menu

Mark Knopfler - Get Lucky Tour: Bergen - 14.06.2010 (2010)

mijn stem
4,25 (2)
2 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Folk / Rock
Label: Bleecker Street

  1. Border Reiver (5:14)
  2. What It Is (4:57)
  3. Sailing to Philadelphia (7:24)
  4. Coyote (8:59)
  5. Hill Farmer's Blues (5:11)
  6. Romeo and Juliet (5:54)
  7. Sultans of Swing (5:48)
  8. Done with Bonaparte (5:07)
  9. Marbletown (10:43)
  10. Donegan's Gone (10:25)
  11. Speedway at Nazareth (6:20)
  12. Telegraph Road (14:16)
  13. Brothers in Arms (7:00)
  14. So Far Away (5:18)
  15. Piper to the End (5:48)
totale tijdsduur: 1:48:24
zoeken in:
avatar van Metalhead99
3,5
Knopfler heeft soundboard recordings laten maken van zijn gehele Get Lucky, Privateering en nu dus Tracker tours.
Persoonlijk vind ik de optredens die ik tot op heden van de Tracker tour gehoord heb nog net iets mooier, maar ook dit optreden mag er weer zijn.
Natuurlijk komen er weer een aantal van de gebruikelijke Dire Straits tracks voorbij. Het blijven natuurlijk wel sterke nummers, maar hij had er wel iets minder mogen spelen (omdat er nog zoveel moois uit zijn solo werk is). Ik snap dat hij het doet (omdat een gedeelte van zijn publiek daar voor komt), maar 5 van de 15 nummers is een derde van het gehele optreden. Dat vind ik best fors.
Hij opent de set prachtig en sfeervol met het van Get Lucky afkomstige "Border Reiver". Van de korte fluit/viool intro krijg ik gelijk een beetje kippenvel, want wat klinkt dit prachtig en gevoelig zeg. ik zou er bijna een traantje bij kunnen laten.
Daarna worden we op een fijne manier opgezweept door het swingende nummer zelf. De uitvoering mag er zeker zijn.
Daarna komen er twee mooie uitvoeringen van nummers van "Sailing to Philadelphia" voorbij. Prachtige nummers van een mooie plaat en geweldig dat hij mijn persoonlijke favoriet van dat album speelt (het titelnummer). Een prachtig nummer dat ik inmiddels zo vaak gehoord heb dat ik erover kan dromen.
"Coyote" van Ragpicker's Dream is dan weer wat minder mijn ding. Vooral dat gezapige keyboard riedeltje dat af en toe voorbij komt vind ik echt niks, maar goed dat is puur mijn persoonlijke voorkeur.
Daarnaast vind ik het contrast tussen dat nummer en het (naar mijn mening mooiere) "Hill Farmer's Blues" (van hetzelfde album dan het voorgaande nummer) dusdanig groot dat ik even moet "omschakelen". De twee nummers sluiten namelijk niet echt mooi op elkaar aan, maar dat is wederom puur mijn mening.
Daarna volgen er twee Dire Straits nummers die (bijna) altijd in de setlist van zijn tours voorkomt. Inmiddels dus al best vaak voorbij horen komen, maar het blijven wel twee mooie nummers.
Daarna werd ik blij verrast door "Done with Bonaparte". Niet mijn favoriet (dat is bij mij "A Night in Summer Long Ago") van zijn solo debuut, maar ik vind over het algemeen de kwaliteit van alle nummers van dat album behoorlijk goed. Mij maakt hij dus altijd wel blij als hij een nummer van dit album laat passeren.
Na dit prachtige nummer weet Knopfler de boel weer een beetje op te zwepen door een sterke uitvoering van "Marbletown" (wederom The Ragpicker's Dream). Hierna weet hij op sterke wijze "Donegan's Gone" (Shangri-La) op dat nummer te laten aansluiten. Qua stijl lijken de nummers wel van hetzelfde album te komen (door de manier waarop ze in dit optreden gespeeld worden).
Daarna komt voor mij weer een van de hoogtepunten uit Knopfler's solo repertoire voorbij: het prachtige "Speedway at Nazareth". De uitvoering is geweldig en naar mijn mening misschien wel het hoogtepunt van het hele optreden.
Hierna volgen maar liefst 3 Dire Straits klassiekers. Mooie nummers natuurlijk, maar zoals eerder gezegd had het Dire Strait aandeel in het optreden wel iets lager mogen zijn.
Hij sluit de set gepast af met een prachtige, sfeervolle uitvoering van "Piper to the End". Een erg geschikt om mee af te sluiten door de rustige opbouw van dit nummer.
Als iemand een tour geeft om een album te promoten verwacht men meestal dat er aardig wat nummers van die nieuwe plaat voorbij komen.
Knopfler besloot dit schijnbaar niet te doen, want hij doet enkel openen en sluiten met een nummer van zijn toen nieuwe plaat. Voor de rest zijn het Dire Straits materiaal (5), Sailing to Philadelphia (3) en The Ragpicker's Dream (3) dus meer vertegenwoordigd.
Echt heel erg is dat niet, want het is nog steeds een erg mooi optreden, maar een aparte songkeuze.

Gast
geplaatst: vandaag om 02:23 uur

geplaatst: vandaag om 02:23 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.