menu

Maneige - Ni Vent... Ni Nouvelle (1977)

mijn stem
3,86 (7)
7 stemmen

Canada
Jazz / Rock
Label: Polydor

  1. Le Gai Marvin (1:42)
  2. La Fin de L'Histoire (3:19)
  3. Les Folleries (6:07)
  4. Les Epinettes (3:32)
  5. Mambo Chant (5:23)
  6. Douce-Amere (5:54)
  7. Le Gros Roux (3:32)
  8. Au Clair de La Prune (4:03)
  9. Juillet (5:02)
  10. Time Square (1:38)
totale tijdsduur: 40:12
zoeken in:
3,5
Deze plaat is beduidend anders dan de voorgangers. Wel vreemd om dat te schrijven, want die voorgangers ken ik niet, maar dat haal ik de gelezen recensies op internet. Het grote verschil heeft te maken met de bezetting. Het vertrek van Jerome Langlois was belangrijk. Jerome Langlois zorgde bij de vorige albums voor de lange prog/folk achtige stukken, hoewel er toen ook al wat onenigheid moet zijn geweest. Na het vertrek van Jerome (startte een solo carriere) moesten de andere leden wel het voortouw nemen. Dat deden ze eigenlijk bijna allemaal, op Paul Picard na heeft ieder een bijdrage geleverd. Het album is duidelijk jazzy-er dan de vorige twee en de nummers zijn beduidend korter. Als invloed word Gentle Giant en de wat jazzy scene rond Frank Zapp en Weather Report genoemd, maar dat hoor ik er niet in terug. Er zijn andere accenten, ook door gast muzikanten die viool en saxofoon spelen. Vergelijkingsmateriaal vind ik lastig, het is redelijk uniek. Natuurlijk hoor je nog wel prog/folk invloeden. Op dat moment vind ik de wel meer gemaakte vergelijking met Harmonium helder. Hoewel Harmonium voor mij wel op een hogere trede staat. Die platen zijn zo uniek, zo goed, daar kan maar weinig aan tippen.
Maar wel bijzonder dat daar in het Canadese Franstalige gedeelte (Quebec) een geheel eigen scene ontstaan is met heel bijzondere muziek. Aangezien het Franstalige bands zijn (hoewel deze plaat geheel instrumentaal, maar wel Franse titels) zijn ze soms nog wel te vinden in Frankrijk (als je veel geluk hebt). Deze volgens mij in een Franse kringloop gevonden tussen allerlei echte Franse bagger (en ik ben normaal best positief over Franse muziek) voor een appel en een ei. Op dat moment nog geen idee wat ik had, maar de hoes sprak mij al aan en ook de binnen kant was voor mij reden dit mee te nemen. Een prachtige dubbel klap hoes trouwens. Voor mij is het geen meesterwerk, daarvoor iets te veel wisselend van kwaliteit en ook te weinig een eenheid. Wel heel sympathiek, ik twijfel tussen 3,5 en 4 sterren. Toch maar starten met 3,5 kan altijd nog omhoog.

avatar van Mssr Renard
4,0
Minder lange songs dan op voorgaande werken. De nummers zijn vrolijker, lichtvoetiger, soms op het melige af, maar niet té melig. De eerste paar nummers lopen in elkaar over wat er wel weer voor zorgt dat het een lang muziekstuk is.

Maneige maakt een mix van symfonische rock, jazzrock en folk, en doet dat geheel instrumentaal. Vergelijkbaar met bijvoorbeeld Canterbury-bands of Camel of Canadezen Sloche en Harmonium.

De plaat wordt gesierd met een mooie hoes die wat doet denken aan Roger Dean.

Gast
geplaatst: vandaag om 15:09 uur

geplaatst: vandaag om 15:09 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.