menu

Tarja Turunen - The Brightest Void (2016)

mijn stem
3,50 (8)
8 stemmen

Finland
Rock
Label: earMUSIC

  1. No Bitter End (3:49)
  2. Your Heaven and Your Hell (5:34)

    met Michael Monroe

  3. Eagle Eye (5:01)

    met Chad Smith

  4. An Empty Dream (5:02)
  5. Witch Hunt (5:16)
  6. Shameless (3:42)
  7. House of Wax (5:50)
  8. Goldfinger (4:14)
  9. Paradise (What About Us) [New Mix] (5:18)

    met Within Temptation

totale tijdsduur: 43:46
zoeken in:
avatar van Metalhead99
3,5
Een beetje vage release waarbij ik de indruk heb dat dit een aantal van de tracks zijn die ze wel graag wilde doen, maar niet goed op de nieuwe langspeler "The Shadow Self" passen.
Opener "No Bitter End" geeft echter toch al een blikje op de sound die ze wil aanhouden en ik moet zeggen dat dit zeker niet slecht klinkt. Ze weet nog redelijk te rocken op haar manier en weet haar stem ook prima om te buigen naar deze wat poppier/elektrischer klinkende geluid.
Hierna komt voor mij meteen het hoogtepunt van het album. Het duet met oudgediende Michael Monroe pakt uitstekend uit. De man weet een lekkere sleazy edge aan het nummer te geven met zijn stemgeluid. Daarnaast levert hij muzikaal met zijn mondharmonica en saxofoon gewoon zoveel meerwaarde aan dit nummer. Tanja weet daarnaast precies wanneer zij een stapje terug moet nemen om de man te laten schitteren. Zo klinkt het als een haast gemoedelijk duet tussen de twee landgenoten waar beiden wel met tevredenheid op terug kunnen kijken.
"Eagle Eye" keert een beetje terug naar de bombastische klank van haar eerste soloalbum en ook dit doet ze op een overtuigende wijze. Deze stijl past nog altijd perfect bij haar stemgeluid.
Opvolger "An Empty Dream" vind ik stilistisch meer richting iets gaan dat Evanescence zou kunnen afleveren. Persoonlijk vind ik het minder bij Tarja passen, maar haar engelachtige stemgeluid lijkt dit nog steeds voor een gedeelte goed te maken. Wat een zangeres is ze toch ook!
Persoonlijk vind ik "Witch Hunt" dan weer wat aan de saaie kant en maak je mij niet blij met dergelijke elektronisch klinkende drums.
"Shameless" is dan wel weer een wat vollere rocker om de boel wat wakker te schudden. Ook hier vind ik de instrumentatie en stem niet altijd even geslaagd bij elkaar passen, maar ze weten er nog een redelijk eindresultaat van te brijen.
Het prachtige "House of Wax" vind ik dan weer heerlijk meeslepend. Ik zweet als luisteraar mee op de wolk van haar stemgeluid. Interessante lyrische thematiek die mij vast wist te grijpen.
Ik vind "Goldfinger" wel leuk door de James Bond thematiek, maar het nummer is instrumentaal hier en daar gewoon lelijk afgewerkt als je het mij vraagt. Leuke thematiek, maar niet het beste nummer van het album.
Goed, en wat "Paradise (What About Us) hier nog eens op doet is mij dan weer een raadsel. Volgens de info een nieuwe mix, maar ik moet heel eerlijk toegeven dat ik de originele versie niet goed genoeg ken om dan precies te horen wat er nieuw is aan deze versie. Stilistisch duidelijk nog poppier dan Tarja's eigen werk en mede daardoor een beetje een vreemde eend in de bijt.
Een slecht nummer kan ik het echter niet noemen. Twee van de (naar mijn mening) beste stemmen uit het eens zo grootse "female fronted" genre is nooit mis, ook al dwalen ze qua stijl meer en meer af als je het mij vraagt.
Een aardig album waarop we een beetje te horen krijgen wat Tarja de laatste tijd zo bezig heeft gehouden. De opener is een veelbelovend visitekaartje voor het later dit jaar te verschijnen studioalbum. De rest is wisselend van kwaliteit, maar nog altijd wel boven gemiddeld als je het mij vraagt. Tarja kan nog altijd wel wat potjes bij mij breken.

