Na een drukke dag besloot ik mij nog eens te wagen aan de luisterervaring van het akoestische livealbum 12:05 van de Zweedse formatie Pain of Salvation, uitgebracht in het jaar 2004. Gewoonlijk ben ik niet geneigd tot het waarderen van unplugged optredens; ik prefereer muziek met meer pit en substantie, iets wat in dergelijke settings vaak ontbreekt. En ja, deze voorkeur bleek wederom te resoneren bij het beluisteren van dit specifieke album.
Het openingsnummer, Leaving Entropia, of eigenlijk het gehele Brickwork Part One, lukte het niet mijn volledige aandacht vast te houden. Ik ben geneigd te concluderen dat de essentie, het sacrale vuur dat de muziek normaliter in vuur en vlam zet, enigszins verdund raakt in deze akoestische vertolkingen. De nummers kwamen over als te zachtmoedig en ontbeerden kracht, wat mijn theorie ondersteunde.
Niettemin, tijdens Winning a War en vervolgens Reconciliation, ontwaarde ik een glimp van passie, een sprankje van de bezieling die ik zo fundamenteel acht in muziek. Deze momenten waren echter van korte duur; Dryad of the Woods dwaalde wederom af naar een gebied van goede intenties zonder solide fundament. Oblivion Ocean startte veelbelovend, maar eindigde in een anticlimax, en liet me achter met een gevoel van onvervuldheid.
Een positieve noot, echter, was de unplugged versie van Chain Sling, die een verrassend opbeurende sfeer met zich meebracht en mij een glimp gunde van wat het album had kunnen zijn. Dit was het vermeldenswaardige hoogtepunt binnen het middenstuk van de compilatie.
Daarentegen stelde Brickwork Part Two wederom teleur; het kon de kracht en diepgang van zijn oorspronkelijke tegenhanger niet evenaren. Bovendien leek de pianist, hoewel onmiskenbaar vaardig, een te dominante rol te spelen binnen het geheel, wat het evenwicht van de muzikale compositie verstoorde.
Mijn slotsom is dan ook dat dit unplugged werkstuk van Pain of Salvation niet naar mijn smaak is, op het enigszins verlichtende middengedeelte na. Hoewel het album ongetwijfeld zijn momenten heeft, mist het overwegend de robuustheid en diepte die ik in muziek zoek. Het is niet het kopje thee voor een luisteraar zoals ik, die de voorkeur geeft aan meer dynamische en krachtige composities.
Eerder verschenen op
www.jorros-muziekkeuze.nl