Tim Hecker - Love Streams (2016)

Meteen al gelekt ook. Zo te horen is Tim Hecker afgestapt van zijn drone music en meer de abstract elektronische kant van Oneohtrix Point Never opgegaan. En dat vind ik helemaal niet erg!

Erg benieuwd! Virgins vond ik toch een stukje minder dan Ravedeath maar misschien slaat deze wel weer aan. Alvast een mooie hoes om mee te beginnen.

Opn achtig zonder het interessante sample gebruik van Loptian, zijn gevoel voor geweldige aparte ritme afwisselingen en voorliefdes voor een hoop aparte muzikale invloeden. Wat je over houd klinkt als een iets dat iedere kamer muzikant op een midi controller+ableton in 30 minuten kan maken. Dit kan iets heel goed zijn maar in dit geval is het vooral tergend saai en een jammerlijke verspilling van het talent van Hecker.

Wat mij betreft mag hij inderdaad deze stijlverandering laten voor wat het is, Hecker doet hier, zoals hierboven al gezegd wordt, aan leentje-buur bij OPN maar dan zonder het fragmentarische. Wat Tim Hecker zo overhoudt blijft één brui aan terugkerende synthesizersounds die opzich al niet zo sterk zijn en ervoor zorgen dat Love Streams te eentonig is en te vlak en conventioneel om mij in zijn wereld te krijgen.
Love Streams heeft noch de gelaagdheid en spanning van Virgins, noch zijn eigenzinnige kijk op ambient zoals in zijn beginperiode.
Zo is Heckers nieuwste niet veel meer dan een matige tot aardige Pitchfork approved plaat, zonde.

Officiële video van Castrati Stack vind ik persoonlijk best aardig klinken. Weten jullie zeker dat je geen fake uitgave in handen hebt? Met die zogenaamde uitgelekte albums zou ik daar niet zomaar vanuit gaan.

Nope, de versie van Castrati Stack in de video is gelijk aan die op de gelekte plaat dus zal knap zijn als iemand zo goed lijkende fake rest van de nummers kan maken.

Ik vind 'm na één keer luisteren met name erg kort en een tik wisselvallig. Leuk die steminvloeden van Nico Muhly en (ja hoor) Steve Reich (al gaat mij dat vast weer op kritiek komen te staan dat ik de 'liner notes' oplees, maar whatever, wat wil je met een titel als 'Obsidian Counterpoint'?)... maar het blijft niet heel goed hangen en het was zo voorbij.

Inderdaad wat minder dan de spectaculaire voorgangers Ravedeath, 1972 en Virgins. Toch bekruipt mij ergens het gevoel dat het een groeier is.

Nu al zo'n 8x gehoord ong. En hier in ieder geval niet. Tamme plaat, zijn slechtste tot nu toe, geen uitschieters, niks.

Het klopt dat er weinig echte uitschieters te horen zijn maar toch intrigreert deze nieuwe Tim Hecker wel en bevalt hij me beter dan Virgins. Na 3 luisterbeurten op 4* en ik denk dat hij nog regelmatig de weg naar de (digitale) platenspeler zal vinden.

Met een halfje verlaagd, hoe meer ik hem beluister hoe meer het mij duidelijk wordt dat dit het minste is wat Hacker tot nu toe gemaakt heeft.
Een vlakke stroom aan geluiden met te weinig hoogtepunten om te kunnen blijven boeien. Neem nu Bijje Dream of Up Red Bull Creek, nummers zonder richting of doel, zoals The Needle Drop al mooi zei.