Larry Gus - I Need New Eyes (2015)

"Weet je wat jouw probleem is," zei iemand laatst tegen me, "je rent alleen maar naar het negatieve. Daar moet je juist vandaan rennen. Je moet naar het positieve rennen." Ze had gelijk. Ik kijk op de verkeerde manier naar dingen. Eerder had ze me erop gewezen hoe vaak ik mezelf naar beneden haal. "Wat zelfspot, moet kunnen toch," zo reageerde ik, maar nee dit was geen zelfspot meer volgens haar. Larry doet het ook: hij noemt zichzelf een dikke Griek die eigenlijk maar wat doet. Onzin: dik is ie niet en hij weet heel goed wat ie doet. Het lijkt erop dat hij ten tijde van dit album geconfronteerd werd met zijn eigen negativiteit - net als ik - en besefte dat hij nieuwe ogen nodig had - net als ik. En ook in zijn geval was het iemand ander die hem erop wees, zo zingt hij in Black Veil of Fail: "And then you said: "don't forget the success of everyone else always includes failed attempts"."

Makkelijk is het niet, want even later zingt hij: "But why can't I figure it out for myself?
All of my efforts lead up to defect
And the success of others just makes me kneel
Unable to act straight or even think clear"
Ja, herkenbaar. Waarom lukt het toch niet en kan ik niet helder denken? Dat heb ik me ook vaak afgevraagd, Larry. Meer teksten op dit album voelen nu ineens pijnlijk herkenbaar. "Now my heart is aching with the feelings that you hold..."

Maar hoe kan je zo'n negatieve blik op jezelf en het leven hebben als je zulke briljante muziek maakt? Waar hij op het vorige album nog knotsgek was en alle kanten op schoot is hij hier gecontroleerder, heeft hij de vocalen naar voren gebracht (gelukkig, nu kan ik de fraaie teksten redelijk verstaan!) en heeft hij zich meer gefocust op coherente liedjes. Verder is er nog steeds veel nadruk op percussie, invloeden van wereldmuziek en fraaie melodieën. Hij heeft alles wat meer uitgekristalliseerd. Toch zitten er nog zat verrassende wendingen in. Het klinkt alsof er nu een producer bij betrokken is geraakt die alles wat meer onder controle hield en balans aanbracht.

Het leidt tot briljante momenten. NP-Complete is een wereldnummer dat nooit verveelt. Nazgonya is dansen dansen en nog eens dansen. De rustigere momenten hebben echter veel tijd nodig gehad om op hun plek te vallen: de schoonheid daarvan heeft zich de laatste tijd echter ook openbaard, want die melodieën hè? En nu de teksten me ook grijpen wordt het toch tijd om dit uit te roepen tot een meesterwerk en naar die 5* te gaan. Ware het niet dat het wel erg slappe Belong to Love erop staat... Zo zonde.

Ook geinig is dat Larry zo'n nerd is die allerlei wiskundige concepten door z'n teksten verwerkt. Ik zei het al bij zijn vorige album en ik zeg het nog steeds: het is gewoon een autist. Ik vraag me af hij daarom ook het onvermogen heeft om met emotie om te gaan en dat ten grondslag ligt aan de gebeurtenissen die tot zulke teksten leiden. Ik vraag me ook af of zijn negativiteit hem in de weg heeft gezeten om echt een grote naam te worden. Het zou mij niet verbazen. Ik hoop dat hij inmiddels nieuwe ogen heeft gevonden, ik ben in ieder geval hard op zoek.