The Hold Steady - Boys and Girls in America (2006)

Ik heb een versie met als bonustrack American Music. Geniaal nummer.

Elk nummer op deze plaat klopt gewoon. En inderdaad, wat een fantastische teksten. Onvervalste amerikaanse rock. Heerlijk. Ga hem maar weer eens opzetten.

Lang niet geluisterd deze plaat. Recentelijk brachten ze een Live DVD uit. Die ik niet heb, noch gezien.
Maar ik zette wel weer deze plaat op, en ze heeft weinig van haar kracht verloren. Verveeld niet, klinkt zo lekker ruig. Ouderwets? Sure, dat is mijn smaak.

Alleen al de eerste zinnen van Stuck Between Stations:
There are nights when I think Sal Paradise was right.
Boys and Girls in America have such a sad time together.

Perfecte en ideale opener van een topplaat als deze. Weinig posts hierbij, jammer!

Aantal keer beluisterd nu, smaakt naar meer. Voorlopige favo's zijn Stuck Between Stations (dat openingsriffje!) en First Night.

Een combinatie van springsteen,costello en een vleugje punk.
geweldige muziek. jammer van het laatste nummer alleen dat die vreselijke vrouwenstem er door heen moest.

Dit album van The Hold Steady is een ware parel. Wellicht klinkt de titel in eerste instantie een beetje simpel, maar de nummers zelf zijn schitterend. Een prachtige afwisseling tussen rustige nummers (First Night) en snelle nummers (Chips Ahoy, Stuck Between Stations) die uitstekend werkt. Negatieve uitschieters zijn op dit album amper te bespeuren, al had ik het rommelige Same Kooks best kunnen missen. Wellicht is het enige nadeel dat er geen echte prijsnummers op staan.

Tijdens de tweede keer beluisteren afgezet. Ik kan de stem van die zanger niet verdragen. Zingt "sken" in plaats van "skin", "party pet" in plaats van "party pit" en klinkt over het algemeen alsof hij haarballen staat op te geven. Ik pas!

Zonder twijfel is deze de beste van The Hold Steady, een groep die niet altijd wist te overtuigen met hun albums maar op deze valt alles op z'n plaats. Zijn ze origineel? Verre van. Kan de zanger zingen? Eigenlijk niet maar hij spuwt de woorden uit en weet het allemaal een zeker punkrandje te geven. Oke, het is allemaal misschien al eens eerder en beter gedaan maar soms na een zware werkdag wil je gewoon een album opzetten dat de stress uit je lijf jakkert zonder dat je op zoek moet gaan naar een al te gewichtige boodschap. Nee, het is eerder het gevoel dat je hebt wanneer je met vrienden of met je vriendin naar een festival ging als tiener met een al dan niet fikse hoeveelheid alcohol in je bloed, je hoofd in de wolken en de ondergaande zon in je rug terwijl een of andere rockband hem van jetje staat te geven op het podium. Alle wegen liggen nog open en de tintelende verliefdheid voor weer een meisje laat even je bloed feller stromen. Even valt de wereld in z'n plooi.
Een album dat mij deze mindset kan geven na een drukke werkdag is dus meer dan welkom.

Heb je essentiële muziekgeschiedenis meegemaakt na het beluisteren van dit album? Nee. Maar dat neemt niet weg dat het een overheerlijke plaat is, vol opgewekte, sfeervolle muziek die met merkbaar plezier gespeeld wordt. Nummers als Stuck Between Stations, First Night en Chill Out Tent geven mij telkens het gevoel dat het een zomeravond is, zo'n zomeravond die we misschien alleen kunnen meemaken als we jong zijn. Een album dat erin gaat als friet met mayonaise.

Stem klinkt als die van Mark Lotterman. Veel oorwurmen maar inderdaad geen muziekgeschiedenis. Lekker voor in de auto.