menu

Blonde Redhead - La Mia Vita Violenta (1995)

mijn stem
3,70 (43)
43 stemmen

Verenigde Staten
Rock / Pop
Label: Smells Like

  1. (I Am Taking Out My Eurotrash) I Still Get Rocks Off (3:40)
  2. Violent Life (3:51)
  3. U.F.O. (5:38)
  4. I Am There While You Choke on Me (1:56)
  5. Harmony (5:16)
  6. Down Under (4:09)
  7. Bean (4:37)
  8. Young Neil (1:12)
  9. 10 Feet High (4:38)
  10. Jewel (3:22)
totale tijdsduur: 38:19
zoeken in:
4,0
Har
Als je hier en daar wat dissonante gitaarstemmingen gebruikt en je album dan ook nog eens uitbrengt op een label dat eigendom is van de drummer van Sonic Youth, dan hebben veel popjournalisten hun oordeel meteen klaar: je bent een schaamteloze Sonic Youth imitator.

Dat overkwam Blonde Redhead in het begin van haar carrière. La Mia Vita Violenta was destijds mijn kennismaking met Blonde Redhead en het schijfje zat dagenlang continu in de cd-speler. Schitterend vond ik het. Mijn verontwaardiging was dan ook groot toen ik in een bekend Nederlands muziekblad las dat dit slechts een oninteressante Sonic Youth rip-off zou zijn. Dat is het niet. Hoewel er uiteraard invloeden van Sonic Youth hoorbaar zijn (overduidelijk bijvoorbeeld in 'Violent Life'), was Blonde Redhead op dit album (hun tweede) al duidelijk een eigen geluid aan het ontwikkelen. Vooral het dromerige, sfeervolle geluid van de rustige songs (zoals het mooi opgebouwde 'Harmony' met die prachtige sitar) zou ik niet direct met Sonic Youth associëren. En terwijl bij Sonic Youth de mannelijke en vrouwelijke vocalen vrijwel nooit in één nummer gecombineerd worden, maakt Blonde Redhead daar juist optimaal gebruik van ('Still Get Rocks Off', 'Down Under', 'Bean', 'Jewel').

La Mia Vita Violenta biedt een geslaagde combinatie van noisepop en dreampop. Het album kent wel wat zwakkere momenten (de vreemde wending in 'U.F.O', het wat merkwaardige plotselinge einde van 'Harmony'), maar als geheel is het een prima plaat.

avatar van itchy
4,5
Dit blijft een prachtige plaat. De eerste drie platen van Blonde Redhead blijf ik toch de beste vinden. Soms noisy, dan weer dromerig en zelfs jazzy. Hele intrigerende en spannende nummers waarop de zang mooi wordt afgewisseld tussen Kazu Makino en Amadeo Pace. Mooie ruimtelijke productie ook. Meer dan een handvol prachtsongs. IJkpunt in mijn collectie!

avatar van jorro
3,0
Ik vind het debuut en de opvolger iets prettiger dan dit album. Nou duurde het bij het debuut ook lange tijd voor het kwartje viel dus wie weet. Het wat doffe geluid speelt ook een negatieve rol.
De opener is lekker, net als Violent Life. Vervolgens is U.F.O. wat timide en daardoor enigszins saai. Het slot van dit nummer hoeft voor mij ook niet echt.
Voor I Am There While You Choke on Me geldt een beetje hetzelfde. Harmony doet oosters aan maar komt erg langzaam op gang en echt bijzonder wordt het niet.
Down Under is wel weer prettig en zo ook Bean.
Young Neil duurt gelukkig kort en daarna wordt het ingewikkeld. Volgens discogs volgt dan Jewel van 4:38 en is 10 Feet High met 3:22 de afsluiter. Volgens de playlist hierboven is dat andersom. Omdat ze er op Spotify nog een andere volgorde aan hebben gegeven is de verwarring groot.
Overigens vind ik beide songs wat tegenvallend,
Voor nu 3*.

Gast
geplaatst: vandaag om 12:20 uur

geplaatst: vandaag om 12:20 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.