Tweet is een R&B-zangeres die Missy Elliott als vaandeldrager had. Door deze zeer bekende dame werd Tweet dan ook geïntroduceerd in de muziekwereld. Het was 2002 en iedereen wist even via Tweet was. Oops werd haar grootste hits en het vervolg liet maar drie jaar op zich wachten. Daarna was het lange tijd stil rond de mooie zangeres en moesten we dus maar liefst elf jaar wachten op nieuw werk. Nieuw werk in de vorm van dit Charlene.
Na een korte intro begint het album pas echt met Magic. Een ontspannen rnb-track zoals die wel vaker gemaakt zijn. Totaal geen vervelend nummer. Nog minder vervelend is het nu-soul-achtige Won’t Hurt Me. Dit nummer doet mij wat denken aan de muziek van Angie Stone in haar goede tijd. Een stijl die automatisch voortvloeit in Priceless. Een sterk begin dus van Tweet.
Na een korte interlude horen we Somebody Else Will. Een nummer waar je rustig op mee kan knikken en een nummer dat ook best dansbaar is. Om dan zoetjes verder te gaan met Addicted, of de reggae van Neva Should Left Ya. De afwisseling is dus ook aanwezig, al wordt de kwaliteit wellicht wel wat minder. Al spreekt het fijn en ontspannen The Hardest Thing dat juist weer even tegen. Een nummer met een fijne onbekommerde sfeer.
Het eerste echt mindere nummer is Go Whatcha Want met zijn te standaard rnb. Na weer een korte interlude gaat het wat meer bergafwaarts. I Didn’t Know is namelijk saai en Dadada is redelijk nietszeggend. Ook de laatste echte song (er is nog een outro) I Was Created For This is helaas saai. Een album dus met een goede start en waarin de interludes te boel een beetje op lijken te breken.
(bron:
Opus de Soul)