De
Arthur-Recensies deel 21:
Ten eerste, de bandnaam is toch wel een van de vreemdste die ik al ben tegengekomen op mijn muzikale levensweg. Maar nu ik erover nadenk past ie wel goed bij de muziek die ze maken: deze plaat voelt tegelijkertijd zowel vertrouwd als bevreemdend aan, zoals een leven zonder gebouwen. Vergezocht inderdaad, maar oh zo waar.
Grote blikvanger op dit album is uiteraard zangeres Sue Tompkins, die haar uiterste best doet om geen enkel nummer in te zingen zoals het hoort. Dat geeft de plaat iets nonchalants en ongecompliceerd mee dat me wel aanspreekt. Op dat vlak zijn er inderdaad parallellen met Kim Gordon en Sonic Youth te trekken, alhoewel er één iets is dat de Amerikanen beter doen dan deze Schotse tegenhangers, en dat is variatie brengen.
Aangezien de hele plaat, met muziek en teksten en alles, in teken staat van de zang, sluipt er al snel een soort monotoonheid het album binnen. Ja, de zang van Tompkins is dan wel allesbehalve saai, het songmateriaal op zich is gewoon niet sterk genoeg om de hele zit lang te blijven boeien. Eenmaal je haar stem gewend bent geraakt en die er dus niet meer zo bovenuit springt, blijft er niet veel meer over jammer genoeg. Net zoals een leven zonder gebouwen… ach laat ook maar.
Samengevat: Any Other City is geen slecht album, maar het ontbreekt dit album net iets te veel aan variatie om een vaste klant te worden in huize Arthur.