menu

Lee Morgan - Introducing Lee Morgan (1956)

mijn stem
3,50 (12)
12 stemmen

Verenigde Staten
Jazz
Label: Savoy

  1. Hank's Shout (7:03)
  2. Nostalgia (8:52)
  3. Bet (7:56)
  4. Softly, as in a Morning Sunrise (2:29)
  5. P.S. I Love You (4:22)
  6. Easy Living (2:49)
  7. That's All (2:43)
totale tijdsduur: 36:14
zoeken in:
Ten tijde van de opnames was Lee Morgan amper 18 jaar oud.

Ik zal maar niet vertellen wat ik als 18-jarige aan het doen was zeker? Eerlijk is eerlijk, ik zou het zelfs niet kunnen delen indien ik wou. One supermassive black hole. Wat te denken geeft over de kwaliteit van mijn activiteiten.

Over dit album ben ik minder enthousiast, ondanks de fraaie bezetting.
Lee Morgan: trompet
Hank Mobley: tenorsaxofoon
Hank Jones: piano
Doug Watkins: contrabas
Art Taylor: drums

De invloed van laatstgenoemde is wel duidelijk hoorbaar.

Leuk album maar ook niet veel meer dan dat. Lee Morgan stond -geflankeerd door ander jong geweld- aan het begin van een mooie carrière.

Maar laten we niet moeilijk doen. Tafelwijn kan immers ook lekker smaken hoor, vergis u niet.

PS: wat een fijne hoes alweer.

avatar van Sandokan-veld
3,5
Feitelijk de tweede plaat van Morgan, zijn debuut voor Blue Note werd een paar dagen eerder opgenomen.
In de bandopstelling (zie bericht van Franck Maudit hierboven) zien we Hank Mobley staan, en eigenlijk was hij de leider van de sessie. Wellicht was de groeiende populariteit van Morgan reden om het onder zijn naam uit te brengen? Qua muziek is het ook wel begrijpelijk, tijdens het eerste en het derde nummer is de trompettist de enige die, met zijn energieke spel, enigszins boven de hardbop-middelmaat uitsteekt.

Desondanks zijn er best wat positieve dingen aan deze plaat, die me geregeld sterk aan Charlie Parker deed denken (wellicht komt dat door het platenlabel Savoy, ooit de thuishaven van 'Bird'). Op het wat meer bedeesde 'Nostalgia' komt ook Mobley beter tot zijn recht. De ritmesectie speelt lekker losjes, met een fijne houtgalm uit de instrumenten van Hank Jones en Doug Watkins.

Het beste is de ballad-medley van de laatste vier nummers, waarop ieder bandlid even de kans krijgt om te stralen. Als ik in de toekomst nog ga terugkeren naar deze -voor die tijd- erg typische jazzplaat, zal het daarvoor zijn.

Gast
geplaatst: vandaag om 15:46 uur

geplaatst: vandaag om 15:46 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.