Kende Sinead vooral uit de beginperiode met 'The lion and the cobra' en (voor mij) tot slot 'Nothing compares...', welk ze mijns inziens perfect vertolkt. Het enige wat ik daarna van haar vernam was toen ze in't nieuws kwam omdat ze in Italie door duizenden 'fans' grondig werd weggefloten. Ze liep huilend van het podium. Het maakte best wel indruk op me, en liet het verder rusten.......Tot ik later zag dat ze muzikaal nog altijd actief is. Een lachende Sinead nog wel op de hoes. Niets meer te bekennen van haar venijne radicaliteit ! Weer werd ik nieuwsgierig: 'She who dwells in the secret place of the Allmighty' Sineadje gelovig geworden? Ik weet het niet. Kon m'n nieuwsgierigheid niet meer onderdrukken en kocht deze parel.
Wat een prachtig album is dit zeg, en wat een schatje. O.k., het is een verzamelaar, maar 't smaakt zeker naar meer.