menu

The Dead Weather - Dodge and Burn (2015)

mijn stem
3,50 (57)
57 stemmen

Verenigde Staten
Rock
Label: Third Man

  1. I Feel Love (Every Million Miles) (3:16)
  2. Buzzkill(er) (3:08)
  3. Let Me Through (4:17)
  4. Three Dollar Hat (3:23)
  5. Lose the Right (3:18)
  6. Rough Detective (3:03)
  7. Open Up (3:50)
  8. Be Still (2:48)
  9. Mile Markers (3:46)
  10. Cop and Go (4:07)
  11. Too Bad (3:47)
  12. Impossible Winner (4:00)
totale tijdsduur: 42:43
zoeken in:
avatar van JVT
3,0
JVT
Nieuw werk van Jack White... Had totaal geen idee dat deze er aan komt. Ben toch weer wel benieuwd, Ik heb Jack white hoog zitten.

avatar van VladTheImpaler
I Feel Love (Every Million Miles) klinkt geweldig.

Live al helemaal: The Dead Weather Performs "I Feel Love (Every Million Miles)" - YouTube

Ik heb de laatste jaren eigenlijk weinig meer aan The Dead Weather gedacht, maar een jaar of vier geleden in De Melkweg was het absurd goed.

avatar van Mark17
4,5
I Feel Love (Every Million Miles) is zeker geweldig. Alison Mosshart zingt uit haar tenen!

Het album is overigens een paar uur geleden gelekt.

avatar van west
4,5
Geweldig, wat een plaat! Ik begin voorzichtig met 4,5*.

Overigens ook vanaf nu te streamen via Tidal:
http://tidal.com/album/50937700

avatar van west
4,5
Ik hoor alles van Jack White graag, solo of in een groep. Tot nu toe vond ik the Dead Weather daarvan net de minste uiting, al waren de eerste 2 platen natuurlijk ook gewoon (erg) goed. Maar ook daar is met de komst van Dodge And Burn verandering in gekomen. Deze plaat hoort tot het beste uit het werk van White. En daarmee wil ik de andere muzikanten geen tekort doen, want wat zingt Alison Mosshart de rauwe sterren van de hemel, dondert de bas van Jack Lawrence door je hoofd en is de gitaar van Dean Fertita vlijmscherp. De pure drums van White klinken geweldig.

En dan staat dit album ook nog eens vol met erg goede tot geweldige songs. Op het laatste nummer na komen ze uit de categorie vuige rauwe pure eerlijke rock 'n roll met vlammende solo's, maar wel met mooie melodielijnen. Er staat geen misser op en het is zelfs lastig om favorieten aan te wijzen. Laat ik opener I Feel Love (Every Million Miles), Let Me Through, Three Dollar Hat gezongen door White & Mosshart, Open Up & de fraaie wat rustiger afsluiter - inclusief strijkers - Impossible Winner noemen.
The Dead Weather heeft minstens één van de platen van het jaar afgeleverd.

avatar van Mark17
4,5
De cover zegt al veel over de muziek. De vier muzikanten van The Dead Weather zitten naast elkaar op een autosloperij, althans zo lijkt het. We zien een hele hoop banden op de achtergrond, geflankeerd door een geweldig vuur. De rook komt letterlijk van de muziek af.

Het is wat je hoopt als je gaat luisteren. En ja, White/Mosshart/Lawrence en Fertita maken de verwachtingen waar. Want wat een gruwelijke combinatie is dit! Het openingsnummer zorgt meteen voor de juiste toon; onvervalst en rauw gezongen vakwerk door Alison Mosshart. Daarna is het tot Open Up een beetje wisselvallig. Welke kant gaat dit op? Jack White zingt over geweren('Shooting everybody down with a .33') in Three Dollar Hat. Het lijkt een beetje te willen kabbelen, expres, met het idee om op een gegeven moment volledig los te gaan.

Halverwege het album nemen de gitaren eindelijk de overhand. Het duo Mosshart/White blijkt maar weer eens een gouden combinatie te zijn. In Rough Detective zingen de twee inderdaad de rauwe sterren van de hemel. Er zijn talrijke momenten waarbij de heren en dame je met open mond achterlaten. Het knalt, schuurt, wringt en dwingt je het volume steeds iets harder te zetten. *4,5

avatar van JVT
3,0
JVT
Bij mij blijft het allemaal nog niet echt hangen, heb het album nu een keer of 3 beluisterd.
Ik ben overigens ook niet echt gek van Allison Mosshart, dan hoor ik liever de stem van Jack gewoon. Maar goed, ik blijf luisteren, mss dat ie toch nog een keer 'pakt'.

avatar van west
4,5
JVT schreef:
Ik ben overigens ook niet echt gek van Allison Mosshart, dan hoor ik liever de stem van Jack gewoon.

Ja, dat maakt het een stuk lastiger.

avatar van HugovdBos
3,5
De Amerikaanse supergroep The Dead Weather brengt met Dodge And Burn het derde album van de groep. De naam van Jack White prijkt hoog op het affiche, maar ook The Kills zangeres Alison Mosshart, Queens of the Stone Age gitarist Dean Fertita en Jack Lawrence van The Raconteurs vormen een essentieel onderdeel van de band. Het viertal heeft sinds hun oprichting in 2009 de bluesrock opgezocht en gevonden. Invloeden vanuit verschillende muziekstijlen zorgen er echter voor dat er altijd wel wat te ontdekken valt in die muziek van de band.

