Het is weer herfst en dan is een album luisteren met zo’n titel wellicht wat raar, maar dan nog. Zij brengt het immers zelf op dit moment uit. De belofte van deze dame is in ieder geval erg groot. Niet voor niks werd ze al eens vergeleken met Amy Winehouse. Naja, of dat niet voor niks is dat moet nog blijken uit dit album natuurlijk. Wellicht dat mijn review je wat verder kan helpen.
Met de sterke opener Forever Mine valt die belofte te begrijpen. Een vintage soul sound en zang waarin de knauw van Adele ook wel wat terug te horen is. Dat Adele-achtige in de stem horen we ook terug op Only Love. Hier is dat wat vermengt met de stijl van Rihanna. Terwijl het nummer juist weer de enige bombast heeft van de Engelse zangeres. Verschrikkelijk om die vergelijkingen te maken, maar ik ontkom er niet aan.
Gold is meer een popsong. Ook weer een lekker nummer die gewoon heel makkelijk weg luistert. Ook de sfeervolle ballad Not Today is weer opvallend goed gezongen. Aan de vocalen van deze dame ligt het in ieder geval niet.
Het aanstekelijke Mistakes laat weer de meer poppy kant van Andra Day horen. Een nummer dat rijp is voor de hitparade. Wat minder valt dat te zeggen van de Adele en gospel combinatie op Goodbye Goodnight. Nog steeds een sterk nummer, minder toegankelijk. Het heerlijke ritme van Rearview is dan weer een andere kant van de medaille en ook weer een goed nummer.
Het midtempo nummer Red Flags valt op door de goede zang. En Honey or Fire rockt wat meer. Aan variatie dus duidelijk ook geen gebrek op dit album dat mij prima bevalt. Jammer zijn dan nummer als Gin & Juice of Rise Up die wat minder opvallen. Dat houd het niveau niet constant hoog. Een stuk meer ben ik dan toch wel de spreken over het mooi opgebouwde City Burnsen de vocaal knallende afsluitende titeltrack.
(bron:
Opus de Soul)