KT Tunstall - KIN (2016)

Een heerlijke plaat met catchy nummers waar 'ik' in ieder geval erg vrolijk van word. Hoogtepunten zijn voor mij 'Maybe it's a good thing', 'run on home' en 'love is an ocean'.

M'n eerste indruk is dat het wel erg commercieel klinkt. Jammer. Vind haar veel sterker in de semi-akoestische setting. Nummers die bijv op de eerste plaat veel te horen waren.

Valt wat tegen ... een album op maat gemaakt voor commerciële zenders als Q Music waar de Oh-Oh's van Coldplay's en Maroon 5's je rond de oren vliegen.

Het enige probleem is dat ze voor die marketingjongens/muzieksamenstellers 'te oud' zal zijn om het opgefokte adhd-imago van dergelijke zenders te vertegenwoordigen.

Ze richt zich duidelijk op het verkeerde publiek, al dan niet onder druk van één of andere kortzichtige platenbaas. Jammer ...

Het klinkt wel commercieel maar de nummers spreken me geen van allen aan. Echt catchy zijn ze ook niet. Echt een teleurstelling.

Opvallende switch ook vergeleken met het vorige album. Dat was bijna het tegenovergestelde qua opgefoktheid. Dit past wel meer in het straatje van Tiger Suit, al klonk Tiger Suit minder commercieel.

Nu nog een 3,5 * maar ik sluit niet uit dat KIN naar 4 kan stijgen. Eigenlijk voor het eerst sinds 'Eye To The Telescope' hoor ik een KT Tunstall die op zoek is naar het perfecte popliedje en zich niet laat afleiden door het randgebeuren of artistieke ambities.

Dat klinkt heel overtuigend hierboven, maar bij het zien van de hoes en de klanken van het eerste nummer ging ik van schrik naar angst. Wat is ze aan het doen? Op dat moment was ik het volledig eens met popdroidmusic en dacht ik dat het opnieuw een matig album zou worden. Een waar ik niet meer dan een half keer naar hoef te luisteren, zoals de vorige twee. Gelukkig brak de zon al snel door. Vanaf het tweede nummer vindt KT Tunstall haar stem op dit album en weet telkens de weg naar de betere popsong te vinden, zo niet iedere afslag naar perfectie te vinden. Glad? Wellicht, maar daarvoor klinkt het te organisch. Daarvoor is de akoestische gitaar, de basis van dit album, te dominant. Op een gegeven moment benadert ze de perfectie van Fountains of Wayne, zoals nu te horen op 'Look Park'. Dat is een compliment volgens mijn standaard.

Het is nu nog afwachten hoe het album zich ontwikkeld. Nee, een 'Universe & Me' noch een 'The Other Side Of The World', twee van de beste ballads ooit gemaakt, staan op KIN. Wel vele andere pareltjes die zich behoorlijk aan me hebben opgedrongen. Ik ben heel benieuwd waar dit avontuur gaat eindigen.

Het hele verhaal staat hier op WoNo Magazine.

Niets nieuws onder de zon en commercieel in vergelijking met de voorganger. Is dat erg? Wat mij betreft niet. Het is een lekker in het gehoor liggend pop plaatje. Fijn zo nu en dan. 3*

Klopt nog steeds, maar ik heb het album al die tijd links laten liggen en herontdekt nav haar mooie nieuwe album WAX. Haar nieuwe album maakt meer indruk dan deze.?

Ontzettend leuke catchy poptracks, met een eigenzinnig geluid.