De gitaarriff van Dean Fertita op albumopener I Feel Love brengt de hoogtijdagen van Led Zeppelin dichtbij. Alison Mosshart scheurt de blues in met haar hoge vocalen, terwijl drummer Jack White het verfijnde ritme in toom houdt. De krachtige opener krijgt met Buzzkill(er) een vervolg dat doordringt in de punkrock. De bassriff en gitaren schallen als schuurpapier door de lucht. Alison is op de vlucht en laat zich niet tegenhouden tot wat de goden haar zeggen. Let Me Through blijft in het vuile klankenpatroon zitten, maar weet ook de soulvrouw in Alison naar boven te halen. Het ritme krijgt enkele drastische onderbrekingen en het nummer voegt zich muzikaal gezien makkelijk tussen het oeuvre van The White Stripes. Three Dollar Hat geeft de muzikale breedte van het album weer. Jack is in rappende zang de man zonder tekstuele diepte en wordt na de intro bijgestaan door het krachtige samenspel van de band. De flinke dosis gitaarklanken zorgen met de drums voor een veelvuldige wisseling in tempo en pistoolpatronen.

There’s a knife in my hand
And I’m going to stand and deliver
Why? Because I must erase your mind forever
There’s a slope and it slips


Lose The Right doet zich voortleven op de klanken van het hammond orgel. Alison weet als zangeres de kracht van haar stem aandachtig te verdelen in de bluesy klanken. De drums springen als een Meg White achtige manier op binnen het geheel. De druk van een belangrijke persoon in je omgeving doet de lucht wegnemen en laat het vergif binnendringen. Op Rough Detective wordt het gehoor met de gitaarklanken van Queens of the Stone Age gevuld. Dean Fertita zorgt voor de indringende klanken, waarop Mosshart en White elkaar afwisselen in zang. Ze bestrijden elkaar met de nodige verwensingen en zorgen ervoor dat de leugendetective op komt doemen. De eerste single van het album, Open Up, ontwikkeld zich tot een benauwd en duisters onderkomen. De schreeuw naar meer openheid binnen de afgedreven relatie weet Mosshart overtuigend te brengen. De krachtige ondergrond van muziek wordt doorspekt met de klanken van het orgel en de gitaren.

Have you noticed the rivers and the clocks, they’re not moving?
What about the birds you got stuck on your ceiling, chirping?
I breathe in but I choke, little things make a landslide go
If I knew just the pin to hold in I’d build walls and you know, you know I would


De roep naar de rust wordt met Be Still ruimschoots verstoort door de uithalen van Mosshart. Bij vlagen mist ze de kracht om de volledige aandacht op te eisen en is het geluk dat White zorgt voor de krachtwisseling tussen de twee stemmen. Het keyboard en de scherpe gitaarriff weten hierbij binnen te dringen in het duistere genootschap. Mile Markers drijft op eenzelfde wijze door, met weinig verandering in de muzikale weg van het album. Mosshart is met haar zang de enige persoon die een verandering teweeg brengt. Cop and Go opent wanneer de achtervolging begint. De benauwde gedachtegang zet zich open in de samenkomst van leugens en bedrog. De personages ontwijken elkaar en lijken ook op muzikaal gebied de draad langzaam te verliezen. Too Bad blijft met zijn bluesrock aan de oppervlakte en brengt meer van hetzelfde. De gitaarkunstenaars trekken tegen het einde hetzelfde pak aan en borduren vooral voort op een herhaling van zetten. Afsluiter Impossible Winner ontpopt zich met de pianoklanken nog als meest toegankelijke nummer van het album. Alison houdt haar zang in bedwang en zorgt er samen met het strijkersorkest voor dat de sensitiviteit toeneemt. Het nummer zou daarmee keurig kunnen neerstrijken in het rijtje met James Bond tunes.

I am a white noise song
A thorn upon a thorn
A wind that whips around
No part of any storm

Dodge And Burn weet zich met meer intensiteit en diepgang te ontwikkelen dan de twee voorgaande albums van de band. Alison Mosshart is de vrouw die de kracht van The Dead Weather grotendeels uitdrukt in het vocale werk. De ruige zang van haar kant wordt in enkele nummers prima begeleidt door de hese stem van Jack White. Het sterke samenspel van de bandleden lijkt tegen het einde toe echter een herhaling van zetten te woorden en doet daarom het album nog enigszins inzakken. De afsluitende track maakt die echter ruimschoots goed en zorgt ervoor dat de supergroep met het album een prima resultaat levert.

3,5*

Afkomstig van Platendraaier.

avatar van frolunda
4,0
Opnieuw een prima album van the Dead Weather,een band die de laatste tijd toch tot mijn favorieten is gaan behoren.Dodge and burn klinkt weer lekker smerig,het kraakt en het piept en is ook nog eens lekker gevarieerd.Alleen de afsluiter Impossible winner is een mooi ingetogen popnummer,voor the Dead weather begrippen althans.Voor het overige is het scheurende gitaarrock met vaak een glansrol voor zangeres Mosshart terwijl natuurlijk ook Jack White zich niet onbetuigd laat.Trouwens ook het gitaarwerk van Dean Ferita mag er weer wezen.Dit resulteert in voorlopige hoogtepunten als I feel love (every million miles),Open up en Three dollar hat en ik sluit niet uit dat Dodge and burn door meerdere draaibeurten nog wel wat kan groeien.

avatar van Fluvver
3,5
Wat een vies, rauw, goor album is dit! Heerlijk!!!

avatar van Mark17
4,5
Fluvver schreef:
Wat een vies, rauw, goor album is dit! Heerlijk!!!


Geweldig hè? Dit komt met zoveel kracht uit je speakers, het blaast je gewoon omver.

Gast
geplaatst: vandaag om 02:19 uur

geplaatst: vandaag om 02:19 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.