menu

Seal - 7 (2015)

mijn stem
3,06 (17)
17 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Pop / Soul
Label: Warner Bros.

  1. Daylight Saving (4:50)
  2. Every Time I'm with You (4:31)
  3. Life on the Dancefloor (5:14)
  4. Padded Cell (4:08)
  5. Do You Ever (4:36)
  6. The Big Love Has Died (4:30)
  7. Redzone Killer (4:22)
  8. Monascow (4:10)
  9. Half a Heart (3:54)
  10. Let Yourself (4:26)
  11. Love (4:35)
  12. We Found Love * (4:24)
  13. Whatever You Need * (4:34)
toon 2 bonustracks
totale tijdsduur: 49:16 (58:14)
zoeken in:
avatar van FunkStar
Eindelijk weer een nieuw Seal album, zonder al die soul covers. De single "Do You Ever" is een prachtige plaat en krijgt al wat airplay op bijv. Radio 2. Doet me erg denken aan de sound van zijn debuut album. Ben benieuwd naar de rest!

avatar van vigil
3,0
Nog niets van de plaat voorbij horen komen maar als jij zegt dat het qua sound naar zijn debuut neigt is dat erg goed nieuws!

Ik ben blij dat hij die flauwe soul coverbende achter zich laat en hopelijk weer (samen met Trevor Horn!) met een goed dancepop album komt.

avatar van M68
M68
Album is nu via Spotify te beluisteren.

avatar van vigil
3,0
Helaas geen debuutplaatsound. Het is vooral braaf en saai helaas.

avatar van jokerman
3,5
Fijne plaat na de eerste paar luisterbeurten. Trevor Horn is terug dus dat is goed nieuws maar het wordt gelukkig geen krampachtige poging het debuut te evenaren. Is alweer zo lang geleden.. Fijne plaat, mooie productie, geweldige stem!

avatar van vinylbeleving
2,5
Na het album Commitment en de twee albums met soul cover gedrochten, was ik op het ergste voorbereidt. Seal leek de laatste jaren steeds meer op een steenrijke muzikant met een goed leven en een mooie vrouw aan z'n zijde. De inspiratie was echter weg. Hij probeerde van alles; maakte een dance album, werkte met verschillende producers, maar echt goede liedjes leek hij niet meer te kunnen maken. De stem bleef maar de ziel was weg.

Zijn scheiding en hereniging met producer Trevor Horn heeft hem goed gedaan. Hoe wreed het ook klinkt, muzikanten met hartenzeer klinken vaak velen malen urgenter, zo ook Seal. Op 7 (flauwe en slappe album titel trouwens ) klinkt de man eindelijk weer geïnspireerd en overtuigend.
Er klinken vlammetjes door van de liedjes uit z'n glorie tijd, en de productie van het album is verzorgd en rijk. Daarnaast vind ik Every Time I'm with you, tot een van de beste ballads behoren die Seal gemaakt heeft.

Toch zijn er ook wat minpunten te vinden op het album. De nummers die al werden uitgebracht als opwarmertje zijn ook meteen de beste, en staan op de eerste helft van het album. The big love has died, vind ik te orkestraal en verzuipt haast aan overdaad van strijkers. Monascow klinkt dan weer erg lekker, maar de laatste drie nummers zijn minder sterk en weten de aandacht niet vast te houden.
Na het luisteren van 7 geeft deze nieuwe plaat me toch een wat onbevredigend gevoel.
Hoewel Seal eindelijk weer eens een plaat heeft gemaakt die oprecht voelt, staan er toch teveel nummers op die net niet pakkend genoeg zijn. Ook had ik liever twee echt goede ballads gehoord in plaats van vier waarvan er twee raak zijn, en de andere twee overbodig.
Dit maakt van Seal 7 niet de gedroomde comeback, maar toont wel aan dat de man toch nog in staat is om mooie muziek te maken.

avatar van E-Clect-Eddy
3,5
De laatste 2 dagen veel slow albums geluisterd dan kan deze er ook wel bij. Seal was eerder dit jaar te zien als gast vocalist tijdens het optreden van Trevor Horn in de Paradiso en het was duidelijk dat hij het nog steeds kan, zingen en entertainen. Ben niet echt een fan, alleen van de hits uit het begin van zijn carrière. Af en toe komt een nummer van hem voorbij in een playlist en dat is meer dan genoeg voor mij. Omdat Trevor weer achter de knoppen zit toch eens horen hoe dat (7) klinkt anno 2015.

Op zich klinkt het geheel niet slecht maar de beste man zingt mij te veel ballads / langzame nummers en de muziek sprankelt niet zoals ik altijd hoop dat Trevor in zijn begin jaren wel kon brengen. Ik las in een interview dat mogelijk dit album enorm last heeft van te veel compressie, misschien dat het daarom wat al te braaf / droog klinkt. Leuk bij kaarslicht op de late avond of om een boek bij te lezen.

