Bernard Herrmann moest deze film van de regisseur en producent gaan scoren, de studio weigerde. Ze boden Rozsa aan, waar beiden niet in geloofden. Die componeerde uiteindelijk een score die beter geschikt leek dan gedacht. Het mogelijke falen van diens score werd goed weloverwogen aangezien Rosza zich niet aantrok van een geluid van authenciteit; hij schreef het gewoon zoals hij wilde. Nog een ander leuk idee was dat de componist een overture componeerde die gespeeld zou worden voor de film zou starten in de bioscoop. Aangenaam om zoiets dan wel op een score uitgaven als deze aan te treffen. En zijn score is hoogst indrukwekkend, en vaak meer ingetogen dan de film waarin het theater-gevoel oppermachtig en alles te aangezet is. Mooie orchestraties en een stel geweldige passages voor vol spanning en precisie details van het orkest spelend tijdens de verrraad stukken in de film. Je voelt de slinkse emotie terug in de melodie.
Diet niet onder voor zijn muziek voor epische films als El Cid, Ben Hur, Ivanhoe en ga zo maar door. 4.5 sterren