Dan San was voor mij een nieuwe naam. Zonder hinder van enige voorkennis stortte ik mij op Shelter. De kennismaking beviel prima. Daarna volgde zelfs een verdiepingsslag. De heerlijk vrij vloeiende melodieën op het album nestelden zich op een aangename manier in mijn hoofd. Er is weinig wat er erg boven- of onderuit steekt. De plaat raakt aan een aangename sfeer zonder uitzonderlijk te zijn. Er zit ook geen enkel gevaar in. Dat heeft het gemeen met de folk die de laatste paar jaar over ons is uitgestort, maar verder hoor ik hier weinig folk in. De zachte manier van zingen, à la, maar de muziek, met veel elektronica, staat daar toch te ver van af.
De hoogtepunten liggen voor mij in de songs waarin de stem van Letitia Collet aan het geheel wordt toegevoegd. Daar komt Dan San echt tot leven en trekt de muziek van "aardig" (drie sterren), richting goed. Al met al is Shelter een album voor hen die echt willen luisteren naar muziek. Wie dat doet, wordt geheid over de streep getrokken.
Het hele verhaal staat
hier op WoNo Magazine