Akira Yamaoka - Silent Hill 2 (2001)

Een van mijn favoriete CD's, met een plaatsje in mijn top 10. Melancholisch, beklemmend, angstaanjagend, sfeervol en met heel af en toe een sprankje hoop, zou ik zeggen als ik dit album moet beschrijven. Nou is Silent Hill 2 een van mijn favoriete games, en heb ik die game in mijn achterhoofd als ik naar dit album luister. Dat kan er aan bijdragen dat ik deze CD zo goed vind, maar de luister-ervaring wordt er voor mij niet minder om.

Ja, ik ben het helemaal met je eens! Prachtige game met een heel mooie score.

Ik was al bang dat dit album voor altijd onbesproken zou blijven. Leuk om te zien dat er meer mensen zijn die Silent Hill kennen en waarderen.

Die serie blijft toch een van mijn favorieten. 1 t/m 3 erg veel gespeeld. Binnenkort maar weer eens doen, hoewel ik 1 niet meer heb . Lekker in het donker. Licht uit, geluid in surround en dan hardste moeilijkheid... Zweten bij de eerste ontmoeting met Pyramid Head. Whaaaa...

De mooiste soundtrack die ik ken, hooguit geévenaard door het werk van Clint Mansel. Deze soudntrack is helemaal compleet. Mooi, droevig, doodeng en catchy. 4,5*

Misschien wel de beste soundtrack voor een game ooit. Duister, emotioneel, dromerig, eng, zwoel, alles zit er in. Met name tegen het einde wordt je geconfronteerd met een blok muziek (nr. 24-27) waar je stil van wordt. Met name die tegenstrijdigheid tussen hoopvolle bijna opgeluchte melodieën en pure horrorteringherrie waarmee je in Betrayal geconfronteerd wordt drukken de gevoelens van de hoofdpersoon en jou als speler op dat moment in de game echt perfect uit. Jammer dat de voorgelezen brief uit het einde van de game er niet in zit, dat had een ontzettende meerwaarde gehad.

Jammer genoeg zijn in de Silent Hill film de creaties van Yamaoka voor de eerste vier games wat oneerbiedig door elkaar gehusseld waardoor de samenhang en pointe toch enigszins verloren gaat.

Voor de liefhebbers van muziek die hier qua duistere sfeer dicht tegenaan leunt:

Blackfilm - Blackfilm (2008)

You bet !!!

Beste game-soundtrack ooit gemaakt. Een fantastische aaneenschakeling van sfeernummers, stuk voor stuk om in te verdrinken. Enkel de wat meer rock-georiënteerde nummers vielen niet altijd in even goede aarde, maar de wat rustigere nummers zijn vaak ronduit geniaal. Dikwijls een piano melodie als basis, waarrond prachtige ambient waves de sfeer vervolledigen. Zo'n nummers als Laura Plays the Piano is werkelijk betoverend mooi. Andere uitschieters zijn Heaven's Night, Terror in the Depths of the Fog, Promise (Reprise) en The Day of Night.

Uitstekende mengelmoes van Classic Rock, Trip-hop, Ambient en Industrial. Duister doch beeldschoon.
Ook buiten de context van het spel een album dat erg goed doet.

"There was a hole here, but it is gone now"