menu

Fred Anderson - Timeless: Live at the Velvet Lounge (2006)

mijn stem
4,33 (3)
3 stemmen

Verenigde Staten
Jazz
Label: Delmark

  1. Flashback (14:29)
  2. Ode to Tip (16:31)
  3. By Many Names (12:47)
  4. Timeless (25:00)
totale tijdsduur: 1:08:47
zoeken in:
Soledad
Fred Anderson (tenor saxophone), Harrisson Bankhead (bass), Hamid Drake (drums)

Heerlijk freejazz plaatje dit. Net zoals saxofonisten David S. Ware, Kidd Jordan en Charles Gayle draaide Anderson al een heel tijdje mee in de jazz scene. Na zijn verschijning op een album van Jospeh Jarman in 1967 bleef het echter heel erg lang stil en echt productief werd hij pas vanaf de jaren '90. Hij is vooral altijd blijven hangen in freejazz loft scéne in Chicago. Een plek waar tevens de roots liggen van de AACM, ofwel het samenwerkingsverband waarin ondermeer Muhal Richard Abrams, het AEOC en Anthony Braxton een plekje hadden. De 'Velvet Lounge' in de 'Windy City' viel sinds 1982 onder het eigenaarschap van Anderson. Het werd een broedplek van freejazz en andere experimentele muziek.

En Anderson is een saxofonist naar mijn hart. Ik ben behoorlijk wat freejazz gewend maar wat me bij sommige artiesten toch steeds meer begon te ergeren was de totale willekeur aan herrie die eruit werd gestort. En vooral het gebrek aan interactie en de egotripperij maakten dat ik me heb afgekeerd van sommige van die artiesten. Muziek die niet veel meer te maken heeft met zelfexpressie maar meer een 'kijk mij eens even lekker gek doen'. Maar er blijft een schare muzikanten binnen de scéne die me blijven fascineren. En die komen vooral uit de Amerikaanse scéne. Fred Anderson valt daar zeker onder.

Want dit alles behalve een kakofonie van willekeurige piepjes en knorretjes. Heel veel vrijer wordt muziek niet maar er zit desondanks ontzettend veel richting in. En dat maakt freejazz juist tot één van de interessantste muziekvormen. Dit is ruim een uur volledige improvisatie waarin 3 muzikanten intensief luisteren naar hun collega's. Op elke noot, elke beat en elk akkoord wordt gereageerd. Afwisselend nemen ze alledrie de leiding. En dat maakt dit toch ware zelfexpressie: elke noot komt voort uit het gevoel van de muzikant. En dan die toon van Anderson! Heerlijk robuuste tenor toon en voor zover ik weet één van de weinige freejazz saxofonisten die eigenlijk helemaal niet piept of knort. Wanneer je je ogen sluit wordt je heerlijk weggevoerd op een prachtig klankenpallet dat alle kanten op gaat en tegelijk nergens uit de bocht vliegt.

En die heerlijke tonen worden dan ook nog eens ondersteund door een prima bassist maar vooral: Hamid Drake. Voor persoonlijk de beste drummer die nog in leven is... Binnen elk genre. Bij Drake is geen enkele seconde hetzelfde op het drumstel. Het lijkt wel of elk ledemaat een totaal eigen weg gaat terwijl het ritme haast niet strakker kan staan. Een fenomeen waar ik echt met open mond naar luister. De keren dat ik hem live heb gezien kan ik me dan ook nog precies voor de geest halen.

Deze muziek is ontzettend vrij maar wat betreft sound dan weer redelijk toegankelijk vanwege het hoge ritmische gehalte en de aantrekkelijke sound van Anderson. Het vertolkt voor mij de essentie van wat freejazz ongeveer zou moeten zijn. Maar dat is het leuke aan freejazz: dat genre laat zich niet zo makkelijk onder woorden brengen.



Gast
geplaatst: vandaag om 16:37 uur

geplaatst: vandaag om 16:37 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.