4,0
Op het moment dat ik vernam dat Tarja een cd naast The Shadow Self zou uitbrengen was ik behoorlijk verbaasd. Zou het een manier zijn om nog wat te vangen voor nummers die niet goed genoeg werden bevonden voor het album? Desondanks was ik erg nieuwsgierig. Nieuwe muziek van Tarja is immers nooit verkeerd, toch?

De cd start prima met de lekkere rock song No Bitter End, die wordt opgevolgd door het ietwat aparte Heaven and Your Hell. Dit nummer is een samenwerking met de Finse Punk/Rock zanger Michael Monroe. Deze invloeden zijn meteen te horen wanneer hij begint te zingen. Hierdoor krijgt het nummer dan ook een echt Punk Rock 'feel', dit zorgt voor een apart maar zeker interessant contrast met de klassiek geschoolde stem van Tarja. Hierna volgt het prachtige Rock nummer Eagle Eye, die Tarja samen met haar broer zingt.

Tarja zoekt een meer mysterieuze/duistere stijl op met de nummers An Empty Dream en Witch Hunt. De eerste is een 'theme' song voor een Argentijnse film. Vandaar ook dat dit nummer een behoorlijk filmisch karakter heeft. Witch Hunt is een nummer die Tarja al een aantal keer live heeft gezongen. Het is dan ook leuk om nu een studio versie te horen. Wat opvalt is dat het nummer erg minimalistisch is. Het eerste couplet zingt ze zelfs zonder instrumenten op de achtergrond, erg mooi. Door de sterke zang, tekst en het minimalistische karakter van dit nummer wordt de duistere sfeer extra kracht bijgezet.

Het album eindigt met 2 covers en een mix van het nummer Paradise die ze eerder met Within Temptation gemaakt heeft. Tussendoor is er nog het nummer Shameless wat een erg sterk Rock nummer is. De 2 covers die ik zojuist noemde (House of Wax en Goldfinger) zijn beiden prima uitgevoerd. Zonder de nummers helemaal onherkenbaar te laten klinken, weet ze er toch haar eigen draai aan te geven. Vooral het nummer Goldfinger is een aanrader. Het nummer eindigt met een prachtige lange hoge noot, wat laat zien hoe goed ze haar stem onder controle heeft. De afsluiter (Paradise) is een beetje een onnodige toevoeging, omdat Within Temptation het nummer al eerder heeft uitgebracht. Al was het leuk om te horen hoe zij het nummer ziet.

Om maar meteen mijn vraag in de eerste alinea te beantwoorden: Nee, deze prequel is niet uitsluitend een manier om extra geld te verdienen. Het is een prima cd geworden die veel verschillende kanten van Tarja laat zien. Hierdoor is het album niet echt 1 geheel, maar wel interessant om naar te luisteren.

avatar van The_CrY
3,0
Inderdaad een beetje een zooitje ongeregeld, dit album, wat qua karakter eerder een EP is. Stilistisch vliegt het van hot naar her en dat doet een beetje af aan het luister plezier van het geheel. Het begin is lekker heavy met 'No Bitter End', maar met name de ballads deden me niet bijster veel. 'Shameless' vond ik nog in positieve zin opvallen, en 'Goldfinger' is natuurlijk opvallend vanwege het fenomenale origineel, gezongen door Shirley Bassey. Tarja heet een goede stem hoor, maar voor dit nummer is haar stem geen hele goede match. 'Paradise' vind ik dan wel een leuke toevoeging, omdat deze mix de stem van Tarja meer op de voorgrond zet, voor mijn gevoel. Kan ook dat ik het nummer al zo lang niet meer heb gehoord dat ik me dingen inbeeld natuurlijk.

Ik hoop in ieder geval dat het 'echte' album wat samenhangender is.

Gast
geplaatst: vandaag om 15:16 uur

geplaatst: vandaag om 15:16 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.