Mordor
Nog altijd danig onder de indruk van dit geweldige album probeer ik mijn gevoelens tot uitdrukking te brengen wat betreft dit album.
Het album start met een dreigende apocalyptische muzikale ondertoon. De titel Introduction kan letterlijk opgevat worden als een introductie van 'Het Zijn'. Althans zo ervaar ik het. Een muzikale oerknal muzikaal geillustreerd in erupties, natuurgeweld en kosmologisch geweld in het algemeen.
Na deze beproeving van het universum, heerst er berusting. Wonderschoon en breekbaar ten gehore gebracht door Sorrow zangeres Rose McDowell in het nummer Wicker Man Song. Het bombasme van Blood of Solitude I schept wederom verwarring en chaos zo moet de apocalyps op muzikaal gebied eventueel gaan klinken.
Het nummer Bloodstreamruns is op het vege lijf van Current 93 zanger David Tibet geschreven. Dit nummer ijzingwekkend en angstaanjagend voorgedragen (bijna spoken word achtig) is een van de pilaren van dit album. De tekst bevat elementen uit Tibet's persoonlijke visie over het einde der tijden. Hij brengt het enorm gepassioneerd over en zet me werkelijk aan het denken.
Black Diary opent met verstild tromgeroffel om geleidelijk over te gaan in een melancholische tekst over vergankelijkheid. Pracht en schoonheid hebben ook vat op het daaropvolgende nummer Tears for an Eastern girl. Een persoonlijk nummer over afscheid nemen: The stars are very far now (prachtig metafoor). Mooie tweede stem ook van Rose McDowell.
The Beauty Destroyed zet je vervolgens ruw met beide benen terug op aarde. Een kakafonie van geluiden verlammen mijn speakers. In de verte doemt een orkest. Een fractie van een seconde dooft deze collage van geluid wat volgt is het prachtnummer Skeletontonguedworld.
In Skeletontonguedworld is een hoofdrol weggelegd voor fluit , viool en gitaar. Tibet verpakt zijn boodschap van onheil en melancholie wederom prachtig op de zijn bekende duistere wijze. Inktzwart.
Binnen Obsession Flowers as Torture is het tromgeroffel wat de toon zet. De poorten van de apocalyps zijn wagenwijd opengezet. Machinaal en donderend lijkt de hemel open te sperren. Blood of Solitude II is een aanloop naar het afsluitende nummer Bonewhiteglory.
Berusting en pijn ademt Bonewhiteglory uit. De apocalyps is voltooid lijkt het nummer te willen zeggen. Kabbelend naar serene stilte om af te sluiten met de stem van Rose McDowell en melodieus vioolspel als toegift.