menu

Q65 - Revival (1969)

mijn stem
3,78 (29)
29 stemmen

Nederland
Rock
Label: Decca

  1. Cry in the Night (2:16)
  2. No Place to Go (3:10)
  3. It Came to Me (2:35)
  4. I Was Young (2:37)
  5. World of Birds (3:29)
  6. So High I've Been, So Down I Must Fall (3:12)
  7. Sundance (4:39)
  8. Voluntary Peacemake (5:02)
  9. Ridin' on a Slow Train (4:14)
  10. Fairy Tales of Truth (5:52)
  11. And Your Kind (3:12)
  12. I Despice You (2:26)
  13. Where Is the Key * (2:21)
  14. Ain't That Loving You Baby * (2:21)
  15. Ramblin' on My Mind * (4:50)
  16. 80% O * (2:47)
  17. Mother Mutha's Great Sundance * (4:23)
  18. [Hidden Bonus Cut] * (0:56)
toon 6 bonustracks
totale tijdsduur: 42:44 (1:00:22)
zoeken in:
Pieter Paal
Met een aantal single- en e.p.-nummers en een paar nieuwe songs werd er in 1969 een album in elkaar gesleuteld.
De oude songs winnen het van de wat nieuwere songs.

Op de ene CD staat I Despice You en op de ander weer I Despise You. Straks even in mijn Engelse woordenboek kijken wat goed is, of allebei mogelijk is.
De eerste LP die ik van Kjoe kocht was Revolution.
Later weer op CD gekocht met een aantal bonus tracks.
Begin jaren 90 kocht ik de dubbel-CD 'The Complete Collection 1966-1969' dus de Decca-jaren.
Het album Revival, eigenlijk een compilatie (+ de hierboven bonus tracks) is daarop dus in zijn geheel aanwezig. Straks weer even draaien en daarna misschien iets van The Outsiders of The Bintangs om in dezelfde sfeer te blijven.

Het nummer Mother Mutha's Great Sundance is alleen op een promo-single verschenen onder de naam Circus, maar nooit officieel uitgebracht.
Q65 vertrok naar het Negram-label en brachten daarop nog 2 albums uit. Wim Bieler ging daarna even solo.
Decca bracht in 1971 nog Greatest Hits uit en in een jaar later een heruitgave van Revolution, maar dan in namaak-stereo.

avatar van Jan 1970
Heb bij het nummer "Voluntary Peacemaker" altijd weer even het idee dat Bowie in de cd-speler zit en niet Q65. Toch steeds weer een aangename verrassing!

5,0
Topband, alles wat ze hebben gemaakt is prachtig!!!!

avatar van lennert
4,5
Vervelende term, dat 'on-Nederlands goed', maar toch is dat wel de eindconclusie die ik trek na het meermaals beluisterd hebben van Revival. Waar het debuut me al aangenaam verraste, valt het hier pas echt op hoe veelzijdig, rauw en creatief Q65 eigenlijk was. Ik hoor blues, rock, beat, psychedelica en zelfs wat folk en alles klinkt intenser en steviger dan wat bands als The Rolling Stones of The Kinks op dit moment deden. Niet per se beter, maar gewoon harder en energieker en bij vlagen ook dromeriger. Neem Fairy Tales Of Truth en vertel me dat je daar niet lekker bij kunt wegdromen? Prachtig gitaarwerk ook! En ik kom er nu pas achter dat Peter Vink hier de bassist is (bij mij bekend van Ayreon, Star One en Knight Area), verklaart ook zoveel over waarom het baswerk zo tof is. So High I've Been, So Down I Must Fall is een andere favoriet met heerlijke energie en een eindstuk waarbij iedere muzikant de controle langzaamaan lijkt te verliezen. Meesterlijk! I Despise You is daarnaast lekker agressief en World Of Birds is lekker folky en heeft een marcherende sfeer.

Vreemd hoe het aantal stemmen tussen deze en het debuutalbum zo verschilt. Zal wel komen omdat het debuut met The Life I Live nog zo'n top 2000 track heeft, maar de opvolger is voor mij in ieder opzicht superieur en mogelijk zelfs een van de beste Nederlandse albums ooit.

Voorlopige tussenstand:
1. Revival
2. Revolution

avatar van RuudC
3,5
Een stap in de goede richting, maar tegelijkertijd ook weer niet. Ik vind dit maar een lastig album. Talloze keren geluisterd, mede ook omdat ik geen idee had wat ik op moest schrijven. Dacht even aan een milde writers block, maar dat is het eigenlijk ook niet. Ik vraag me eigenlijk wat af of Q65 hier wel wist wat ze wilden doen. Waar ik op de vorige plaat het nog wel leuk vond dat ze zich niet aan de regels hielden, voelt dit eigenlijk weer aan als een verzameling liedjes met weinig samenhang. De heren houden de afwisseling er goed in. Nog altijd is de overzeese blues de belangrijkste invloed, maar tegelijkertijd is het hippiegevoel duidelijk aanwezig. Er worden prima liedjes geschreven, maar soms klinkt het ook nergens naar. It Came To Me heeft beide in zich. Toffe riff, slechte tekst. I Was Young vind ik dan wel weer sterk. World Of Birds en Sundance laten het experimentele karakter dan weer op een fijne manier horen en vervolgens wil de band met Ridin' On A Slow Train op heel vervelende manier The Velvet Underground nadoen. Tegen het einde gaat het album uit als een nachtkaars. Dat is jammer. Aan de andere kant doet Q65 hier echt niet onder voor wat de grote bands een paar jaar ervoor deden. Toch vind ik dit album anno 1969 wel wat zwak.

Tussenstand:
1. Revolution
2. Revival

Gast
geplaatst: vandaag om 15:27 uur

geplaatst: vandaag om 15:27 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.