Willis Alan Ramsey - Willis Alan Ramsey (1972)

De eerste 2 nummers van dit album vind ik ijzersterk. Een beetje een kruising tussen Nick Drake en Townes van Zandt. Echt in mijn straatje dus.

Vanaf nummer 3 zakt het iets in om uiteindelijk weer sterk te eindigen met nummers als Boy From Oklahoma en Angel Eyes.

Bij mijn weten is dit het enige album van meneer Ramsey, maar ik heb ergens gelezen dat hij aan een nieuwe aan het werken is. Het zal me benieuwen.

Voorlopig 4 sterren, maar de kans is aanwezig op meer. Aanrader voor folkliefhebbers.

Ik heb deze plaat dan eindelijk te pakken gekregen, ik was eigenlijk al vergeten dat ik er naar op zoek was. Na 2 luisterbeurten klinkt het best aangenaam zonder meer. De man heeft een opvallende stem dat meer doet denken aan Tim Buckley vind ik. Hij speelt ook verschillende stijlen op deze plaat van folk en country tot zelfs was soul invloeden.

Voorlopig 3.5*

Prachtige en evenwichtige country/roots/folk plaat opgenomen in de studio van Leon Russell (die zelf ook meewerkte aan deze plaat) met een heel leger van sessiemuzikanten en onder productionele leiding van vriend Gregg Allman, en inderdaad vreemd genoeg het enige album dat Ramsey uitbracht tot op heden. Je gaat je afvragen wat de exacte reden daarvoor is, want de man barst van het talent. Naar het schijnt had ie een hekel aan het leven in de spotlights en de druk die ermee gepaard ging.

Diverse andere artiesten namen in de jaren daarna nummers van Ramsey op, zoals Waylon Jennings, Lyle Lovett en America, wat er toe leidde dat z'n cultstatus groeide en steeds weer nieuwe mensen op zoek gingen naar de originele versies en uitkwamen bij deze plaat.

Z'n stem en liedjes vertonen raakvlakken met die van generatie- en tijdgenoten als Townes van Zandt, Guy Clark, Jackson Browne, Steve Earle en hier en daar zelfs even James Taylor en Jim Ford. Nummers als "Wishbone" en "Northeast Texas Woman" doen dan weer aan The Band denken.

Er komt nu dan toch eindelijk een opvolger, 3,5 jaar nadat Jasper het er in z'n bovenstaande bericht al over had, en de titel wordt "Gentilly".

Het evenaren, laat staan overtreffen van het niveau van deze LP zal hoe dan ook een hels karwei worden.

Ik was al bang dat het er niet meer van zou komen, maar dus toch!

Als je dit plaatje zo hoort dan is het inderdaad niet zo vreemd dat vele nummers van hem zijn gecoverd, aangezien hij moeiteloos verschillende stijlen laat horen op dit album. Ik ben zelf nooit zo kapot geweest van de meer country gerorienteerde stijl van sommige nummers, maar zelfs die beginnen me steeds meer te bevallen.

Maar er zijn voor mij toch duidelijk 3 liedjes die er boven uit steken, te weten de eerste twee nummers en daarnaast nog Goodbye Old Missoula (die had ik 3,5 jaar geleden over het hoofd gezien blijkbaar). Daar is hij op z'n sterkst vind ik, in de pure singer/songwriter stijl. Ik hoop dat zijn nieuwe album ook een aantal van dat soort nummers bevat. Maar het is sowieso mooi dat hij nog is van zich laat horen.

Weer verkrijgbaar via Music On CD. Net in de CD- en platenzaak in mijn woonplaats aangeschaft voor net onder € 10,-. Eigenlijk heb ik 'm blind aangeschaft op advies van mijn muzikale vrienden aldaar. Zodra ik 'm een aantal keren heb beluisterd probeer ik er iets over te melden. Misschien is deze artiest wel iets voor de marathons van RuudC en lennert , als ze een keer redelijk snel klaar willen zijn.

Maar wat leuk nlkink ! Ik had paar maandjes terug een verzoek ingediend bij ze via hun website om deze te gaan heruitgeven. Goed advies van je muzikale vrienden, ik vind het overigens ook een machtig mooi album.

Een losse plaat is voor een marathon niet echt geschikt, maar ik wil het wel eens een kans geven. De score wakkert mijn interesse ook aan.

Die is er, 10 jaar later, nog altijd niet. Hier wel een zeer interessant stuk over Ramsey en de opvolger van dit album: Gentilly.

Willis Alan Ramsey behoorde begin jaren 70 tot de progressieve country scene in Austin en nadat hij enkele songs aan Leon Russell had laten horen, kreeg hij een contract bij Russell's platenlabel, Shelter Records. En werd dit album op verschillende dagen en in verschillende studio's opgenomen onder de productionele leiding van Denny Cordell ( meest bekende productiewerk van hem is Whiter Shade Of Pale van Procol Harum en was hij samen met Leon Russell de eigenaar van het Shelter label en produceerde ook de eerste albums van Leon Russell). Leon Russell speelt ook mee op 3 songs van dit album om te beginnen op de prachtige opener, Ballad Of Spider John. Ook speelt Russell mee op de volgende song, Muskrat Candlelight en dat is misschien wel Ramsey's bekendste song geworden en niet zozeer door hemzelf maar door America die het coverde voor hun album, Hat Trick. De titel werd alleen verandert in Muskrat Love en in 1976 scoorde het gladde popduo, Captain & Tennile er een grote hit mee.
Leon Russell is verder nog te horen op de schitterende country song, Goodbye Old Missoula waarop ook Carl Radle (bas) en Jim Keltner (drums) zijn te horen. Ook erg fraai vind ik het sobere Satin Sheets, overigens later ook prachtig gecoverd door Waylon Jennings op zijn album Ol'Waylon. Ander hoogtepunt is de ode aan Woody Guthrie, Boy From Oklahoma. En de muziek van Willis Alan Ramsey bevind zich duidelijk op het snijvalk van folk en country en is daardoor ook het meest te vergelijken is met Townes Van Zandt zonder er nu echt op te lijken.
Het is tot nu toe wat Ramsey betreft altijd maar tot dit ene album gebleven en of de opvolger ooit komt, wie zal het zeggen...Maar helemaal verdwenen was ie niet na dit album, hij bleef regelmatig optreden en kreeg met Lyle Lovett een grote bewonderaar en in de jaren 90 zong Ramsey mee op het Lovett album, I Love Everybody en schreef ook samen met Lyle Lovett en Alison Rogers (Ramsey's echtgenote), That's Right (You're Not From Texas), en deze song leverde hun nog een Grammy nominatie op. En voor het album van Lovett, Step Into The House, een album gevuld met ode's aan Texaanse songwriters, schreef Ramsey het mooie Sleepwalking. Ook zou Ramsey nog op de bruiloft van Lovett met de alom bekende actrice Julia Roberts spelen.
Maar dit eerste en enige album behoort wat mij betreft tot een van die prachtige albums uit de jaren 70 die vrij onbekend zijn gebleven en bevind zich daarmee in gezelschap van bv Bill Wilson met Ever Changing Minstrel of Larry Jon Wilson met New Beginnings. Alle drie juweeltjes om te koesteren in de hoek van de folk en country waarbij Bill Wilson misschien de meest folky was van de drie, Larry Jon WIlson de meest soulvolle en Ramsey het meest country.