Pascal Obispo - Les Fleurs du Bien (2006)
mijn stem
3 stemmen
Frankrijk
Pop / Rock
Label: Epic
-
Rosa (4:57)
-
La Machine (4:04)
-
Le Chanteur Idéal (3:23)
-
1980 (5:14)
met Melissa Mars
-
Amen (4:44)
-
Noir (6:11)
-
Las Vegas (6:01)
-
Libre Comme Picasso (4:31)
-
Il Voulait de L'eau (4:14)
-
Aprés Quoi on Court (6:32)
-
Sur La Voix Ferré (6:17)
-
Les Fleurs du Bien (5:54)
-
Rosa [Version Maquette] * (4:25)
-
La Voix Ferré [Version Maquette] * (5:45)
-
Les Fleurs du Bien [Version Maquette] * (5:29)
-
La Machine [Version Maquette] * (4:23)
-
It's Over [Version Maquette] * (6:30)
-
L'essentiel * (4:53)
toon 6 bonustracks
totale tijdsduur:
1:02:02
(1:33:27)
Links
Last.fm
0
geplaatst: 12 september 2006, 18:32 uur
Review: Pascal Obispo - Les...
Om de Franse muziekcultuur die ik vorige twee weken goed heb binnengekregen een beetje naar Nederland te brengen kocht ik verleden week het nieuwe album van de Franse zanger Pascal Obispo. Hier lees je mijn ervaringen met deze nieuwe plaat.
Ik ben altijd al een beetje 'obispo-gek' geweest en toen ik dit album zag liggen in de mediasectie van een Franse Supermarché kon ik deze dan ook niet laten liggen. Obispo heeft zeker wel werk gemaakt van dit nieuwe album, dat blijkt wel aan de bonusdisc, een vrij dik boekje en een poster die bij de cd geleverd worden. De cd zelf bevat twaalf heerlijke nieuwe franse popchansons met de kwaliteit die we van Obispo gewend zijn. De zanger laat zich op veel nummers zelfs begeleiden door een heus orkest die het geheel naar een nog hoger niveau brengt. Door deze keuze horen we nu een grotere variatie in de nummers waarin de eigen stijl van Obispo onveranderd blijft. Erg geniaal uitgewerkt is ook het nummer Las Vegas
waar hij rock mixt met ware jazz, wat je het gevoel geeft naar een totaal andere cd te luisteren.
Conclusie:
Ook Obispo's negende studio-album past tussen zijn beste albums en met Fleurs Du Bien laat hij zien dat hij nog steeds de juiste ingrediënten weet te gebruiken om een schitterende plaat af te leveren. Door de vele variaties (en inspiraties) die te horen zijn wordt het album op geen enkel momoment saai wat er voor zorgt dat je dit album keer op keer opnieuw wilt beluisteren. De bonusdisc tot slot kun je dan zien als een leuk extraatje.
Om de Franse muziekcultuur die ik vorige twee weken goed heb binnengekregen een beetje naar Nederland te brengen kocht ik verleden week het nieuwe album van de Franse zanger Pascal Obispo. Hier lees je mijn ervaringen met deze nieuwe plaat.
Ik ben altijd al een beetje 'obispo-gek' geweest en toen ik dit album zag liggen in de mediasectie van een Franse Supermarché kon ik deze dan ook niet laten liggen. Obispo heeft zeker wel werk gemaakt van dit nieuwe album, dat blijkt wel aan de bonusdisc, een vrij dik boekje en een poster die bij de cd geleverd worden. De cd zelf bevat twaalf heerlijke nieuwe franse popchansons met de kwaliteit die we van Obispo gewend zijn. De zanger laat zich op veel nummers zelfs begeleiden door een heus orkest die het geheel naar een nog hoger niveau brengt. Door deze keuze horen we nu een grotere variatie in de nummers waarin de eigen stijl van Obispo onveranderd blijft. Erg geniaal uitgewerkt is ook het nummer Las Vegas
waar hij rock mixt met ware jazz, wat je het gevoel geeft naar een totaal andere cd te luisteren.
Conclusie:
Ook Obispo's negende studio-album past tussen zijn beste albums en met Fleurs Du Bien laat hij zien dat hij nog steeds de juiste ingrediënten weet te gebruiken om een schitterende plaat af te leveren. Door de vele variaties (en inspiraties) die te horen zijn wordt het album op geen enkel momoment saai wat er voor zorgt dat je dit album keer op keer opnieuw wilt beluisteren. De bonusdisc tot slot kun je dan zien als een leuk extraatje.
0
geplaatst: 14 maart 2008, 13:02 uur
Toch blijft dit album minder baanbrekend dan zijn vorige platen. Het zijn allemaal wat rustigere nummers en ik hoor toch liever de up-tempo Obispo van pakweg Fan. Hoogschieters blijven dus vooralsnog het prachtige 1980 en La Machine, die tot het 'springerige' Obispo-repertoire zijn te plaatsen. Twijfel er overigens niet over om deze plaat eens te beluisteren, want het is en blijft een plaat uit Obispo's handen en staat al ruim 10 jaar garant voor prachtige muziek.
Pascal Obispo is echt een begrip in Frankrijk en is niet meer weg te denken uit de Franse muziekscene. Al zijn acht albums zijn minstens platinum verkocht (4x platina, 2x dubbel platina, 1x dubbel goud en zelf diamand (!) voor het album Superflu) en het verbaasd mij nog steeds waarom niemand ooit van zijn muziek heeft gehoord. Alleen mede-MuMe-lid Draude lijkt er graag naar te mogen luisteren. Hulde daarvoor. Mag ik nogmaals een aanbeveling doen naar iedereen hier op MuMe?
Pascal Obispo is echt een begrip in Frankrijk en is niet meer weg te denken uit de Franse muziekscene. Al zijn acht albums zijn minstens platinum verkocht (4x platina, 2x dubbel platina, 1x dubbel goud en zelf diamand (!) voor het album Superflu) en het verbaasd mij nog steeds waarom niemand ooit van zijn muziek heeft gehoord. Alleen mede-MuMe-lid Draude lijkt er graag naar te mogen luisteren. Hulde daarvoor. Mag ik nogmaals een aanbeveling doen naar iedereen hier op MuMe?
* denotes required fields.
* denotes required fields.