Nog maar 1 stem en nog geen enkele reactie bij deze plaat? En ik dacht dat deze band inmiddels al toch een best gevestigde naam was.
Enfin, de heren doen waar ze goed in zijn: sfeervolle post-rock maken. Ze beginnen rustig aan met "Agneya", een toch al redelijk rockend nummer, maar met een dromerige sfeer er doorheen verweven.
Daarna mogen we even zweven door de tijd en ruimte met het prachtige, rustgevende "Pig Powder".
Iets dat men in de track erna verder afbouwt om naar een climax toe te werken die net over de helft van de track ingezet word. Een beetje "standaard iets" uit het genre, maar ze komen er goed mee weg, want het klinkt gewoon erg lekker.
Daarna krijgen we weer zo'n prachtige, zweverige track in de vorm van "Finem Solis". Een track waarin het soms net lijkt of je een ruimtereis doormaakt en die bijna niet misstaan zou hebben als soundtrack voor een film als "Eraserhead (1977)".
Met het titelnummer brengen ze na een korte intro het hardste rockgeluid van de hele plaat. Wederom erg goed qua opbouw en de uitvoering wist me dusdanig te bekoren dat de volumeknop een tandje hoger ging.
Dan mogen we weer wat afkoelen met het rustgevende "Obscura Somnia", een track die vooral op dit moment van de dag, als het buiten donker en stil is, bij mij altijd wel wat heeft. De sfeer van dergelijke nummers past gewoon geweldig bij het moment.
In de track "Centralia" bouwt men in een ruime 2 minuten weer op naar een muzikale climax van een aantal minuten. Het verdient geen originaliteitsprijs binnen het genre, maar ze komen er wederom mee weg, omdat de sound, sfeer en uitvoering gewoon zo goed is.
Ook de afsluiter "Sea of Trees", een nummer waarin de meeste "vocalen" voorkomen, gaat er bij mij op een moment als deze in als zoete koek.
Dit album zorgt voor een geweldig einde van deze dag. Een lekker rustgevende post-rock plaat waar ik de komende tijd waarschijnlijk wel vaker de (werk)dag mee zal afsluiten.