menu

Last Crack - Burning Time (1991)

mijn stem
4,11 (40)
40 stemmen

Verenigde Staten
Metal
Label: Roadrunner

  1. Wicked Sandbox (4:45)
  2. Mini Toboggan (5:50)
  3. Energy Mind (4:50)
  4. My Burning Time (4:16)
  5. Precious Human Stress (3:28)
  6. Love, Craig (5:00)
  7. Kiss a the Cold (5:46)
  8. Love Or Surrender (1:44)
  9. Mack Bolasses (6:05)
  10. Blue Fly, Fish Sky (4:18)
  11. Papa Mugaya (3:13)
  12. Down Beat Dirt Messiah (5:58)
  13. Oooh (1:54)
  14. Energy Mind [Live] * (5:14)
  15. Mack Bolasses [Live] * (6:29)
toon 2 bonustracks
totale tijdsduur: 57:07 (1:08:50)
zoeken in:
avatar van aERodynamIC
4,0
1991: bij het blad OOr verscheen een speciale bijlage in het kader van het festival Ein Abend in Wien, een festival waar ik naar toe wilde gaan omdat Smashing Pumpkins daar live zouden debuteren en ik was gek op Gish dus die moest en zou ik zien. Zoals ik al schreef bij Gish is dat helaas niet doorgegaan. Achteraf gezien vreselijk natuurlijk want er traden nog meer bands op waar ik wel interesse in had. Nee, niet in Nirvana die er toen ook stond. Dat zei me helemaal niks (stel je voor dat ik wel was gegaan en die band gemist had; wat had ik me achteraf voor mijn kop geslagen), nee, Last Crack stond ook op het verlanglijstje. Ik durf niet te zeggen of het in het schema gepast zou hebben maar dat doet er achteraf ook niet toe.
Het is gebleven bij dit album en dat bevat prima rock. Eigenlijk is het meer een mengeling van rock en metal (althans: dat deden de kenners doen voorkomen). Feit is dat ruige muziek begin jaren '90 met grunge erg in opkomst was en daar was dit album nu net niet bij in te delen en toch past het wel mooi in het rijtje artiesten die aan het opkomen waren.
Waarom dan toch de verschillen? Burning Time klinkt helderder en minder gruizig. Neem opener Wicked Sandbox. Het doet denken aan het beste van Soundgarden of Alice in Chains maar dan expressiever met mooie kleine en best spannende wendingen.
Spannend is ook het intro van Mini Toboggan. Dit nummer blijft de volle 5 minuten broeien. Je voelt de gloed er van af stralen. Zanger Buddo is hier ijzersterk en weet messcherp door je gehoor te snijden.
Energy Mind heeft wat meer power en leunt sterk op de groove die het nummer kent. Hier en daar flarden gitaarsolo eroverheen als een exquisit sausje.
My Burning Time was in alto kringen wel een hit te noemen. Ik heb er toch menig keer op gedanst moet ik zeggen. Het nummer kent iets groots. Ik durf de grootsheid die U2 soms uitstraalt eigenlijk niet te noemen als vergelijk maar toch is het wel zo. U2 grandeur verpakt in een Crack-saus. Bono becomes Boddo.
Heerlijk nummer, nog steeds.
Precious Human Stress gaat heftiger te keer. Boddo gromt en bromt, maar zelfs als hij dat doet blijft het een zekere puurheid behouden. Kristalheldere grom op metalriffs met een gitaarsolo toe.
Love, Craig doet erg aan Alice in Chains denken (hmmm, dan toch grunge?!). Ook hier klinkt het nummer wijds en groots. Melodieus en bruut tegelijkertijd: het is duidelijk de kracht van deze band.
Kiss a the Cold opent met een of andere opname waar een conversatie plaatsvind. Zodra die afgelopen is volgt lekker gitaargeweld met wederom die meer dan uitstekende zang. Zeker origineel en zeker spannend.
Love Or Surrender opent kort met wederom een conversatie op tape. Vocaal gezien erg sterk met de effecten die er in gestopt zijn. Het hele nummer draait hier om: vocale acrobatiek van anderhalve minuut.
Alsof daarna een geest je kamer binnendringt. Zo opent Mack Bolasses. Het nummer zal je vervolgens minutenlang in de greep weten te houden. Deze geesten zullen je kamer niet 1-2-3 verlaten. Tergend en treiterend tot je je er aan over hebt gegeven.
Blue Fly, Fish Sky vind ik een kwalitatief erg sterk nummer. Het klinkt wat gemakkelijker (zeker na het vorige nummer). Ik plaats het altijd een beetje in de lijn van My Burning Time. Dit soort nummers doen je in de auto net even het gaspedaal dieper intrappen.
Papa Mugaya gaat weer wat ruiger te keer. Het heeft iets van Jane's Addiction wat niet vreemd is als je bedenkt dat Dave Jerden een handje meegeholpen heeft. Jerden die ook gewerkt heeft met Jane's Addiction en Alice in Chains.
Down Beat Dirt Messiah bevat een hoop van die kleine dingen die het net even lekkerder maken. Geluidseffectjes hier en daar, ingebouwd in vette gitaarriffs. Tegen het einde stopt dit abrupt, maar denk niet dat je cd-speler het begeven heeft: de heren gaan nog even verder hierna.
Oooh is opeens andere koek. Piano? Ja, piano. hadden we nog niet gehoord maar het doet mij zeker 'Ooooooooh' zeggen. 'Oooooooooooh' omdat het een mooi nummer is (en wat doet Boddo hier weer aan Bono denken) maar ook 'Ooooooooooh' wat jammer dat dit album slechts een cult-status is voorbehouden.
Een cult-status die ook op musicmeter van kracht is gezien het aantal stemmen.
Daar moet verandering in komen. Dit album verdient meer aandacht. Ik roep alle liefhebbers van stevige rock dan ook op dit album eens op te zoeken en te beluisteren. En aangezien 'stevige rock' een lekker vage term is boor ik dus ook een zeer groot deel van het mume-publiek aan.
Ik hoop ze in elk geval te bereiken met dit stuk en zo niet dan zal het die cult-status moeten blijven behouden, dan kan ik alleen maar zeggen dat ik mijn best gedaan heb.