Na de eerste twee nummers Daylight Saving en Every Time I'm With You blijft het te lang doorgaan in een traag tempo. Pas bij Monascow wordt het dansbaar, maar heeft dan weer die break die klinkt als het plotselinge einde van het nummer. Om vervolgens toch iets verder te gaan en dan wel opnieuw bijna plotseling te stoppen.

avatar van Metalhead99
3,0
Seal is van de Soul covers af en brengt met "7" dus weer een plaat met alleen maar eigen materiaal.
Zijn grootste inspiratie is duidelijk de breuk met zijn grote liefde Heidi Klum geweest. Het zorgt vooral voor een tekstuele eentonigheid en veel langzame nummers. Hierdoor komt een nummer als "Life on the Dancefloor", waarin we ineens een dansbare beat te horen krijgen, haast ongepast over.
Hij krijgt door deze nummers wel de kans om zijn vocale capaciteiten nog eens te laten horen. Vooral "Do You Ever" word namelijk toch wel prachtig gezongen.
Verder vind ik "Monascow" nog wel een prettig nummer. Hier gaat hij qua stijl meer naar een oude R&B/Soul klank en dat bevalt mij prima. Lekkere instrumentatie (vooral die groovy bas) en een prettig uplifting klinkend nummer tussen al die tranentrekkers over zijn pijn in het hart.
Door de braafheid en het langzame tempo is het meer achtergrondmuziek. Het luistert wel prettig, maar echt spannend weet het nergens te worden.

avatar van Minneapolis
2,0
Wat een schokkend verschil met zijn eerste 3 albums.
Van het debuut sla ik de grote hits over, maar de akoestisch aandoende "album fillers" zijn zo mooi (ook qua productie). Nummer 2 is ook prima ondanks het vreselijke Kiss from a rose, en het derde album Human being (met z'n spannende, soms wat duistere productie) is mijn favoriet.

Bij elke nieuwe release heb ik weer de hoop om iets van de oude Seal terug te vinden, maar helaas.. Dit album "7" is zo mogelijk nog nietszeggender dan wat Seal ons de laatste jaren al voorschotelde. De composities zijn erg, erg zwak en inspiratieloos. Alles draalt maar door zonder enige spanning.
Ik kan er helemaal niks mee, en ik snap niet waarom hij (al dan niet met goede schrijvers) tot iets beters kan komen. Aan de stem ligt het niet. Het is de flauwe productie en het gebrek aan sterk materiaal.

avatar van Reijersen
2,5
Het nieuwe album van Seal heet 7. Is dat omdat dit zijn zevende album is? Het antwoord op die vraag is ja en nee. Nee, als je ook de twee coveralbums Soul meetelt en ja als je die dus niet meetelt. Hijzelf blijkt het laatste doen. Een zanger die vooral in zijn beginperiode prachtige muziek heeft gemaakt. Muziek die vaak stond met goede producties, maar toch ook vooral wel dat heel herkenbare en warme stemgeluid van Seal. Een stemgeluid dat ons via opener Daylight Saving meteen in een warm bad doet belanden. Wat is zijn stem toch goed, vooral op mooie songs als deze. Jammer is dan ook weer te noemen dat die mooie stem geleend wordt voor een verder niet al te boeiend nummer als Every Time I’m With You. Het kan veel beter met deze Brit.
Dat kan ik ook meteen zeggen over het dancy Life on the DAnce Floor. Seal probeert via de vocalen nog energie aan het nummer te geven, maar dat gebeurd maar half. Halfslachtig als Padded Cell ook wel is. Is dit nu een schaamteloze kopieeractie om het succes van Killer en/of Crazy te doen evenaren? In ieder geval is het een mislukte poging.
Gelukkig is Do You Ever dan nog wel redelijk aanstekelijk en het zoetsappige The Big Love Has Died is ook best mooi, maar overal bekruipt mij toch wel het gevoel dat de prachtige stem van Seal voor veel betere songs gebruikt moet worden. Een niemendalletje als het poppy Redzone Killer bewijst dat andermaal. En zelfs binnen het album slaan ze aan het kopiëren met Manoscow, die precies hetzelfde idee als voorgaande nummer heeft.
We worden tegen het einde van het album nog even in slaap gesust met Half a Heart. Maar met Let Yourself horen we dan een Seal-song ten voete uit. Al heeft hij ook dit al eens veel beter gedaan. Om het geheel romantisch af te sluiten via Love.

De middelmaat regeert toch wel op dit nieuwe album van Seal. Zijn stem verdient op productioneel vlak veel sterkere songs. Een gemiste kans is het zeker.

(bron: Opus de Soul)

Gast
geplaatst: vandaag om 14:47 uur

geplaatst: vandaag om 14:47 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.