Pretty Things - Savage Eye (1975)

Toen ik in 1965 Rosalyn op de radio hoorde, was ik perplex. Dit was nog veel opwindender dan de Stones of de Kinks. Hun eerste elpee heb ik misschien wel duizend maal beluisterd.
En enige jaren later was ik ook zeer onder de indruk van hun twee topplaten, S.F.Sorrow en Parachute. . Daarna ging het langzamerhand bergafwaarts met The Pretty Things.

We horen hier een album zonder smoel, waarop fatsoenlijke liedjes domweg afwezig zijn.
Het klinkt bovendien eerder als Queen, en dat vind ik geen aanbeveling.
Phil May had er blijkbaar ook niet meer zo'n zin in, want hij doekte de groep al snel op.
Pas na vijf jaar werd de groep heropgericht, maar het oude niveau werd nooit meer bereikt.

En toen ging The Pretty Things op de zoetsappige toer. Ik zat al te twijfelen of ik het gebruik van de piano op Silk Torpodoes al moest vermelden, want daar zag je het natuurlijk al aankomen. Hier krijgt het instrument een prominentere plaats. Voor het bluesy gitaarspel is nog steeds wel ruimte, waardoor er nog steeds wel een rocksound is. Het soleerwerk op de achtergrond in Under The Volcano klinkt bijvoorbeeld nog steeds wel mooi, maar de scherpte is er gewoon van af. Sad Eye is een prima ballad en verder is er weinig boeiends te vinden hier. Slecht is het overigens ook niet.

Tussenstand:
1. Get The Picture
2. Emotions
3. S.F. Sorrow
4. The Pretty Things
5. Silk Torpedo
6. Savage Eye
7. Parachute
8. Freeway Madness

Vreemd dat Led Zeppelin dit dan zo nodig op hun label wilden hebben. Zelfs de betere Pretty Things platen vind ik maar zo zo.

Het is allemaal erg glad en gelikt. Dit niets slecht, de bij vlagen bombastische pop/rock ligt immers best goed in het gehoor, maar het valt op dat de band hier toch steeds meer als duizenden andere bands begint te klinken. En gezichtsloosheid is in dit geval problematisch.

Tussenstand:
1. S.F. Sorrow
2. Silk Torpedo
3. Freeway Madness
4. Parachute
5. Emotions
6. Get The Picture
7. The Pretty Things
8. Savage Eye