avatar van deric raven
3,0
Ik ken alleen maar My Burning Time van de Ein Abend In Wien cd, maar ben nu wel benieuwd naar de rest.

avatar van aERodynamIC
4,0
deric raven schreef:
Ik ken alleen maar My Burning Time van de Ein Abend In Wien cd, maar ben nu wel benieuwd naar de rest.



Dat is 1.

Who's next?

avatar van deric raven
3,0
Ik leg toch regelmatig de link met Metallica, vooral de zangpartijen. Bono hoor ik er niet zo in terug. My Burning Time is wel het beste van dit album.

Skilldigger
aERodynamIC schreef:



Dat is 1.

Who's next?


Tsja, zal m'n stem ook maar laten gelden. Ken deze plaat eigenlijk al heel lang en heb 'm ook al heel lang in de kast staan. Goede bespreking van één van mijn favoriete albums aller tijden. Zo intens, zo vol spanning en dan die magistrale, heldere stem van Buddo die met een ongekende passie de speakers uit blaast. Die link met Metallica op het vocale gebied gaat in mijn ogen dan ook helemaal mank.

avatar van Von Helsing
4,5
Dit is nogal een ernstig vergeten klassieker. Ook hoor geen Metallica noch U2, wat ik wel hoor is een eigen smoel en helaas wisten ze deze plaat zelf nooit meer te evenaren.

avatar van Ricardo74
4,0
Mooie maar aparte cd. Sterke zanger en ook muziekaal een mooi album. Moeilijk ergens mee te vergelijken, het enige waar ik een beetje aan denk is Psychotic Waltz. Het is wat simpeler gespeeld maar het blijft wel mysterieus.

Leuke en spannende plaat!

