menu

Bodine - Bodine (1981)

mijn stem
3,50 (35)
35 stemmen

Nederland
Rock
Label: Rhinoceros

  1. Rock Rosetta (3:24)
  2. Back Street Crawler (3:18)
  3. Freight Train (3:23)
  4. Gonna Get Back (3:10)
  5. You Didn't Give Me Love (5:24)
  6. On the Look Out (3:46)
  7. New York City Streets (4:53)
  8. Oh Wee Baby (3:01)
  9. Foggy Fantasy (4:58)
  10. Shooting Dice (2:45)
  11. Requiem Rocker [Unreleased] * (3:24)
  12. Rock Doctor [Unreleased] * (4:03)
  13. You Didn't Give Me Love (Outtake) * (4:15)
  14. New York City Streets (Outtake) * (4:51)
  15. Foggy Fantasy (Outtake) * (5:11)
  16. Freight Train (Outtake) * (3:25)
  17. Gonna Get Back (Outtake) * (3:12)
  18. Jingles (Bonus, by Alfred Lagarde) * (0:52)
toon 8 bonustracks
totale tijdsduur: 38:02 (1:07:15)
zoeken in:
avatar van Rockfan
4,0
Het bluesy rock debuut album voor meneer Lucassen zich ermee ging bemoeien, die de band naar een heuse heavy-metalband transformeerde en na Three times running de boel in de steek liet voor Vengeance.

4,5
Dit album legde de basis onder de volgende twee. Het talent van de muzikanten is al goed hoorbaar. Bodine is de meest onderschatte Nederlandse hardrockband. Rheno Rules! Mij een raadsel hoe al dit talent grotendeels in de vergetelheid heeft kunnen geraken.

avatar van Rockfan
4,0
Maszek schreef:
Mij een raadsel hoe al dit talent grotendeels in de vergetelheid heeft kunnen geraken.

Doordat Lucassen zich met Vengeance ging bezighouden

3,0
On the Look Out , Rock Rosetta en vooral Freight Train zijn de pluspunten op dit debuut.

speedy66
Maszek schreef:
. Rheno Rules! Mij een raadsel hoe al dit talent grotendeels in de vergetelheid heeft kunnen geraken.


Volgens mij voelde die Rheno zich niet erg happy op het podium. Zijn (stage-) naam heb ik ook altijd zo stom gevonden. Als gitarist vond ik hem nogal rommelig spelen, maar op deze debuutplaat speelt ie niet onverdienstelijk en geeft de plaat een apart bluesy karakter. Zijn solo's hingen soms wel tegen het valse aan. Verder wel een knaller van een bluesrockalbum.

buizen
Zeer goed album en toffe band in die tijd. Die jongens hadden bij elkaar moeten blijven.

avatar van Broem
3,5
Ja ja heerlijk album. Kan me nog goed herinneren dat ik dit album kocht samen met More - Warhead (1981) Vast gehoord tijdens Betonuur van wijlen Alfred Lagarde. Top

avatar van Brutus
2,5
Matig debuutalbum van Bodine.
Er blijft niet vel hangen.

avatar van Rinus
2,5
Matig debuut album van deze band. Beetje gepromoot door Alfred Lagarde toentertijd in zijn Betonuurtje. Kon de toenmalige concurentie van buitenlandse bands m.1. niet echt doorstaan. Pas het derde album van de band was op niveau. Rock Rosetta was het singeltje, dacht ik.

Three times running is een topper dit album is matig

avatar van Rockfan
4,0
Neal Peart schreef:
Three times running is een topper dit album is matig


Je mag deze twee eigenlijk helemaal niet vergelijken vind. Deze heeft nog niet die heavy metalsound als de andere twee. Mede te danken aan Arjen Lucassen die hier nog niet op mee doet.

avatar van gigage
Ik vind het latere metal like Bodine meer mijn kopje thee maar dit is toch best een vuige verdienstelijke bluesrocker. On the look out is heerlijk maar met twinsolo's was het nog beter geweest. De volwassen strot van Van Feggelen past precies in dit plaatje.

avatar van Larzz
5,0
New York City Streets! Wat een heerlijk nr. Geweldige LP uberhaubt dit. Vet opgenomen met vooral een super gaaf drumgeluid. Prima drummer trouwens die Gerard Haitsma. Ook zanger Jay van Feggelen valt op met een Paul Rodgers achtig stemgeluid. LP toentertijd gelijk gekocht. Groot fan van Alfred Lagarde's Betonuur.

avatar van iggy
3,5
Prima plaat van de Bodine mannen. Lekkere logge blues rock. Wat mij vooral kan bekoren is de stem van Jay van Feggelen. Wat heeft die kneris een strot zeg. Daar kan je alleen maar U te zeggen. Verder Speelt gitarist Rheno Xeros de pannen van het dak. De ene zware lick na de andere zware lick krijg je om je oren gesmeten. Soleren gaat hem ook al prima af.
2 nummers vind ik wat minder. En dat zijn Gonna Get Back en Oh Wee Baby. Dat laatste nummer zal wel de single zijn geweest. De rest is prima te verteren. Met als hoogtepunt You Didn't Give Me Love. Waarbij vooral zanger van Feggelen de show steelt. En het machtige New York City Streets behoord tot de hoogtepunten.

Helaas heb ik Bodine nooit live gezien.

avatar van ProgMetal
4,0
Dermate afwijkend debuut dat ze mijn inziens nooit onderdezelfde naam hadden moeten doorgaan. Afzetten tegen de 2 “opvolgers” mijn inziens dus doelloos.

Echter met Regular Rocker op de CD-versie maar nu (nog) met Jay wordt het bruggetje wel gemaakt en bekruipt mij het “ wat als”-gevoel.

Jay van Feggelen zet letterlijk de toon en absurd dat we op Ayreon moesten wachten om hem weer te horen.

Door het tempo van de nummers en de stem van Jay een uniek album. Ik snap waarom Alfred Lagarde uit zijn dak ging over de demo en er voor zorgde dat dit album het licht mocht zien.

avatar van MetalMike
Gisteren weer eens aangehad... zalige Bluesrock plaat, zoals Bluesrock bedoelt is. Vette gitaar, te gekke zang, goed en lekker geluid en nummers die pakken. Heeft nog iets speels en ontspannen. Favorieten van mij zijn "Freight Train" en het dampende"Shooting Dice".

Gast
geplaatst: vandaag om 15:47 uur

geplaatst: vandaag om 15:47 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.