Martina Topley-Bird - Quixotic (2003)

Soloplaat van de eerste muze van Tricky die een deel van haar faam heeft verdiend aan haar bijdrage aan Maxinquaye. Lekker wegluisterend en prima toegankelijk triphoppy album

heerlijk album, heerlijke stem. met een stijl van triphop met poprock en neosoul had dit album prima in 2008 uitgebracht kunnen worden. helemaal hip is dit weer immers.

Anything is wel knap geproduceerd, zeg. Fijn trackje

Sandpaper Kisses is een bijzonder subliem nummer.
Wat een sfeer!

Martina Topley Bird heeft een prettige zangstem om naar te luisteren. De nummers laten een smeltkroes horen van verschillende muziekstijlen. Relaxt plaatje!

Misschien vind ik deze beter dan opvolger The Blue God - hier zitten in ieder geval meer invloeden van Tricky in en dit album klinkt ook een stuk mysterieuzer en broeiger dan de opvolger - nog wat vaker draaien.

Martina Topley-Bird kan best een lekker gevarieerde plaat maken, af en toe terugkijkend naar de Tricky-tijd (Need One, Ragga), wat lounge & soul geluiden, wat PJ-Harveyachtig ruiger werk (I wanna be there), en wat poppy nummers zoals het mindere I still feel. Voor elk wat wils, zou je bijna zeggen. Dit alles wordt een beetje onderkoeld gezongen - alsof ze nadrukkelijk niet wil benadrukken dat ze een fenomenale stem heeft. Correctie: kan hebben.

Helemaal niet zo slecht, dit album, maar waar is de Martina die mij op allerlei Trickynummers zo diep weet te raken dat ik wel kan huilen? In geen velden of wegen...