lucht?

Zekers. Het is een leuk concept, maar de naamgeving van de tracks maakt het wel moeilijker om ze uit elkaar te houden als je erover wilt praten/schrijven. Day 3 en Day 777 zijn voor mij de uitschieters, maar het hele album gaat nergens echt de mist in (hoewel ik de instrumentatie op Day 110 soms wat saai vind). De teksten zijn om van te smullen. Niet op een haute couture manier, niet op een fastfood manier, maar het is alsof je een oneindig gevulde voorraadkast hebt: het maakt niet uit wanneer je hem opzet, welk stukje je eruit pikt, er is altijd wat goeds tussen te vinden wat je misschien eerder niet had gezien.