De Amerikaanse supergroep The Dead Weather brengt met Dodge And Burn het derde album van de groep. De naam van Jack White prijkt hoog op het affiche, maar ook The Kills zangeres Alison Mosshart, Queens of the Stone Age gitarist Dean Fertita en Jack Lawrence van The Raconteurs vormen een essentieel onderdeel van de band. Het viertal heeft sinds hun oprichting in 2009 de bluesrock opgezocht en gevonden. Invloeden vanuit verschillende muziekstijlen zorgen er echter voor dat er altijd wel wat te ontdekken valt in die muziek van de band.
De gitaarriff van Dean Fertita op albumopener I Feel Love brengt de hoogtijdagen van Led Zeppelin dichtbij. Alison Mosshart scheurt de blues in met haar hoge vocalen, terwijl drummer Jack White het verfijnde ritme in toom houdt. De krachtige opener krijgt met Buzzkill(er) een vervolg dat doordringt in de punkrock. De bassriff en gitaren schallen als schuurpapier door de lucht. Alison is op de vlucht en laat zich niet tegenhouden tot wat de goden haar zeggen. Let Me Through blijft in het vuile klankenpatroon zitten, maar weet ook de soulvrouw in Alison naar boven te halen. Het ritme krijgt enkele drastische onderbrekingen en het nummer voegt zich muzikaal gezien makkelijk tussen het oeuvre van The White Stripes. Three Dollar Hat geeft de muzikale breedte van het album weer. Jack is in rappende zang de man zonder tekstuele diepte en wordt na de intro bijgestaan door het krachtige samenspel van de band. De flinke dosis gitaarklanken zorgen met de drums voor een veelvuldige wisseling in tempo en pistoolpatronen.
There’s a knife in my hand
And I’m going to stand and deliver
Why? Because I must erase your mind forever
There’s a slope and it slips
Lose The Right doet zich voortleven op de klanken van het hammond orgel. Alison weet als zangeres de kracht van haar stem aandachtig te verdelen in de bluesy klanken. De drums springen als een Meg White achtige manier op binnen het geheel. De druk van een belangrijke persoon in je omgeving doet de lucht wegnemen en laat het vergif binnendringen. Op Rough Detective wordt het gehoor met de gitaarklanken van Queens of the Stone Age gevuld. Dean Fertita zorgt voor de indringende klanken, waarop Mosshart en White elkaar afwisselen in zang. Ze bestrijden elkaar met de nodige verwensingen en zorgen ervoor dat de leugendetective op komt doemen. De eerste single van het album, Open Up, ontwikkeld zich tot een benauwd en duisters onderkomen. De schreeuw naar meer openheid binnen de afgedreven relatie weet Mosshart overtuigend te brengen. De krachtige ondergrond van muziek wordt doorspekt met de klanken van het orgel en de gitaren.
Have you noticed the rivers and the clocks, they’re not moving?
What about the birds you got stuck on your ceiling, chirping?
I breathe in but I choke, little things make a landslide go
If I knew just the pin to hold in I’d build walls and you know, you know I would
De roep naar de rust wordt met Be Still ruimschoots verstoort door de uithalen van Mosshart. Bij vlagen mist ze de kracht om de volledige aandacht op te eisen en is het geluk dat White zorgt voor de krachtwisseling tussen de twee stemmen. Het keyboard en de scherpe gitaarriff weten hierbij binnen te dringen in het duistere genootschap. Mile Markers drijft op eenzelfde wijze door, met weinig verandering in de muzikale weg van het album. Mosshart is met haar zang de enige persoon die een verandering teweeg brengt. Cop and Go opent wanneer de achtervolging begint. De benauwde gedachtegang zet zich open in de samenkomst van leugens en bedrog. De personages ontwijken elkaar en lijken ook op muzikaal gebied de draad langzaam te verliezen. Too Bad blijft met zijn bluesrock aan de oppervlakte en brengt meer van hetzelfde. De gitaarkunstenaars trekken tegen het einde hetzelfde pak aan en borduren vooral voort op een herhaling van zetten. Afsluiter Impossible Winner ontpopt zich met de pianoklanken nog als meest toegankelijke nummer van het album. Alison houdt haar zang in bedwang en zorgt er samen met het strijkersorkest voor dat de sensitiviteit toeneemt. Het nummer zou daarmee keurig kunnen neerstrijken in het rijtje met James Bond tunes.
I am a white noise song
A thorn upon a thorn
A wind that whips around
No part of any storm
Dodge And Burn weet zich met meer intensiteit en diepgang te ontwikkelen dan de twee voorgaande albums van de band. Alison Mosshart is de vrouw die de kracht van The Dead Weather grotendeels uitdrukt in het vocale werk. De ruige zang van haar kant wordt in enkele nummers prima begeleidt door de hese stem van Jack White. Het sterke samenspel van de bandleden lijkt tegen het einde toe echter een herhaling van zetten te woorden en doet daarom het album nog enigszins inzakken. De afsluitende track maakt die echter ruimschoots goed en zorgt ervoor dat de supergroep met het album een prima resultaat levert.
3,5*
Afkomstig van
Platendraaier.