menu

Twelfth Night - Twelfth Night (1986)

Alternatieve titels: The Virgin Album | XII

mijn stem
3,59 (11)
11 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Rock
Label: Virgin

  1. Last Song (4:27)
  2. Pressure (3:39)
  3. Jungle (4:16)
  4. The Craft (4:36)
  5. Blue Powder Monkey (5:07)
  6. Theatre (3:48)
  7. Shame (4:13)
  8. This Is War (3:45)
  9. Take a Look (11:35)
  10. Blondon Fair * (6:03)
  11. Shame [Full Mix] * (5:50)
  12. Take a Look [Edit] * (4:19)
  13. Blue Powder Monkey [Rough Mix] * (4:46)
  14. This Is War [Rough Mix] * (3:48)
  15. The Craft [Rough Mix] * (4:47)
toon 6 bonustracks
totale tijdsduur: 45:26 (1:14:59)
zoeken in:
avatar van ChrisX
Hier is tie dan... eindelijk na vele jaren te krijgen op CD. En qua timing eigenlijk helemaal niet zo verkeerd nu de jaren 80 weer in de belangstelling staan.

De band heeft zich in de aanloop van dit album een beetje afgewend van hun neoprog verleden en gekozen voor een wat gestroomlijndere koers. Nummers zijn bondiger, puntiger, steviger.
Productioneel word alles uit de kast gehaald waarbij met name de vele zangpartijen van Andy Sears opvallen. Het is een stem die je ligt of niet maar gaat er wel over. Soms over-the-top misschien maar wel passievol.

Uiteindelijk was dit tevens ook de zwanezang van deze band. Het album bracht niet het verwachte succes en Charisma / Virgin liet hun uiteindelijk vallen.

avatar van Jester
4,0
Kijk eens, er zijn nog meer mensen die Twelfth Night kennen. Ik heb de LP (met uitklaphoes), en toendertijd heb ik hem grijs gedraaid, met als hoogtepunt Take a Look (hoezo bombast?). Ook nog (verknipt en dus mismaakt) uitgebracht als single, foutje van de platenmaatschappij zullen we maar zeggen.

Wat is je stem overigens, Chris?

avatar van ChrisX
Nou, dit hele album is door zijn productie nog al bombastisch eigenlijk. Ik hoop dat er ooit nog live-opnames van deze nummers gaan verschijnen want ben wel benieuwd hoe ze dan klinken.

En euh, stemmen doe ik eigenlijk helemaal niet zo veel. Kan me eigenlijk niet zo heel erg boeien. Heb meer aan de stukjes die mensen bij albums tikken.

avatar van Jester
4,0
Wat me bij Twelfth Night altijd heeft aangesproken is de ongelooflijke energie die de nummers uitstralen, en daar is dit album een goed voorbeeld van.
Qua zang en uitstraling geef ik de voorkeur aan Geoff Mann in plaats van Andy Sears, maar Andy doet het zeker niet slecht.

avatar van ChrisX
Jester schreef:
Qua zang en uitstraling geef ik de voorkeur aan Geoff Mann in plaats van Andy Sears, maar Andy doet het zeker niet slecht.


Andy Sears doet het helemaal niet verkeerd. Zojuist is de Live From London DVD verschenen, met een van de eerste shows van TN met Andy Sears opgenomen voor tv in de Marquee en dan hoor en zie je pas echt goed hoe sterk een zanger Sears was en dat qua uitstraling misschien wel niet de gelijke was aan Mann maar daar wel dicht in de buurt van kwam. Ontzettend jammer dat uiteindelijk toch bleek dat hij boven zijn kunnen aan het uitzingen was want later zou blijken dat zijn stem zienderogen achter uit ging.

avatar van Rissan
Andy was zeker geen slechte zanger, maar ook mijn voorkeur gaat uit naar Geoff Mann. zijn buhnepresentatie was gewoon veel sterker.

avatar van vigil
4,0
een redelijk album maar kan niet tippen aan Art & Illusion. Al is "Take a Look" (de album versie) wel mijn favoriete TN song

avatar van Jester
4,0
Take a Look is inderdaad één van de hoogtepunten in het oeuvre van Twelfth Night.

avatar van deric raven
2,5
Twelfth Night is mij vandaag getipt, vanwege de New Wave invloeden die er in verwerkt zitten.
Ik moest even goed luisteren, maar hoor het er wel in terug.
Het is in eerste instantie progrock wat je hoort.
Last Song klinkt behoorlijk clean, maar je hoort wel wat Spandau Ballet en Ultravox er in terug.
Pressure heeft het bombastische van Frankie Goes to Hollywood, en het funky Duran Duran geluid.
Ook aan een nummer als The Motive van Then Jericho moet ik denken, en dan vooral door de positief klinkende zang.
Maar misschien klinkt het mij net allemaal iets te commercieel, bijna Top 40 achtig.
Dan draai ik uit deze periode net wat liever Grace Under Pressure van Rush; ook daar is het New Wave geluid aanwezig, maar is het eindresultaat net wat minder glad.
Het huwelijk tussen progrock en hitgevoelige new wave hield niet lang stand, een jaar later werden de scheidingspapieren al getekend.
Maar volgens mij gingen ze wel als vrienden uit elkaar.

Ozric Spacefolk
Er zijn eigenlijk een paar incarnaties van de band.

De eerste (aan het begin) is instrumentale progrock met een ouderwetse symfosound.

