Godsamme, ik had deze derde langspeler links laten liggen, ik had geen zin in nog een standaard stoner werkje.. . Maar de evolutie houdt zich niet aan mijn bekrompen verwachtingspatroon. Deze wil voort, ontwikkelen, de sterkste overlaten. En daarom is deze plaat uitgebracht. Terecht, het maaiveld wordt verlaten door gozu.
Weer een levenslesje geleerd.
Verwacht dik aangezette blues, stoner, psych, grunge en snufje punk.
Nummers zijn fris geschreven en dit keer goed op- en uitgebouwd. Onderling zijn ze ook niet meer inwisselbaar. Yeah!
Sterkste aspect : afwisseling, durf (a capella op einde van By Mennen bijv., overigens een vet grunge nummer) en de strot van Gaffey. Laatste is echt de troef. Hij trekt sleurt, verleidt.
Minpunt : dat oervervelende uitfaden van de nummers.
Ik verlang nu al naar de opvolger...