McRoland
aERodynamIC schreef:
1991: bij het blad OOr verscheen een speciale bijlage in het kader van het festival Ein Abend in Wien, een festival waar ik naar toe wilde gaan omdat Smashing Pumpkins daar live zouden debuteren en ik was gek op Gish dus die moest en zou ik zien. Zoals ik al schreef bij Gish is dat helaas niet doorgegaan. Achteraf gezien vreselijk natuurlijk want er traden nog meer bands op waar ik wel interesse in had. Nee, niet in Nirvana die er toen ook stond. Dat zei me helemaal niks (stel je voor dat ik wel was gegaan en die band gemist had; wat had ik me achteraf voor mijn kop geslagen), nee, Last Crack stond ook op het verlanglijstje. Ik durf niet te zeggen of het in het schema gepast zou hebben maar dat doet er achteraf ook niet toe.
Het is gebleven bij dit album en dat bevat prima rock. Eigenlijk is het meer een mengeling van rock en metal (althans: dat deden de kenners doen voorkomen). Feit is dat ruige muziek begin jaren '90 met grunge erg in opkomst was en daar was dit album nu net niet bij in te delen en toch past het wel mooi in het rijtje artiesten die aan het opkomen waren.
Waarom dan toch de verschillen? Burning Time klinkt helderder en minder gruizig. Neem opener Wicked Sandbox. Het doet denken aan het beste van Soundgarden of Alice in Chains maar dan expressiever met mooie kleine en best spannende wendingen.
Spannend is ook het intro van Mini Toboggan. Dit nummer blijft de volle 5 minuten broeien. Je voelt de gloed er van af stralen. Zanger Buddo is hier ijzersterk en weet messcherp door je gehoor te snijden.
Energy Mind heeft wat meer power en leunt sterk op de groove die het nummer kent. Hier en daar flarden gitaarsolo eroverheen als een exquisit sausje.
My Burning Time was in alto kringen wel een hit te noemen. Ik heb er toch menig keer op gedanst moet ik zeggen. Het nummer kent iets groots. Ik durf de grootsheid die U2 soms uitstraalt eigenlijk niet te noemen als vergelijk maar toch is het wel zo. U2 grandeur verpakt in een Crack-saus. Bono becomes Boddo.
Heerlijk nummer, nog steeds.
Precious Human Stress gaat heftiger te keer. Boddo gromt en bromt, maar zelfs als hij dat doet blijft het een zekere puurheid behouden. Kristalheldere grom op metalriffs met een gitaarsolo toe.
Love, Craig doet erg aan Alice in Chains denken (hmmm, dan toch grunge?!). Ook hier klinkt het nummer wijds en groots. Melodieus en bruut tegelijkertijd: het is duidelijk de kracht van deze band.
Kiss a the Cold opent met een of andere opname waar een conversatie plaatsvind. Zodra die afgelopen is volgt lekker gitaargeweld met wederom die meer dan uitstekende zang. Zeker origineel en zeker spannend.
Love Or Surrender opent kort met wederom een conversatie op tape. Vocaal gezien erg sterk met de effecten die er in gestopt zijn. Het hele nummer draait hier om: vocale acrobatiek van anderhalve minuut.
Alsof daarna een geest je kamer binnendringt. Zo opent Mack Bolasses. Het nummer zal je vervolgens minutenlang in de greep weten te houden. Deze geesten zullen je kamer niet 1-2-3 verlaten. Tergend en treiterend tot je je er aan over hebt gegeven.
Blue Fly, Fish Sky vind ik een kwalitatief erg sterk nummer. Het klinkt wat gemakkelijker (zeker na het vorige nummer). Ik plaats het altijd een beetje in de lijn van My Burning Time. Dit soort nummers doen je in de auto net even het gaspedaal dieper intrappen.
Papa Mugaya gaat weer wat ruiger te keer. Het heeft iets van Jane's Addiction wat niet vreemd is als je bedenkt dat Dave Jerden een handje meegeholpen heeft. Jerden die ook gewerkt heeft met Jane's Addiction en Alice in Chains.
Down Beat Dirt Messiah bevat een hoop van die kleine dingen die het net even lekkerder maken. Geluidseffectjes hier en daar, ingebouwd in vette gitaarriffs. Tegen het einde stopt dit abrupt, maar denk niet dat je cd-speler het begeven heeft: de heren gaan nog even verder hierna.
Oooh is opeens andere koek. Piano? Ja, piano. hadden we nog niet gehoord maar het doet mij zeker 'Ooooooooh' zeggen. 'Oooooooooooh' omdat het een mooi nummer is (en wat doet Boddo hier weer aan Bono denken) maar ook 'Ooooooooooh' wat jammer dat dit album slechts een cult-status is voorbehouden.
Een cult-status die ook op musicmeter van kracht is gezien het aantal stemmen.
Daar moet verandering in komen. Dit album verdient meer aandacht. Ik roep alle liefhebbers van stevige rock dan ook op dit album eens op te zoeken en te beluisteren. En aangezien 'stevige rock' een lekker vage term is boor ik dus ook een zeer groot deel van het mume-publiek aan.
Ik hoop ze in elk geval te bereiken met dit stuk en zo niet dan zal het die cult-status moeten blijven behouden, dan kan ik alleen maar zeggen dat ik mijn best gedaan heb.



Hallo aERo, Ik zit nog niet zo lang op deze site en las net je review over deze fantastische plaat, heel mooi verwoord, maar euh de texten heb ik niks over gelezen, dit wilde ik nog even vermelden, deze vind ik ook heel erg mooi (en waar) zum beispiel:

"Cool me mother music without you such emptiness"

Blijft een top tien plaat voor mij!!

avatar van glenn53
4,5
Ook ik hoor hier wel degelijk een lichte vergelijking met Bono, wanneer de zang omhoog gaat dan wordt hij wat schor, niet zozeer met de muziek van U2. Met name in My Burning Time dan hoor je het goed in dat refrein. Yeaaaahhhhhh Jooohhhhh (of zoiets) dat stuk dus.

