George Jones - The Grand Tour (1974)

George Jones behoort tot de absolute royalty van de country. Hij behaalde maar liefst veertien keer de eerste plaats in de countrycharts en was bovendien getrouwd met een andere countryster, Tammy Wynette. Deze plaat werd opgenomen vlak voor Jones van Wynette zou scheiden (en zij er en passant vandoor ging met een van zijn tekstschrijvers). Deze plaat wordt dan ook algemeen beschouwd als de echtscheidingsplaat van Jones, met name in het nummer The Grand Tour, maar zij bevat ook vrolijkere momenten en zelfs wat up-tempo nummers.

Inhoudelijk gezien is Jones hier op de toppen van zijn kunnen, hoewel hij over de hele linie van zijn imposante carrière goede platen heeft gemaakt. De kwaliteit van deze plaat binnen zijn oeuvre zit erin dat deze vlak is opgenomen voor zijn cocaïnemisbruik (ingegeven door zijn scheiding en zijn drukke tourschema). Overigens was hij sowieso een stevige drinker: al in de jaren zestig deed zich een beroemd incident voor. Jones wilde naar de slijter rijden maar zijn tweede vrouw (Shirley Corley) stond dit hem niet toe. Zodoende pakte hij met zijn bezopen kop de grasmaaier en werd gearresteerd.

Overigens heeft Jones ook de twijfelachtige eer om als een van de eerste countrysterren zijn nummers gedraaid de krijgen op de commerciële radio. Dat is er ook wel aan af te horen: de steelgitaren en de strijkers doen kitscherig aan. Toch is de emotie op deze plaat oprecht.

Het klinkt allemaal behoorlijk zoet en glad (al is dat gedeeltelijk maar schijn) maar toch weet George Jones me elke keer weer met zijn stem en teksten te pakken.
Zo ook weer op the Grand tour waarop hij het liefdesleven qua tekst weer net iets anders weet neer te zetten als gebruikelijk.Daarnaast weet hij je vocaal gezien ook echt te raken en dan is de al eerder genoemde,soms wat kitscherige muzikale begeleiding ineens een stuk aangenamer of,zoals je wilt minder storend.
Vooral met Borrowed Angel,She'll Love the One She's With en She Told Me So weet hij op dat gebied weer enkele erg mooie nummers neer te zetten.Ook de song Our Private Life,over het leven van Country muzikant is bijzonder sterk.
En eigenlijk geldt dat wel voor heel de Grand tour want hoe zeer ik ook in het begin ook moest wennen aan de soort country stijl van George Jones,minder dan vier sterren kan ik hier echt niet voor geven.
Heel goed.

Werkelijk een prachtig album weer van George Jones. Jones is zelf in grootse vorm, de songkeuze is erg fijn met vele juweeltjes. En het productiewerk van Billy Sherrill is weer om door een ringetje te halen. Samen weten ze toch elke x een gevoelige snaar bij me te raken, misschien glad en zoet of kitscherig, het is zo verdomd mooi vorm gegeven. George Jones heeft ook in de jaren 60 en 50 prachtige muziek opgenomen maar de samenwerking met Sherrill in de jaren 70, uitlopend tot in de jaren 80, is toch wel van een unieke en uitzonderlijke schoonheid.
Het album bevat veel prachtige tearjerkers maar ook enkele fijne honky tonk songs waarbij de snelheid omhoog gaat zoals het samen met zijn toenmalige vrouw, Tammy Wynette, geschreven, Our Private Life. Ook erg mooi is de midtempo honky tonk van Pass Me By (If you're only passing through). Maar er staat eigenlijk geen zwak nummer op. De titelsong zou Jones voor het eerst in 7 jaar weer eens een nummer 1 hit opleveren in de country charts. En ook terecht uitgroeien tot een van de klassiekers in het oeuvre van Jones.