Maria Mena - Growing Pains (2015)

Met de eerste single 'I Don't Wanna See You With Her' zette Mena begin oktober de toon voor haar 7e album alweer. Waar ze op haar vorige album 'Weapons in Mind' nog experimenteerde met urban en elektronische invloeden, is ze hier vrijwel volledig terug bij haar eigen geluid. En dat is helemaal niet vervelend. Het zijn vrij minimalistische nummers geworden, vaak alleen ondersteunt met wat effecten en beats/drums. Het is Mena op de vertrouwde tour.

Wat niet verrassend is zijn de persoonlijke teksten. Mena is vorig jaar gescheiden van haar man en verwerkt dit op dit album. Na 7 albums vol liefdesverdriet, eetstoornissen en ander leed ga je je wel afvragen wat voor een moeilijk persoon ze is (geworden). Lijkt me geen makkelijke partner gezien het feit dat ze op een zeer intellectuele manier over je kan schrijven. Taylor Swift in het kwadraat.

Nee, van Maria Mena ga je niets anders krijgen dan gevoelige, persoonlijke ballads. Het zijn stuk voor stuk mooie gevoelige popsongs. Echter blijft het gevoel wel hangen hoelang ze dit nog blijft doen, ze stooft al zolang het bekende vlees dat het bot zichtbaar begint te worden. Cijfer volgt na meer luisterbeurten, dit is de eerste indruk.

Maria Mena wist bijna 10 jaar terug mijn sympathie te winnen met haar album Apparently Unaffected. Ik heb er nooit uitgebreid genoeg naar geluisterd om er een mening over te vormen, maar ik vond het zeker wel prettige muziek.
Daarnaast wist ze tijdens Concert at Sea 2009 live ook degelijk en sympathiek over te komen (ondanks de geluidsproblemen in de eerste helft van het optreden).
Inmiddels ben ik voor de derde keer vandaag naar dit album aan het luisteren. De teksten zijn erg goed en worden ook gewoon goed door haar gezongen. De instrumentatie vind ik dat weer een stuk minder interessant. Voornamelijk strijkers/piano in combinatie met simplistische beats. Hier en daar wel sfeervol, maar soms ook wat saai.
Tekstueel en zangtechnisch gezien vind ik "The Baby" en "Where I Come From" het mooiste.
Qua instrumentatie vind ik "You Deserve Better" veruit het sterkste. Het klinkt wat krachtiger door de drums en tegelijkertijd maken de gitaren, de synths en de piano het wat dromeriger. De sound is mooi en warm ondanks de nogal melancholische teksten van Mena.
Best mooie liedjes, maar hier en daar wel iets teveel van hetzelfde.

Stem staat nog steeds als een huis, maar ik hoor geen andere zaken op dit album die dit tot een hoog cijfer zouden moeten stuwen.

Afgelopen dagen een paar keer beluisterd en ik herken veel in de teksten. Dat maakt het voor mij emotioneel best wel een zwaar album, of anders gezegd, aangename therapiesessies voor weinig geld. Wel fijn dat het dan eindigt met het positief getinde Growing Pains.

Ben Maria gaan volgen sinds het album Victoria, wat ik een prachtig album vind.
Wat ik in haar waardeer is dat haar muziek en teksten echt ergens over gaan.
Vooral bij het album Victoria was dat prachtig uitgewerkt.
Na een aarzelend begin begin ik ook dit nieuwe album te waarderen.
Vooral leaving you en The Baby vind ik zeer goed.

Dit is muziek! Wat weer een ontzettend fijn album van deze Noorse schone. Mijn persoonlijke favoriet is nu Leaving you. Hoop voor haar dat deze nieuwe single echt wat airplay krijgt in Nederland.

Ik ben wel een beetje klaar met Maria Mena. Ik verlaag mijn stem dan ook naar 2,5 voor dit album. Zoals ik hierboven al benoemde is het steeds hetzelfde trucje. Haar jeugd, haar liefdesverdriet, het doet me allemaal weinig meer. Waar zijn de mooie en ook gecompliceerde tracks als Our Battles en Internal Dialogue? Met Weapon in Mind bewoog ze zich al naar nieuwe paden, ik had graag gezien dat ze dat had doorgezet. Het blijft mooi, maar op een gegeven moment is de geloofwaardigheid weg.

Heb mijn stem verhoogd van 3,5 naar 4,5.
Na meerdere luisterbeurten wordt dit album alleen maar sterker.

Leaving You verdiend inderdaad Airplay ... zal echter helaas niet gebeuren.

Second that!

Haar laatste 4 albums zijn en blijven juweeltjes. Hoop echt dat deze artieste lang in de business blijft. En dat ze genoeg cd's verkoopt om nieuwe te kunnen blijven maken.

Eens. Na 'Victoria' (mijn persoonlijke fovoriet), steeds minder onderscheidend. Op een uitzondering na bouwen veel nummers zich op soortgelijke wijze op. De galm en echo effecten zorgen voor een kille sound. Ik houd juist van de oude sound waarbij het klinkt alsof ze in mijn kamer staat (wat ik overigens niet erg zou vinden) . Vraag me wel of ze zelf voor deze stijl heeft gekozen of hier door de platenmaatschappij toe is aangezet.
Nu maar hopen dat het titelnummer, het minst slechte nummer van dit album, een voorbode is voor wat er hierna nog van Maria komen gaat. Dan zou het maar zo weer de goede kant uit kunnen gaan.....

Heb haar tot tweemaal toe live mogen aanschouwen, eenmaal met Cause & Effect en andermaal met Victoria ten tonele. Victoria was destijds zo verschillend van haar voorganger en was veel uitdagender. Die lijn zette ze door met Weapon in Mind. Toegegeven, ik was er niet geheel weg van. Echter staan er op dat album met Madness, You're All Telling Stories, Lover Let Me In en I'm Only nummers op die voor mij tot haar beste behoren. Dit album is simpelweg niet uitdagend genoeg, een stap terug vanwege de (klaarblijkelijk) slechte kritieken van Weapon in Mind. Alsze dat pad had blijven volgen en had ze dat album gezien als een prototype... wie weet hoe spannend het eindproduct dan had kunnen zijn.

Tja, dan zijn we het toch minder eens dan ik dacht. Weapon in mind heb ik juist links laten liggen vanwege de urban en elektronische invloeden en de sound die daarbij hoort. Doet me helemaal niks, maar ze zal er ongetwijfeld een nieuw publiek mee aanspreken.

Nieuw album van Maria verschijnt binnenkort.
Nieuwe single en titelnummer "i'm not ok" klinkt alvast veelbelovend.