4,5
My Burning Time zit simpelweg in een compleet eigen universum. Ik bezit de demo's waar de band in 2005 aan is begonnen en die uiteindelijk tot een nieuw album had moeten leiden. De 5 songs klinken enorm veelbelovend, jammer dat ze op de plank zijn blijven liggen

avatar van gigage
Beste plaat uit 1991 kort gevolgd door PJ 's Ten, volgens de mume statistieken dan, na 28 stemmen, that is. Kan morgen weer anders zijn.
Een mix van stijlen; Heerlijk solo gitaarwerk ala Pearl Jam, De strijdvaardige zanglijnen als van Bono ( i-e-i-o) en af en toe een progressief metalriffje (shadow gallery).
Het tag label "metal" voldoet dan ook niet. Voor elk wat wils dus, prima album! Dank mume statistiekje

4,5
Last Crack is een nieuw album aan het opnemen!

avatar van galleryplay
aERodynamIC schreef:
1991: bij het blad OOr verscheen een speciale bijlage in het kader van het festival Ein Abend in Wien, een festival waar ik naar toe wilde gaan omdat Smashing Pumpkins daar live zouden debuteren en ik was gek op Gish dus die moest en zou ik zien. Zoals ik al schreef bij Gish is dat helaas niet doorgegaan. Achteraf gezien vreselijk natuurlijk want er traden nog meer bands op waar ik wel interesse in had. Nee, niet in Nirvana die er toen ook stond. Dat zei me helemaal niks (stel je voor dat ik wel was gegaan en die band gemist had; wat had ik me achteraf voor mijn kop geslagen), nee, Last Crack stond ook op het verlanglijstje. Ik durf niet te zeggen of het in het schema gepast zou hebben maar dat doet er achteraf ook niet toe.


Wel heen gaan is 1 ding maar de juiste dag kiezen is een tweede...
Ik ben dus de zaterdag gegaan -dat leek met de kennis van toen- de beste optie...Op zondag speelden dus Smashing pumpkins, Nirvana en Sonic youth. Ouch!
Zie ook: Ein Abend In Wien - Wikipedia - nl.wikipedia.org

Anyway, Last crack was de opener op zaterdag. Ik weet me er weinig van te herinneren behalve dat er gepoogt werd een msytiek sfeertje te creeren: donker poduim met kaarsen enzo..
Volgens mij ben ik halverwege weggelopen. Kon ook niet anders want het was een overvol programma. Ik heb zelfs Blur en Bob Mould moeten laten schieten.

avatar van Ketter
Needledose schreef:
Last Crack is een nieuw album aan het opnemen!
ik hoor vandaag eerste nummer van de nieuwe plaat LAST CRACK "ICICLE" OFFICIAL MUSIC VIDEO - YouTube instant last crack feel!

avatar van gigage
Staat inmiddels op de site

avatar van milesdavisjr
3,5
Een fijne opvolger die ik altijd een fractie beter heb gevonden dan het debuut. Dat is echter niet meer het geval. Hoewel Burning Time wat uitgebalanceerder klinkt in vergelijking met haar voorganger ervaar ik de eersteling als speelser, jeugdiger en klinkt Buddo nog wat gekker. Niet dat Burning Time slecht is, integendeel, het is een prima plaat. Echter enkele songs worden naar mijn mening te lang uitgesmeerd, ondanks vaak spannende en afwisselende intro's. De songs klinken wel wat rijper en steken goed in elkaar, echter bij veel tracks bekruipt mij het gevoel dat de heren het ook in een minuut of drie af kunnen doen. Sterkste song; het broeierige My Burning Time, het ritme, de subtiele gitaarsolo's en de bezwerende zang van Buddo maken het wat mij betreft tot een fenomenaal nummer. Mini Toboggan een ander fraai werkje kent een mooie opbouw. Het meest vlotte nummer; Precious Human Stress met zijn gierende solo's kan mij ook bekoren. Zoals gezegd een prima schijf waar weinig mis mee is maar het plaatje draait niet meer zo vaak zijn rondjes hier in huis. Het gebodene boeit mij bij lange na niet de gehele speelduur en dat is jammer want alle ingrediënten zijn eigenlijk aanwezig om dat wel te moeten doen.

avatar van Arjan Hut
5,0
Van alle fantastische bands die tussen jaren 80-wal en grunge-schip eindigden, is Last Crack misschien wel de indrukwekkendste.

avatar van Arjan Hut
5,0
Rock-poëzie, van het kaliber The Doors, Blue Öyster Cult. Op zijn minst.

avatar van ZAP!
Raar dat dit enkel het labeltje metal draagt hier op MuMe. Moet minstens rock achter.

Gast
geplaatst: vandaag om 09:16 uur

geplaatst: vandaag om 09:16 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.