Static-X - Machine (2001)

Static X heeft op geen enkel album het niveau van hun debuut gehaald. Het debuut was rauw, hard en bruut, de opvolgers zijn mij iets te gestructureerd en 'netjes'. 3.5*

Gestructureerd in een extreme vorm dan. Dit is gewoon robotmetal, dan vind ik het eerste album inderdaad beter.

Wisconsin Death Trip is inderdaad beter. Maar ik vind de nummers Otsego Undead en Machine wel erg goed. 4 *

metal? waar? deze cd is puur hard-industrial . maar dat maakt hem juist goed!!
4*

over het rauwe hebben jullie gelijk, maar dat heeft zo ook zijn charmes.
er staan enkele toppers op (get to the gone en this is not), maar er zijn ook enkele die de cd soms vervelend maken.
maar al bij al een heel goede cd.
4.5*

ok dus, verlaagd naar 4*, dat leekt me redelijker

Dit vind ik toch een van hun minste cd's.
De industrial is iets te veel naar voren geplaatst en daarbij is de zang dan te slap, te futloos om me te kunnen boeien.
Er staan een paar zeer goede songs op zoals Get to the Gone, This is Not, Burn to Burn, maar de rest is niet zoals ik eigenlijk gewoon ben van Static-X.

3.5*

god ja, zo slecht is deze hier niet maar enkel omdat er een paar toppers op staan. dit vermengt met een paar liedjes die onvermijdelijk saai kunnen genoemd worden=
4 songs zijn echt zalig: Get to the gone, Permanence, This is not en Burn to burn. Deze zal ik zeker met plezier beluisteren op mn mp3 maar de cd zelf...nee, ik denk het niet

geen slecht album, maar je wordt er gewoon simpel van, zo simpel is het..

Static-X staat dan ook niet meteen bekend om hun technisch spel.

Gewoon een goeie lekker lompe CD die je keihard op moet zetten, anders komt ie totaal niet tot z'n recht

Wij begrijpen elkaar

Zo is dat Lekker lompe, ruwe, maar soms ietswat eentonige vocalen en gitaren 3.5*

Als je deze cd zo hard zet dat heel je huis instort is hij geweldig, maar ook als je hem op een normaal volume aanzet is het een brute cd. Het is wel heel simpel maar dat is bij elke cd van Static-x

Blijft een lekker bruut plaatje industrial. Hakkende riffs in hun eenvoud door Tripp Eisen die na dit album de band ook verliet als ik me niet vergis. Het hoogtepunt is voor mij het langzame Cold.

Tripp werd gedwongen de band te verlaten omdat de viezerik met zijn tengels aan minderjarige meisjes zat....

Samen met hun debuut WDT toch het beste wat ze hebben voortgebracht. Heerlijk simple, beukende en lompe industrialrockmetalsoep.

Daarna de fout gemaakt om Shadow Zone blind te kopen. Toen ik die hoorde dacht ik dat ze die leuter van Korn hadden ingelijfd. Wat een k*tzangpartijen...

En wat de eenvoud van de composities betreft: Schwarzenegger films prijs je ook niet de hemel in om de plotwendingen en verhaallijnen. Je weet wat je krijgt: een simpele maar vermakelijke actiefilm.

Weetje, op het moment dat ik deze CD verafschuw weet hij mij aangenaam te verrassen, maar als ik van mening ben dat deze plaat wel wat kwaliteit bevat bezorgd hij mij niets dan hoofdpijn. Snoeihard, ongenadig en tegen alle verwachtingen in, zo gezegd.

Heerlijke plaat.

Onlangs herbeluisterd en moet mijn schamele drie dan toch verhogen naar een vier. Dit is gewoon retestrakke industrial op zijn best.