Nu op Spotify te beluisteren en ik moet zeggen dat ik toch vrij aangenaam verrast ben. Noémie lag me in de beginperiode bij Hooverphonic zo niet, de geest van Geike dwarrelde nog teveel in de catacomben van mijn bovenkamer
. Gaandeweg ben ik haar toch gaan waarderen en vond dat ze haar plaats bij Hooverphonic verdiende, ook op Hooverphonic With Orchestra @ Koningin Elisabethzaal vond ik haar best overtuigen.
En dan is er dit Solo debuut dat me alvast kan bekoren van bij de eerste beluistering, iets wat niet steeds het geval is bij nieuw te ontdekken muziek en dat is alvast een goed voorteken.
Ik ga het de komende dagen nog een paar maal beluisteren en denk ook aankopen waarna ik een definitief oordeel kan vellen.
Één ding is in alle geval al een uitgemaakte zaak: Dit is heel veel beter als de troep die Hooverphonic nu in elkaar heeft geflanst, den Alex gaat nog dikke spijt krijgen dat hij deze Noémie kwijt is. Eigen schuld hij moest maar zo geen Enfant terrible zijn!