Na twee luisterbeurten ben ik nog niet helemaal overtuigd eerlijk gezegd (maar dat heeft wel vaker meer tijd nodig gehad). Zoals
bas zegt is het inderdaad een soort
Myam James Part 3, want qua stijl heeft het heel veel weg van zijn voorgaande albums. Alleen vond ik bijvoorbeeld
Myam James Part 2 een stuk sfeervoller.
Wingtip klinkt bij vlagen wat meer 'plastic'/cheesy. De gelikte felgekleurde hoes dekt wat dat betreft de inhoud zullen we maar zeggen.
Die stemmen in
Id Bitte (en
Yoong Thief) bijvoorbeeld doen voor mij wel afbreuk aan de mooie electronica. Ook een nummer als
Redbud vind ik wel erg flauw, bijna irritant zelfs.
Gelukkig staan er ook weer sterke nummers tegenover (zoals bijvoorbeeld
Cardinal Baby en
The Koi). Ook de rustigere nummers zijn weer prima in orde. Bij afsluiter
Laundry moet ik spontaan aan Miyazaki's animatiefilms denken. Daar zou Kettel prima een score voor kunnen schrijven.
Al met al een beetje gemengde gevoelens over deze plaat. Kettel is nog steeds een meester in het maken van toegankelijke electronica waar je vrolijk van wordt, maar het mag van mij wel af en toe wel een rauw randje hebben. Oordeel volgt later (na wat meer luisterbeurten).