Voor op reis is dit zoeen beetje de muziek voor mij. Zo ontzettend ontspannen en lief zijn de ambient tonen en zo lekker trippend/psychedelisch zijn de ritmes en distorted wolken van geluid. Dé muziek voor voorbij glijdende uitgestrekte landschappen met een opkomende of ondergaande zon.
Hier toevallig iemand die een video met hetzelfde thema voor een paar nummers heeft gemaakt.
Van de drie reguliere albums van Casino Versus Japan is dit zelfgetitelde debuut het meest ambient. De tracks vloeien in elkaar over zoals de titels misschien al enigzins aangeven. Klassieke Brian Eno type ambient galmt in de rondte, en de af en toe toegevoegde (geproceste) gitaar vormen shoegazer-achtige klanktapijten. Ik kwam trouwens ook de producer tegen
als gebruiker op discogs en toen zag ik dat Loveless van My Bloody Valentine één van z'n favoriete albums is.
Ergens anders las ik dat de artiest al hield van 'treinen' voor het uitbrengen van muziek. Dat dat waar is kan ik zeker geloven, want de ritmes passen absoluut bij een over het spoor scherende trein en de rest van de klanken -zoals ik al zei- bij voorbijschietend land. Toen ik Casino Versus Japan voor het eerst opzette in de trein (het album Go Hawaii) was het ook meteen raak.
Als geheel is het een vrij minimaal album, en nogal rauw, maar van begin tot eind gevuld met rijke sfeer. Volle bak ambiance! Dat geldt overigens ook voor alle andere werken van de artiest, maar dit zal naar alle waarschijnlijkheid m'n favoriet blijven.