menu

Panopticon - Autumn Eternal (2015)

mijn stem
3,98 (22)
22 stemmen

Verenigde Staten
Metal
Label: Nordvis

  1. Tamarack’s Gold Returns (4:33)
  2. Into the North Woods (6:21)
  3. Autumn Eternal (7:05)
  4. Oaks Ablaze (8:38)
  5. Sleep to the Sound of the Waves Crashing (8:41)
  6. Pale Ghosts (8:14)
  7. A Superior Lament (11:01)
  8. The Winds Farewell (7:08)
totale tijdsduur: 1:01:41
zoeken in:
avatar van Metalhead99
4,0
Inmiddels een paar keer beluisterd en dit is weer een album geworden wat toepasselijk is bij dit project. Achter Panopticon zitten twee mannen die beiden toevallig Austin Lunn heten. Austin L. Lunn "A.Lundr" is verantwoordelijk voor de muziek en Austin P. Lunn "Skallehammeren" is verantwoordelijk voor het opnemen en mixen van de albums.
Wat brengt Panopticon? Black Metal met een mengeling van verschillende stijlen, dit vaak opgedeeld in aparte nummers. Zo brengt men met "Tamarack's Gold Returns" een door de viool nogal melancholisch klinkend instrumenteel begin. Door de banjo krijgt het echt een beetje die "Southern" Americana feel.
Na dit mooie, sfeervolle begin barst men los met het ijskoude "Into the North Woods". Een muur van geluid word gelijk op de luisteraar afgevuurd, maar ook weet men hier door de toevoeging van de strijkers nog een melancholische touch te geven aan de verder best rauw gebrachte Black Metal.
"Autumn Eternal" is misschien nog wel harder dan de voorganger, maar door de uitgespannenheid van de track is er ook nog ruimt voor wat strijkers en melodieus gitaarwerk. Mede daardoor zijn er dus aangename "rustmomenten in de track waarin de luisteraar even de storm kan verwerken die anders door de speakers heen blaast.
De tracks daarna hebben eigenlijk soortgelijke opbouwen. Men weet sterk op te bouwen naar heftige climaxen waarin de blastbeats hard en rauw neerkomen. Volgens mij is "Sleep to the Sound of the Waves Crashing" wel het rauwste, maar de andere tracks hebben ook zo hun momenten.
Het melancholische weet men dan weer op prachtige wijze terug te brengen in het uitgesponnen "A Superior Lament", waarin zelfs wat prachtige cleane zang voorbij komt en het gitaarwerk hier en daar wat richting Post-Rock lijkt te gaan.
"The Winds Farewell" brengt nogmaals de eerder genoemde elementen en weet hier ook weer goed op te bouwen naar een aantal sterke muzikale climaxen.
Het eerste nummer lijkt qua stijl wel volkomen los te staan van de rest van het album, maar zorgt er daardoor ook voor dat een album als deze de aandacht weet te trekken.
Een sterk staaltje muziek, zeker als je jezelf bedenkt dat hier maar 2 man verantwoordelijk voor is geweest.

avatar van Lau1986
4,0
Dit is wederom een heerlijk album van Panopticon. Het laatste album in een drieluik. Het album begint heerlijk melancholisch met een Southern feel om daarna los te barsten in het black metal geweld. Dit zet Panopticon eigenlijk de hele plaat voort. Voor mij is het titelnummer een hoogtepunt. Heerlijk hoe dat nummer begint en opbouwt. Genieten en een aanrader voor zij die van sfeervolle (black) metal houden.

Gast
geplaatst: vandaag om 12:26 uur

geplaatst: vandaag om 12:26 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.