Later kwam Geoff Mann als zanger erbij, en bleef de prog een beetje maar werden er ook lange zangstukken ingelast. De band leunde minder op gitaar- en keyboard solo's dan menig ander neoprogband.
Maar ook de periode met Geoff Mann was niet erg lang; twee studioplaten en een liveplaat.

Daarna kwam zanger Andy Sears en werden Art & Illusion en later deze voor en major-label opgenomen.
Door de druk van Virgin is deze wat meer pop-gericht, maar de oude Twelft Night elementen hoor je bijvoorbeeld wel terug in de epic Take a Look.
Verder leunt de plaat wel veel op rock/pop, hier en daar met invloeden die deric raven al noemde.

Om een ander inzicht in de band te krijgen, wil ik toch graag Fact & Fiction of Live and Let Live willen aanraden. Geoff Mann is toch een ander type zanger, veel verhalender. En de band neemt rond 1980-1982 veel meer de tijd om songs op te bouwen. Songs van boven de 10 minuten zijn eerder regel dan uitzondering.

Toch blijft XII van Twelfth Night een leuke document. Ik denk dat je het nog het beste kan vergelijken met de platen die IQ en It Bites rond deze tijd maakten.

avatar van Casartelli
3,5
Casartelli (moderator)
Een referentie aan It Bites strekt nu ook niet direct tot de aanbeveling, vind ik dan...

Ik had hier zelf nog niks geschreven. Heb deze op 3,5* staan, daar kan misschien ooit nog wel een halfje bij. Het grote geluid is op dit album wel wat over de top. Daar heb ik zelf niet zo'n moeite mee, maar het had probleemloos wat minder gekund. Take a Look is de klassieker, maar de andere nummers zijn er eigenlijk allemaal wel bij ingegroeid.

Een behoorlijke undergroundband moet het indertijd ook al geweest zijn en de onduidelijke releasepolitiek met hele en halve, deels overlappende albums en heruitgaven waar geluidstechnisch waardeloze opnamen kriskras door eerdere uitgaves heengezet werden, helpt niet mee.

Ozric Spacefolk
Casartelli schreef:
Een referentie aan It Bites strekt nu ook niet direct tot de aanbeveling, vind ik dan...

Ik had hier zelf nog niks geschreven. Heb deze op 3,5* staan, daar kan misschien ooit nog wel een halfje bij. Het grote geluid is op dit album wel wat over de top. Daar heb ik zelf niet zo'n moeite mee, maar het had probleemloos wat minder gekund. Take a Look is de klassieker, maar de andere nummers zijn er eigenlijk allemaal wel bij ingegroeid.

Een behoorlijke undergroundband moet het indertijd ook al geweest zijn en de onduidelijke releasepolitiek met hele en halve, deels overlappende albums en heruitgaven waar geluidstechnisch waardeloze opnamen kriskras door eerdere uitgaves heengezet werden, helpt niet mee.


Een leuke band om te verzamelen, maar eigenlijk de demo-tape-fase nooit echt ontgroeid is.

De mooiste opname die de band ooit maakte vind ik The Collector op Collector's Item.

avatar van Casartelli
3,5
Casartelli (moderator)
Ozric Spacefolk schreef:
Een leuke band om te verzamelen, maar eigenlijk de demo-tape-fase nooit echt ontgroeid is.

Met enigszins up-to-date versies van Fact & Fiction, Art & Illusion en deze heb je toch 2½ behoorlijk volwaardig album met een hoop ook vrij prima bonusmateriaal te pakken. Dan nog een drager erbij om ten minste The Collector en Sequences in huis te hebben en het inleidende hoofdstuk van The Beginner's Guide to Twelfth Night kan afgesloten worden.
Ozric Spacefolk schreef:
De mooiste opname die de band ooit maakte vind ik The Collector op Collector's Item.

Met dat nummer heb ik het niet zo... vind van zowel Fact & Fiction als Art & Illusion het merendeel veel beter. Maar ja, luxeproblemen...

Ozric Spacefolk
Ja, The Collector kan wat collage-achtig overkomen.

Dan zijn We Are Sane, Creepshow, Ceiling Speaks en Sequences essentielere epics van de band.

Maar ik was 14 toen The Collector's Item uitkwam. Als jonge naieve progliefhebber had ik een guilty pleasure met lange epics. En The Collector was toch al gauw 20 minuten lang. En uit nostalgisch oogpunt en door de best wel leuke tekst, is het nummer favoriet gebleven.
Zo heeft iedere muziekliefhebber wel een verhaal bij een liedje.

avatar van Mssr Renard
3,5
Bijna 10 jaar lang geen berichten, zo populair is deze band nou.

Logisch ook wel, want de gedateerde sound (een woord dat ik echt niet vaak gebruik) zal niet iedereen smaken.

Omdat ik ben opgegroeid met deze 'sound', via Saga, Rush, (in mindere mate) Marillion en IQ, en ook wel een zwak heb voor recht-toe-recht-aan melodieuze rock, kan ik deze plaat met gemak van voor naar achteren draaien zonder kromme tenen.

Hun enige plaat voor een major, zou hun grote doorbraak moeten betekenen, maar de aan Duran Duran-doen denkende muziek die hier op staat, was rond 1986 al flink uit de mode. Omdat IQ ook twee van die pop-gerichte platen voor een major maakten, ligt een vergelijk voor de hand. Maar Twelfth Night klinkt wat agressiever hier, en omdat Twelfth Night altijd al een waveish element in hun muziek had, overtuigt deze plaat wel.

Maar dan moet je er natuurlijk wel van houden.

Gast
geplaatst: vandaag om 08:37 uur

geplaatst: vandaag om 08:37 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.